ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Παραμονές του μεγάλου αθλητικού γεγονότος του Σούπερ Μπόουλ (Super Bowl), οι ιστορίες από προκρίσεις, τελικούς και παρασκήνια θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν ολόκληρους τόμους σε διαφορετικές βιβλιοθήκες. Παρ’ όλα αυτά, όσοι είχαν την δυνατότητα να συμμετέχουν, θα έχουν πάντα μνήμες που θα τους συνοδεύουν εφ’ όρου ζωής.

Το όνειρο του ομογενούς Νίκου Κουτουβίδη (Nick Koutouvides) να αγωνιστεί στον τελικό του Σούπερ Μπόουλ, όχι μόνο έγινε πραγματικότητα σε νεαρή ηλικία, αλλά και αρκετά χρόνια αργότερα έμελλε να επαναληφθεί. Για τον ίδιο, η χαρά της συμμετοχής θα επισκιάζεται, παράλληλα, από μια διπλή χαμένη ευκαιρία: Πώς θα ήταν τα πράγματα εάν είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι για το Σιάτλ απέναντι στο Πίτσμπουργκ κατά την 4η περίοδο το 2005; Τι θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερα για να αποτραπεί η ανατροπή των Τζάιαντς απέναντι στους Πάτριοτς το 2012;

Ερωτήματα που ίσως να μην έχουν νόημα πλέον, ενδεχομένως βάζοντας έναν αχρείαστο «αστερίσκο» σε μια καριέρα που ξεκίνησε με συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλά άφησε πίσω της επιτεύγματα και αναμνήσεις που κάθε επαγγελματίας αθλητής του αμερικανικού φούτμπολ θα ήθελε να ζήσει.

Ο καταγόμενος από το Ξενόπουλο Κεφαλληνίας βετεράνος αθλητής ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων στον «Εθνικό Κήρυκα» («Ε.Κ.»), κάνει μια αναδρομή στην πορεία της καριέρας του, πλέκει το εγκώμιο του μεγάλου Τομ Μπρέιντι, δίνει τα προγνωστικά του για την Κυριακή και εκφράζει αυθόρμητα εκείνα τα «what if», που του στέρησαν δυο φορές το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Η συμβουλή της μητέρας του

Από μικρή ηλικία, οι τρεις γιοι της οικογένειας Κουτουβίδη επέδειξαν μια κλίση στον αθλητισμό. Οπως όλα τα παιδιά των Ελληνοαμερικανών, είχαν μια πρώτη επαφή με την «στρογγυλή θεά» και το ποδόσφαιρο, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους Ελληνες. Σύντομα όμως η τάση άλλαξε, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του Νίκου αποφάσισε να στραφεί στο φούτμπολ, επηρεάζοντας και τους μικρότερους. Ποιος θα περίμενε, όμως, ότι ο Νίκος τελικά θα γινόταν επαγγελματίας;

«Δεν περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα ότι θα γινόμουν επαγγελματίας αθλητής του φούτμπολ. Για την ακρίβεια, εγώ ήθελα να γίνω οδοντίατρος. Πιστεύω ότι το φούτμπολ είναι το σπουδαιότερο άθλημα στον Κόσμο. Για την ακρίβεια, είναι το απόλυτα ομαδικό άθλημα, όπου οι παίκτες έχουν τον ίδιο σκοπό πάνω στην μπάλα και πρέπει να στηρίζεις τους άλλους. Δεν αλλάζω με τίποτα τα επαγγελματικά μου χρόνια, αυτές οι μνήμες μένουν για πάντα. Τα μυστικά στα αποδυτήρια και άλλες αναμνήσεις, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όσο ζούμε», αναφέρει αρχικά ο Νίκος Κουτουβίδης.

Ο νεαρός, τότε, Ελληνοαμερικανός είχε δείξει το ταλέντο του ήδη από την πρώτη χρονιά στο Κολλέγιο. Οι ατζέντηδες τον πλησίασαν και πρότειναν να βγει πρόωρα από το Πανεπιστήμιο και να εισέλθει κατευθείαν στο ντραφτ. Υπολόγισαν, βέβαια, χωρίς την… Ελληνίδα μάνα.

«Η μάνα μου θα με σκότωνε αν παρατούσα το σχολείο. Τελείωσα κανονικά και επιλέχθηκα στο ντραφτ από το Σιάτλ», απαντάει με περίσσεια ειλικρίνεια.

Η εμπειρία του Σούπερ Μπόουλ

Στο Σιάτλ ο Κουτουβίδης όχι μόνο βρήκε σταθερότητα, καθώς αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια, αλλά είχε την τύχη να αγωνιστεί σε τελικό Σούπερ Μπόουλ από τον δεύτερο, μόλις, χρόνο, της επαγγελματικής του καριέρας.

«Στον δεύτερο χρόνο πήγαμε στο Σούπερ Μπόουλ, παίξαμε με τους Στίλερς, αλλά το παιχνίδι δεν πήγε όπως θέλαμε για διάφορους λόγους. Ημουν νέος, δεν καταλάβαινα πόσο δύσκολο είναι να αγωνιστείς εκεί, μέχρι να συνεχίσω να παίζω και να καταλάβω πόσα πράγματα πρέπει να πάνε καλά για να φτάσεις στον τελικό. Βλέπεις όλες αυτές τις ιστορίες, πόσος κόσμος δεν καταφέρνει να φτάσει εκεί», τονίζει ο ομογενής αθλητής, ξεκαθαρίζοντας όμως πως, παρ’ ότι δεν είναι αχάριστος, η ήττα πονάει.

«Αυτή η ήττα μένει για πάντα στην ζωή μου, ήταν κρίμα, αλλά έπρεπε να προχωρήσω. Υπάρχει ικανοποίηση που ήμουν εκεί, αν φτάσεις όμως θες να το κερδίσεις. Μου συνέβη δυο φορές. Ισως τα παιδιά μου να έχουν κάποτε αυτήν την τύχη που δεν είχα εγώ», τονίζει, μεταξύ άλλων.

«Ξεχωριστός ο Μπρέιντι»

Στην πλούσια καριέρα του, ο Κουτουβίδης είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον απόλυτο θρύλο του αθλήματος, Τομ Μπρέιντι, ο οποίος αποχώρησε πρόσφατα από την ενεργό δράση. Οντας αθλητής, ενδεχομένως εξίσου μεγάλος όσο το ίδιο το παιχνίδι, ο Μπρέιντι, σύμφωνα με τον Κουτουβίδη, μένει χαραγμένος στη μνήμη του όχι μόνο για το ταλέντο και τις ηγετικές του ικανότητες, αλλά και για την ξεχωριστή προσωπικότητα, η οποία τον έβαλε ακόμη πιο βαθιά στις συνειδήσεις όλων.

«Ολοι γνωρίζουν τον Τομ ως το καλύτερο quarterback όλων των εποχών, αλλά αν τον είχες συμπαίκτη καταλαβαίνεις ότι είναι εξίσου σημαντικός άνθρωπος, φανταστικός παίκτης, σύζυγος και φίλος. Είμαι εκτός δράσης για οκτώ χρόνια. Εάν του στείλω μήνυμα, θα μου απαντήσει. Είτε είσαι σούπερ σταρ, είτε ο τελευταίος τροχός της αμάξης, θα έβρισκε τον τρόπο να μάθει το όνομά σου. Δεν πιστεύω ότι έχεις λόγο να μην τον συμπαθείς – πέρα από το γεγονός ότι σε νικάει μέσα στο γήπεδο. Τα στατιστικά του δεν θα τα καταρρίψει κανένας, τουλάχιστον όσο ζούμε εμείς», καταλήγει ο Κουτουβίδης.

Αναφορικά με τον τελικό της Κυριακής, ο ομογενής πρώην αθλητής αναγνωρίζει πως «το Λος Αντζελες έχει την λάμψη και το ταλέντο, αλλά υποστηρίζω το αουτσάιντερ, θα ήθελα να κερδίσει το Σινσινάτι».