ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο πρώην Μητροπολίτης Τυάνων Παϊσιος, ο ιδρυτής μαζί με τον εκλιπόντα Απαμείας Βικέντιο, της Μονής Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια και των Μετοχίων της σε πόλεις και πολιτείες της Αμερικής, έπειτα από δώδεκα σχεδόν χρόνια σπάζει τη σιωπή του και ομιλεί αποκλειστικά στον «Εθνικό Κήρυκα» με αφορμή τον θάνατο του πνευματικού του υιού και στενού του συνεργάτη Βικεντίου.

Στη διάρκεια της συνέντευξης πολλές φορές έσπαζε η φωνή του και κλαίγοντας με αναφιλητά είπε «είναι περίλυπος η ψυχή μου διότι δεν ήμουν παρών να δώσω τον τελευταίο ασπασμό εις το πνευματικό μου παιδί, το οποίο από 18 ετών ήλθε κοντά μου».

Αναφέρθηκε στην κοινή τους πορεία, στους αγώνες και αγωνίες τους να δημιουργήσουν τη Μονή και τα Μετόχιά της. Είπε πως ο Βικέντιος ήταν «αφιλάργυρος» και πως «εργάσθηκε ασμένως, με όλη του τη ψυχή, άνευ ανταλλάγματος, άνευ αμοιβής, αμισθί και οι δύο στερούμενοι των πάντων προκειμένου να δημιουργήσουμε».

Μίλησε ακόμα για την Εξόδιο Ακολουθία που έγινε στην Αγία Αικατερίνη κι όχι στην Αγία Ειρήνη και τόνισε πως «κι ένα μικρό παιδί το βλέπει αυτό ως μία βοώσα αδικία». Χαρακτήρισε την καθαίρεση του Βικεντίου, αλλά και τη δική του «έωλο» και υποσχέθηκε ότι θα επανέλθει με συνέντευξή του στον «Ε.Κ.».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Μητροπολίτη Παϊσίου έχει ως εξής:

«Εθνικός Κήρυκας»: Θα μας λέγατε τις σκέψεις σας για την εκδημία του αειμνήστου Επισκόπου Απαμείας Βικεντίου;

Μητρ. Παϊσιος: Ευχαρίστως κ. Καλμούκο, ευχαρίστως, είναι καθήκον μου, είναι χρέος μου αν και περίλυπος η ψυχή μου και εντείνει τη λύπη και τη θλίψη μου το γεγονός ότι δεν ήμουν παρών να δώσω τον τελευταίο ασπασμό εις το πνευματικό μου παιδί, το οποίο από 18 ετών ήλθε κοντά μου.

«Ε.Κ.»: Πότε και που γνωρισθήκατε;

Μητρ. Παϊσιος: Γνωρισθήκαμε στα Ιεροσόλυμα όταν τελείωνε την Εκκλησιαστική Σχολή στα Ιεροσόλυμα, δεν ήθελε να παραμείνει εκεί και είχε στο πρόγραμμά του να επανέλθει και πάλι εις τα ίδια, δηλαδή στην Ελλάδα και με παρακάλεσε αν μπορέσει να με συναντήσει. Με γνώρισε σε μία Θεία Λειτουργία που τελέσαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονα στα Ιεροσόλυμα.

«Ε.Κ.»: Εσείς τότε ήσασταν ιερεύς;

Μητρ. Παϊσιος: Οχι, αρχιερεύς, ήμουν ακόμη με τους ΓΟΧ. Οταν επανήλθε εκείνος στην Ελλάδα εγώ ήδη προ ολίγων ημερών είχα αναχωρήσει για την Αμερική. Επικοινώνησε μαζί μου και του είπα αν ήθελε να έλθει στην Αμερική όπερ και εγένετο. Ηλθε κοντά μου ως Δόκιμος Μοναχός. Εγώ τον έκειρα Μοναχό επάνω στον χρόνο, του έδωσα το όνομα Βικέντιος. Βασίλειος ήταν το βαφτιστικό του όνομα. Και μαζί ξεκινήσαμε μία κοινή πορεία δημιουργίας. Ξεκινήσαμε από το Mount Vernon υπηρετών εγώ εκεί στο Ναό του Αγίου Γεωργίου τότε με τους ΓΟΧ και από εκεί μετοικήσαμε στην Αστόρια, έγινε η αγορά του πρώτου οικήματος με πολλή στέρηση, με πολύν αγώνα. Ξεκινήσαμε με τη σύσταση του Ελληνικού Σχολείου, του Παιδικού Σταθμού, οι δυο μας, και έπρεπε να εργαζόμεθα πολυσχιδώς και πολυπλεύρως. Είχαμε πολλά και ποικίλα καθήκοντα και υποχρεώσεις, αλλά ο Βικέντιος ήταν συνεπής. Εργάσθηκε ασμένως, με όλη του την ψυχή, άνευ ανταλλάγματος, άνευ αμοιβής, αμισθί και οι δύο στερούμενοι των πάντων προκειμένου να δημιουργήσουμε. Και ο σκοπός μας ήταν να δημιουργηθεί ο Ναός της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου όπως και της το είχαμε υποσχεθεί, το είχαμε τάξει στην Αγία να μεγαλυνθεί το όνομά της και στην Αμερική. Ο Γέροντας μάς έφερε και την θαυματουργό εικόνα, εκείνος ο οποίος έδωσε την πρώτη εικόνα της Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση ήταν Γέροντας της Μονής εκεί, και δικός μας Γέροντας.

«Ε.Κ.»: Ποιο ήταν το όνομά του;

Μητρ. Παϊσιος: Παϊσιος Μικραγιαννίτης, ήταν και νυμφαγωγός του Γέροντος Γερασίμου του Υμνογράφου, ο οποίος έγινε μοναχός στο κελίο του Γέροντός μας και εκεί εγκαταβίωσε διά βίου. Ο Γέροντάς μας μας έδωσε αυτό το θησαύρισμα της θαυματουργού εικόνος της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στο ξεκίνημα της δημιουργίας. Ολοι εργαζόμεθα για έναν σκοπό, οι δυο μας και κάποιοι Δόκιμοι οι οποίοι προσήλθαν, όπως ήταν ο νυν π. Ιερόθεος Μαρκόπουλος, ο π. Κύριλλος Μαρκόπουλος και κάποιοι άλλοι, ήλθαν κοντά μας και προσέφεραν κι εκείνοι τον οβολό τους επί τω σκοπώ να δημιουργηθεί το Μοναστήρι της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, με πολλή στέρηση, με πολλή αγώνα, αλλά με πολλή φλόγα.

«Ε.Κ.»: Πώς ήταν ο Βικέντιος;

Μητρ. Παϊσιος: Ο Βικέντιος ήταν πραγματικά ένας φλογερός αγωνιστής, τολμώ ειπείν ότι ήταν τολμώτερος εμού. Εγώ ήμουν λίγο συγκρατημένος, εκείνος όμως υπερμαχούσε και μάλιστα υπέρ της αληθείας. Ηθελε μία Ορθοδοξία καθαρά, γνήσια Ορθοδοξία. Τον ενοχλούσαν κάποιες εκκοσμικεύσεις κάτι που το χαιρόμουν διότι εργαζόταν με συνέπεια ως Ορθόδοξος και Μοναχός και κληρικός. Ηταν αφιλάργυρος, και οι δύο μας και όσοι υπηρετούσαμε, υπηρετούσαμε αμισθί κι αυτό ήταν γνωστό τοις πάσι. Το έβλεπαν οι άνθρωποι γι’ αυτό και συνέβαλαν αγογγύστως και δημιουργήθηκε ό,τι δημιουργήθηκε από την αμισθία ημών των υπηρετούντων στη Μονή. Και τα Μετόχια που δημιουργήθηκαν, δημιουργήθηκαν από τον ιδρώτα, τον αγώνα αλλά και την θερμή προσευχή και το δάκρυ όλων ημών.

Ο μακαριστός αδελφός μας Βικέντιος ήταν οραματιστής, όμως μετά από την υπαγωγή μας στη Μητέρα Εκκλησία ο διάβολος δεν ξέρω πως θέλησε να ταράξει αυτό το αχείμαστο λιμάνι της Μονής μας και δημιούργησε όλον αυτόν τον πειρασμό. Εγώ και στη φάση αυτή τον αισθανόμουν αδελφό, πνευματικό τέκνο και αδελφό εν Κυρίω και πάντοτε μακροθυμούσα και πάντοτε έλεγα «Κύριε μη στήσεις αυτώ την αμαρτίαν ταύτην». Πάντα προσπαθούσα να ζητώ από τον Κύριο να μη αμειφθεί για τα λάθη τέλος πάντων, αλλά να συγχωρεθεί. Από εμένα ήταν συγκεχωρημένος.

«Ε.Κ.»: Είχατε επικοινωνία με τον αείμνηστο Βικέντιο;

Μητρ. Παϊσιος: Είχαμε μόνο μία επικοινωνία όλα αυτά τα χρόνια από το 2010 και εντεύθεν. Οταν εκοιμήθη ο αδελφός του θεώρησα καθήκον μου να τον συλλυπηθώ και με ευχαρίστησε. Προσπάθησα και κατόπιν να επαναληφθεί και πάλι μία επικοινωνία να του υποδείξω να προστρέξει προς το Πατριαρχείο και προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή να εξαιτήσει συγνώμη, αλλά έμεναν τα τηλεφωνήματά μου αναπάντητα δυστυχώς.

«Ε.Κ.»: Οταν το 1998 υπαχθήκατε στο Πατριαρχείο όλο αυτό το δημιούργημα του Ναού της Χρυσοβαλάντου, του κτιρίου της Μονής, των Μετοχίων υπό ποίες συνθήκες δόθηκαν στην κυριότητα του Πατριαρχείου;

Μητρ. Παϊσιος: Εκουσίως. Δεν εβιάσθημεν.

«Ε.Κ.»: Δεν σας το ζήτησε το Πατριαρχείο σε αντάλλαγμα της αναγνώρισής σας;

Μητρ. Παϊσιος: Οχι, δεν έγινε μία τοιαύτη συναλλαγή, ενταχθήκαμε μετά της περιουσίας. Αλλά το Πατριαρχείο επέμενε εις την πράξη αυτή της αναχειροτονίας. Εγώ βεβαίως είχα προτείνει να παραμείνω ως Μοναχός και παρέδινα όλη την εξουσία στον αδελφό Βικέντιο, αλλά αυτό δεν το δεχόταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο οπότε έπρεπε να κύψω τον αυχένα και να πως όπως δόξει τη Μητρί Εκκλησία.

«Ε.Κ.»: Ολο αυτό το οικοδόμημα είχε κάποια χρηματική αξία τότε που τα δώσατε στο Πατριαρχείο.

Μητρ. Παϊσιος: Και τότε, αλλά πρέπει να τα υπολογίσουμε στο σήμερα γιατί δεν συγκρίνεται το τότε με το σήμερα.

«Ε.Κ.»: Εντάξει, πείτε μας για σήμερα πόσο αξίζει;

Μητρ. Παϊσιος: Σήμερα βεβαίως όλη η περιουσία πρέπει να προσεγγίζει τα εβδομήντα εκατομμύρια, όλα μαζί.

«Ε.Κ.»: Μετανιώσατε ποτέ που υπαχθήκατε στο Πατριαρχείο και τα δώσατε όλα;

Μητρ. Παϊσιος: Ουδέποτε, ακόμα και κατά την περίοδο του επιτιμίου μας ουδέποτε εσκέφθην εγώ προσωπικώς ότι εσφαλμένως έπραξα ό,τι έπραξα, διότι αυτό που με απασχολούσε ήταν να παραμείνουν τα έργα αυτά για την Ομογένεια και μόνο η επίσημος κανονική Εκκλησία θα μπορούσε αυτά να τα κρατήσει, όχι βέβαια ο Παλαιοημερολογιτισμός στις κάστες του οποίου ευρέθημεν εν αγνοία μας.

«Ε.Κ.»: Εχετε κάποιο σχόλιο για το γεγονός ότι ο συνιδρυτής της Μονής Χρυσοβαλάντου ο Επίσκοπος Βικέντιος δεν κηδεύθηκε από τον Ναό της Οσίας  Ειρήνης, αλλά της Αγίας Αικατερίνης;

Μητρ. Παϊσιος: Εχω την αίσθηση ότι κι ένα μικρό παιδί το βλέπει αυτό ως μία βοώσα αδικία διότι όλα αυτά δημιουργήθηκαν με αγώνες και θυσίες όχι μόνον εμού, αλλά και του Επισκόπου Βικεντίου παράλληλα. Αγωνίσθηκε, κουράσθηκε, στερήθηκε, με πολλή στέρηση έγιναν όλα αυτά τα έργα.

«Ε.Κ.»: Πως σχολιάζετε την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου και του Επισκόπου Ευκαρπίας Ιεροθέου στην Εξόδιο Ακολουθία; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Μητρ. Παϊσιος: Η παρουσία του Αρχιεπισκόπου νομίζω πως ήταν ένα μέρος του μεγάλου χρέους που έχει η Μητέρα Εκκλησία προς το πρόσωπο του Επισκόπου Βικεντίου, διότι από ό,τι γνωρίζω η πράξις του επιτιμίου θεωρείται έωλος.

«Ε.Κ.»: Τι εννοείτε; Πείτε το πιο απλά να μην τα καταλαβαίνουν μόνο οι θεολόγοι αλλά κι ο κόσμος.

Μητρ. Παϊσιος: Δεν υπάρχουν τα ερείσματα εκείνα, οι αιτίες που θα έπρεπε να επιβληθεί.

«Ε.Κ.»: Θεωρείται έωλος η καθαίρεση του Βικεντίου αλλά και η δική σας;

Μητρ. Παϊσιος: Βεβαίως, διότι υπήρχαν καταγγελίες, αλλά δεν υπήρχαν ποινικά αδικήματα.

«Ε.Κ.»: Θα μας μιλούσατε γι’ αυτό κάποια στιγμή εκτεταμένως;

Μητρ. Παϊσιος: Βεβαίως, ολίγον χρόνον να μου δώσετε και μελλοντικώς θα αναφερθώ λεπτομερώς.

«Ε.Κ.»: Δεν θα μπορούσε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος ως Εξαρχος του Οικουμενικού Θρόνου να πει ότι η Νεκρώσιμη Ακολουθία θα γίνει στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου την οποία ίδρυσε ο Βικέντιος κι όχι στην Αγία Αικατερίνη;

Μητρ. Παϊσιος: Δεν γνωρίζω τι διημείφθη μεταξύ Ηγουμένου της Μονής Χρυσοβαλάντου και του Αρχιεπισκόπου. Δεν είμαι ενήμερος αλλά νομίζω ότι ήταν άξιο και δίκαιο να γίνει εκεί η Εξόδιος Ακολουθία. Ηταν χρέος αμφοτέρων και του Αρχιεπισκόπου και του Καθηγουμένου και νομίζω ότι αδικήθηκε ο Επίσκοπος Βικέντιος, πολλώ μάλλον αδικήθηκε να ταφεί ως απλούς Μοναχός. Ναι μεν εστράφη εναντίον ως πολέμιος της Μητρός Εκκλησίας, αλλά δεν παύει η Εκκλησία να είναι μητέρα και να θεραπεύει.

«Ε.Κ.»: Εσείς πώς περνάτε στην Αθήνα;

Μητρ. Παϊσιος: Εν αγία πτωχεία;

«Ε.Κ.»: Πως ζείτε; Με τι χρήματα;

Μητρ. Παϊσιος: Εχω δηλώσει στον Παναγιώτατο ότι χαίρομαι ότι τώρα δοκιμάζομαι, ενώ εδοκιμάσθην εν ευμαρεία και εν ανέσει στην Αμερική, τώρα δοκιμάζομαι στην Ελλάδα εν εσχάτη πενία. Είναι αγία δοκιμή για μένα. Είναι μεγάλος μου ευεργέτης αυτή η φτωχεία.

«Ε.Κ.»: Τον είδατε τελευταία τον Πατριάρχη;

Μητρ. Παϊσιος: Βεβαίως τον είδα.

«Ε.Κ.»: Θα μας λέγατε τι διημείφθη στη συνάντησή σας;

Μητρ. Παϊσιος: Να το αφήσουμε για τη μέλλουσα συνέντευξη που θα σας παραχωρήσω.

«Ε.Κ.»: Σκέπτεσθε να επιστρέψετε στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Μητρ. Παϊσιος: Εχω το ελεύθερο που μπορώ να κινούμαι και ως Αμερικανός πολίτης, αλλά και ως κληρικός έχω και την έγκριση του Παναγιωτάτου.

«Ε.Κ.»: Σας έχουν πλησιάσει κάποιες άλλες Ορθόδοξες Κανονικές Δικαιοδοσίες για να υπαχθείτε στο Κληρικολόγιό τους;

Μητρ. Παϊσιος: Κύριε Καλμούκο, εγώ είμαι μέχρι μυελού οστέων Ελληνας, ποτέ δεν θα προδώσω αυτό από το οποίο είμαι διαποτισμένος. Είμαι Ελληνας και Ελληνας θα πεθάνω.