Στις 14 Μαϊου η Τουρκία είχε προεδρικές εκλογές και λόγω του ότι κανείς από τους διεκδικητές της εξουσίας δεν συγκέντρωσε πάνω από 50%, η χώρα οδηγήθηκε σε δεύτερο γύρο, δύο εβδομάδες μετά, στις 28 Μαϊου, από τον οποίο προέκυψε η νέα κυβέρνηση. Ο κ. Ταγίπ Ερντογάν και η νέα του κυβέρνηση έχουν ήδη ορκιστεί.

Στην Ελλάδα, οι εκλογές της 21^ης Μαϊου, όπως είναι γνωστό, λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής δεν ανέδειξαν κυβέρνηση, και η χώρα οδηγείται εκ νέου στις κάλπες στις 25 Ιουνίου. Το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής με το οποίο θα διεξαχθούν αυτές οι εκλογές αφήνει μια αισιοδοξία ότι θα προκύψει κυβέρνηση. Η μεγάλη διαφορά όμως μεταξύ του πρώτου (Νέας Δημοκρατίας) και του δεύτερου (ΣΥΡΙΖΑ) που προκαλεί εφησυχασμό, συν το ενδεχόμενο η νέα Βουλή να είναι επτακομματική (όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις) κάτι που απαιτεί από το πρώτο κόμμα να έχει πολύ υψηλό ποσοστό για την επίτευξη της αυτοδυναμίας, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην προκύψει και πάλι κυβέρνηση με αποτέλεσμα τον Αύγουστο ενδεχομένως να στηθούν εκ νέου στην Ελλάδα κάλπες.

Μπορείτε να διανοηθείτε πόσο σοβαρό είναι αυτό το ενδεχόμενο και τι είδους επιπτώσεις μπορεί να έχει στη χώρα; Ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα άλλα (οικονομία, θέματα εσωτερικής πολιτικής κ.τ.λ.) και ας επικεντρωθούμε στο μείζον ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας που έχει να κάνει με τον εξ ανατολών κίνδυνο. Εχει την πολυτέλεια η Ελλάδα την ίδια στιγμή που η Τουρκία έχει στο τιμόνι της τον αναβαπτισμένο Ερντογάν, να πορεύεται με υπηρεσιακή κυβέρνηση; Εχει την πολυτέλεια για περίπου ένα τρίμηνο να αφήνει την Τουρκία του κ. Ερντογάν να χαράσσει τις πολιτικές στην ευρύτερη περιοχή και η ίδια να παραμένει παθητικός παρατηρητής των εξελίξεων;

Είναι επιβεβλημένο από τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου να προκύψει κυβέρνηση. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν επιζήμιο για τα εθνικά συμφέροντα.