Αυτές τις ημέρες η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) είναι η τιμώμενη «κυρία» των ειδήσεων και θα εξακολουθήσει να διατηρεί μια πολύ καλή θέση σε αυτές και στο μέλλον και αυτό γιατί η εν λόγω «κυρία» θα επηρεάζει όλο και πιο πολύ τη συμπεριφορά μας και τις ενέργειές μας. Ηδη, ειδικοί μας προειδοποιούν πως η ΤΝ μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα των επόμενων αμερικανικών εκλογών, και όχι μόνον, και για να μας πείσουν για τα λεγόμενά τους χρησιμοποιούν μια φωτογραφία του Ντόναλντ Τραμπ που τον δείχνει να βρίσκεται στα χέρια της Αστυνομίας, ένα βίντεο που δείχνει ένα ζοφερό μέλλον σε περίπτωση επανεκλογής του προέδρου Μπάιντεν και μια ηχογράφηση μιας διαμάχης μεταξύ αυτών των δυο. Ολα αυτά δε να αποτελούν αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ όλα να είναι παντελώς ψευδή. Αυτό το είδος χρήσεων της ΤΝ, προφανώς, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη λειτουργία των ρεπουμπλικανικών πολιτευμάτων, αποκαλούμενων, εσφαλμένως, και δημοκρατίες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εξελίξεις στην τεχνολογία σπέρνουν τον τρόμο και, δικαιολογημένα, γίνονται αντικείμενο σοβαρών συζητήσεων ανάμεσα σε ειδικούς τομέων της ανθρώπινης δραστηριότητας, οι οποίοι σπεύδουν να μας προϊδεάσουν, με σειρά σεναρίων, για επερχόμενους μεγάλους κινδύνους, εν είδει αποκάλυψης, για κάθε τομέα. Τέτοιες συζητήσεις και προβλέψεις για καταστροφές, σε μέγεθος που σχετίζεται με την εξαφάνιση της ανθρωπότητας, έγιναν στο παρελθόν με το που ο άνθρωπος κατάφερε να κατασκευάσει την ατομική βόμβα. Οι συζητήσεις αυτές δεν έχουν σταματήσει, ιδιαίτερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας της ΤΝ, η οποία μπορεί να εμπλακεί στη διαδικασία απόφασης χρήσης ή μη ατομικών όπλων σε πολέμους, που ποτέ δεν έχουν παύσει να υπάρχουν, και με απόφαση των ρομπότ να προκύψει τελικά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας.

Βέβαια οι εξελίξεις στην τεχνολογία, που προκύπτουν με νέες ανακαλύψεις της επιστήμης και των έξυπνων επινοήσεων σε ό,τι αφορά την εφαρμογή τους, συμβάλλουν και στις καλές εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως είναι ο τομέας της υγείας και όχι μόνον.

Αυτές οι δύο εξ ολοκλήρου αντίθετες -καλές και κακές- χρήσεις της τεχνολογίας επαναφέρουν εκ νέου επί τάπητος το αιώνιο πρόβλημα προς λύση με την οποία να δίνεται η δυνατότητα μόνον για καλές χρήσεις της τεχνολογίας με ταυτόχρονο αποκλεισμό των κακών χρήσεων. Αυτό φυσικά μπορεί να οδηγήσει κάποιους στο συμπέρασμα ότι προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε το αδύνατο. Να φάει, δηλαδή, ο σκύλος την πίτα και να την έχουμε συγχρόνως προς διάθεση ολόκληρη!

Προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση κατά το παρελθόν έγιναν πολλές για να επιτευχθεί το ιδεώδες ζητούμενο, δηλαδή των καλών χρήσεων της τεχνολογίας, μόνον που αυτές αποδείχτηκαν να καταλήγουν, διαχρονικά, απλώς, σε καλές προθέσεις. Αυτό που μέχρι τώρα έχει επιτευχθεί είναι να τρώει ο σκύλος ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της πίτας και να αφήνει ένα μικρό κομματάκι για τους υπόλοιπους. Και αυτός ο σκύλος ακούει εις το όνομα: διεφθαρμένος καπιταλισμός. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τον κομμουνιστικό σκύλο, γιατί σε αυτόν τον κόσμο ο σκύλος αφήνει μόνο ψίχουλα σε όλα! Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι: μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο; Και η απάντηση είναι: ναι, μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο και σιγά-σιγά να φτάσουμε στο τέλειο. Αυτή την απάντηση δίνω με την ευκαιρία της κυκλοφορίας της Β’ αναθεωρημένης και συμπληρωμένης έκδοσης του βιβλίου μου με τίτλο: «Δούρειος Ιππος της Δημοκρατίας», εκδόσεις Αμμων.

Σε αυτό επισημαίνεται ως βασική αιτία η αναποτελεσματικότητα των ρεπουμπλικανικών πολιτευμάτων, τα αποκαλούμενα και δημοκρατίες. Η αναποτελεσματικότητα προκύπτει ως αποτέλεσμα των αναγκών των πολιτικών αξιωματούχων. Αυτές οι ανάγκες σχετίζονται με την εκλογή και επανεκλογή τους.

Οπως ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου οι συγκεκριμένες ανάγκες δημιουργούν τεράστιες αγορές στις οποίες οι διαθέτοντες κεφάλαια επενδύουν σε ΜΜΕ και σχετικούς οργανισμούς μέσω των οποίων οι υποψήφιοι για πολιτικά αξιώματα μπορούν να γίνουν γνωστοί στους ψηφοφόρους. Αυτή η διαδικασία οδηγεί, αργά ή γρήγορα, στην εξάρτηση της πολιτικής και των πολιτικών από τους έχοντες και κατέχοντες.

Για να γίνει πιο πειστικό το επιχείρημά μου θα αναφέρω τα αποτελέσματα μιας μελέτης ενός οργανισμού του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ονόματι Safra Center for Ethics σχετικά με κάποια εκλογή των αντιπροσώπων του Κογκρέσου. Στη μελέτη αυτή αναφέρεται ότι μόνον οι χημικές και φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ ξόδεψαν 121 χιλιάδες δολάρια για κάθε έναν από τους αντιπροσώπους και η απόδοση αυτής της επένδυσης ήταν 220 δολάρια για κάθε ένα δολάριο που ξόδεψαν και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο φτάνουμε στον διεφθαρμένο καπιταλισμό, όπου ο σκύλος τρώει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και το μικρότερο μένει για τους υπόλοιπους. Και αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε ειρηνικά σε όλα τα ρεπουμπλικανικά πολιτεύματα, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως πραγματικές δημοκρατίες. Αυτά θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο μου.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.