«Γενική απεργία», λέει, αύριο στην Ελλάδα, μόνο που δεν είναι και τόσο γενική όσο θέλει να μας πει ο τίτλος της. Διότι πόσο «γενική» είναι μια απεργία όταν απεργούν μόνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι; Και γιατί απεργούν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι; Απεργούν μόνο αυτοί διότι μόνο αυτοί δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Οσες ημέρες και αν κάνουν απεργία οι θέσεις τους θα είναι εκεί για να τους περιμένουν. Το ίδιο και ο μισθός τους στο τέλος του μήνα. Είναι δε αυτοί οι οποίοι δεν δέχονται να αξιολογηθούν. Αφού η αξιολόγηση δεν μπορεί να είναι «αντικειμενική» (έτσι λένε) τότε ας μην γίνεται καθόλου (κορόιδα είναι;). Ετσι λοιπόν, από τη σιγουριά που τους προσφέρει η μονιμότητα και ο σταθερός μισθός, βρέξει χιονίσει, παίρνουν μέρος στη «γενική» (κατά τα άλλα) απεργία και ταλαιπωρούν όλους τους άλλους τους φουκαράδες που είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στις δουλειές τους για να παράγουν πλούτο και να πληρώνουν τους φόρους τους (ώστε οι πρώτοι να μπορούν να παίρνουν το μισθό τους). Αθάνατη Ελλάδα, δεν θα αλλάξεις ποτέ.

Μια «συγγνώμη» θα ήταν αρκετή

Ούτε το εθνικό πένθος φαίνεται ότι συγκινεί κάποιους «καλλιτέχνες» (σκυλάδες, στην καθομιλουμένη), ούτε τίποτα. Ανοιξαν κανονικά τα «ευαγή» τους «ιδρύματα», τα σκυλάδικα και άρχισαν να τραγουδούν σαν να μην τρέχει τίποτα στη χώρα. Οταν ο κόσμος όμως άρχισε να τους κράζει, βρήκαν δικαιολογία: θα δώσουμε τα χρήματα των αμοιβών μας στα θύματα, στη βελτίωση του σιδηροδρομικού δικτύου κτλ. Και γιατί δεν το λέγατε από την αρχή; Απλά γιατί δεν είχατε σκοπό κύριοι «καλλιτέχνες» μου να τα δωρίσετε τα χρήματα (και αμφιβάλλω και αν και τώρα που συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω θα τα δωρίσουν). Μια «συγγνώμη» θα ήταν αρκετή, και πιο αξιοπρεπής.