Σήμερα οι αναχρονιστικοί Ταλιμπάν απολαμβάνουν τους καρπούς των πολύχρονων θυσιών τους.

Σήμερα μεσουρανούν. Σήμερα αποθεώνονται. Σήμερα είναι ήρωες – πατριώτες που πέτυχαν σχεδόν το ακατόρθωτο: Να αναγκάσουν την πιο ισχυρή χώρα στον Κόσμο να τραπεί σε φυγή.

Σήμερα είναι οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες της χώρας τους.

Σήμερα ο λόγος τους είναι διαταγή.

Σήμερα, ας μην υπάρχει αμφιβολία, ξεκαθαρίζουν τους λογαριασμούς τους με τους συμπατριώτες αντιπάλους τους. Παίρνουν εκδίκηση.

Σήμερα αντιμετωπίζουν τον πειρασμό να γυρίσουν το ρολόι πίσω κατά δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια.

Σήμερα τους ενώνει, σφιχτά, δυνατά ένας κοινός εχθρός: Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Αυτό είναι το άλογο πάνω στο οποίο θα ιππεύουν για πολύ καιρό.

Αυτό είναι η πηγή της εξουσίας τους. Αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής τους.

Όχι, ας μην υποτιμηθεί το μέγεθος του κατορθώματός τους. Ούτε και η δυναμική της ηθικής υπόστασης που εξασφάλισαν ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της πατρίδας τους από τον ξένο κατακτητή και τον εσωτερικό συνεργάτη του.

Όντως πρόκειται περί ιστορικών διαστάσεων επιτεύγματα.

Ναι, όλα αυτά θα τους επιτρέψουν να ιππεύουν στο άλογο της εξουσίας για αρκετά χρόνια.

Σήμερα είναι η καλύτερή τους μέρα. Ας την απολαύσουν γιατί αύριο θα αναγκαστούν να κάνουν επιλογές.

Θα θελήσουν να φέρουν τον λαό τους σε δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια πίσω;

‘Η θα θελήσουν να κάνουν σταδιακά βήματα προόδου;

Σήμερα όμως δεν είναι όπως τότε που νίκησαν τη Σοβιετική Ένωση.

Σήμερα είναι μια εντελώς νέα εποχή. Σήμερα ο λαός τους διαθέτει τα ίδια μέσα στην ενημέρωση με κάθε άλλο λαό.

Σήμερα οι εικόνες του βιοτικού επιπέδου των άλλων λαών είναι τόσο κοντά όσο και το κινητό τους τηλέφωνο.

Και έτσι σιγά-σιγά στην αρχή αλλά με αυξανόμενη ταχύτητα αργότερα θα απαιτούν δουλειά, εκπαίδευση, ανθρώπινα δικαιώματα, Ελευθερία.

Και τότε οι Ταλιμπάν θα αναγκαστούν ή να ανοίξουν την κοινωνία τους και την οικονομία τους ή να την καταπιέζουν με αποτέλεσμα να αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς ως τον εχθρό του λαού τους.

Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βιετνάμ και σιγά-σιγά θα ανοίξουν την οικονομία τους για να αναπνεύσει ο βασανισμένος λαός τους ή θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βορείου Κορέας;

Αυτή τη στιγμή τα μηνύματα είναι μικτά. Εχουν πολλή δουλειά να κάνουν για να πείσουν τον λαό τους και τη διεθνή κοινότητα ότι δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν ξανά στο Μεσαίωνα.

Σήμερα ας γιορτάσουν. Να θυμούνται όμως ότι αύριο θα χρειαστούν… την Αμερική.