ΡΑΦΑ. ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. Με τα ορφανά παιδιά της Λωρίδας της Γάζας τα οποία συνεχώς πληθαίνουν λόγω του εν εξελίξει πολέμου καταπιάνεται σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «New York Times».

Τα παιδιά αυτά λαχταρούν να ξαναδούν τους γονείς τους. Είναι πεπεισμένα ότι θα συμβεί μόλις μπορέσουν να επιστρέψουν στην πόλη της Γάζας, όπου μεγάλωναν πριν ο πόλεμος τους καταστρέψει τη ζωή.

«Ο μπαμπάς και η μαμά θα μας περιμένουν εκεί», λένε στη θεία τους Σαμάρ, η οποία φροντίζει τους τέσσερις, τον Μοχάμεντ, τον Μαχμούντ, τον Αχμέντ και τον Αμπντουλάχ Ακέιλα. Το λένε αυτό, παρόλο που τους είπαν ότι οι γονείς τους είναι νεκροί, είναι νεκροί εδώ και μήνες, από τότε που έγινε η αεροπορική επιδρομή που έπληξε δίπλα στο σημείο που είχε βρει καταφύγιο η οικογένεια.

Εκτός από τον Αχμέντ, κανένας από αυτούς δεν είδε τα πτώματα. Τα αδέρφια ωστόσο εξακολουθούν να έχουν ελπίδες. Κάθε απόγευμα, όταν λέγεται η προσευχή του ηλίου, ο 9χρονος Αμπντουλάχ λέει ότι μπορεί να ακούσει τη φωνή της μητέρας του.

Η θεία τους, Σαμάρ εκ Τζάχα, 31 ετών, που μοιράζεται μια σκηνή με τα παιδιά στην πόλη Χαν Γιουνίς της Γάζας, είναι χαμένη. «Όταν βλέπουν άλλους γονείς να κρατούν τα παιδιά τους κοντά και να τους μιλάνε πώς μπορεί να νιώθουν;».

Ο πόλεμος στη Γάζα παίρνει τα παιδιά από τους γονείς και τους γονείς από τα παιδιά, αναιρώντας τη φυσική τάξη των πραγμάτων, διαρρηγνύοντας τη βασική μονάδα της ζωής της Γάζας. Κάνει τόσα πολλά ορφανά σε τέτοιο χάος που καμία υπηρεσία ή ομάδα βοήθειας δεν μπορεί να τα μετρήσει.

Το ιατρικό προσωπικό λέει ότι τα παιδιά αφήνονται να περιφέρονται στους διαδρόμους του νοσοκομείου και να φροντίζονται μόνα τους αφού μεταφέρονται εκεί αιμόφυρτα χωρίς κανέναν δίπλα τους. Οι μονάδες νεογνών φιλοξενούν μωρά που κανείς δεν έχει έρθει να διεκδικήσει.

Στο Χαν Γιουνίς μια εθελοντική κατασκήνωση έχει δημιουργηθεί για να φιλοξενήσει περισσότερα από 1.000 παιδιά που έχουν χάσει τον έναν ή και τους δύο γονείς, συμπεριλαμβανομένων των Akeilas. Μια ενότητα είναι αφιερωμένη σε «μόνο επιζώντες», παιδιά που έχουν χάσει ολόκληρες τις οικογένειές τους, εκτός ίσως από έναν αδερφό. Υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής.

Μέσα στους βομβαρδισμούς, τις συνεχείς εκκενώσεις  από σκηνή σε σκηνή και από διαμέρισμα σε νοσοκομείο σε καταφύγιο, κανείς δεν μπορεί να πει πόσα παιδιά έχουν χάσει τα ίχνη των γονιών τους και πόσα τα έχουν χάσει οριστικά.

Χρησιμοποιώντας μια στατιστική μέθοδο που προέρχεται από την ανάλυση άλλων πολέμων, οι ειδικοί των Ηνωμένων Εθνών εκτιμούν ότι τουλάχιστον 19.000 παιδιά επιβιώνουν τώρα χωριστά από τους γονείς τους, είτε με συγγενείς, είτε με άλλους φροντιστές είτε μόνα τους.

Αλλά ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανώς υψηλότερος. Αυτοί οι άλλοι πόλεμοι δεν αφορούσαν τόσους βομβαρδισμούς και τόσο εκτοπισμό σε ένα τόσο μικρό και πολυσύχναστο μέρος, με πληθυσμό που περιλαμβάνει τόσο μεγάλο ποσοστό παιδιών, είπε ο Τζόναθαν Κρικξ, εκπρόσωπος της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τα παιδιά.

Μερικά παιδιά γεννήθηκαν ορφανά, αφού οι πληγωμένες μητέρες τους πέθαναν κατά τη διάρκεια του τοκετού, είπε η Δρ Ντέμπορα Χάρινγκτον, Βρετανίδα μαιευτήρας που είδε δύο μωρά να γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο ενώ προσφέρθηκε εθελοντικά στη Γάζα τον Δεκέμβριο.

Πολύ πιο συχνά, παιδιά και γονείς χωρίζονται όταν οι ισραηλινές δυνάμεις συλλαμβάνουν γονείς ή μετά από αεροπορική επιδρομή, όπου τα παιδιά έσπευσαν στα νοσοκομεία μόνα τους μέσα στη σύγχυση.

Οι γιατροί λένε ότι έχουν περιθάλψει πολλά πρόσφατα ορφανά παιδιά, πολλά από αυτά ακρωτηριασμένα.

«Δεν υπήρχε κανένας εκεί για να τους κρατήσει το χέρι, κανένας εκεί για να τους παρηγορήσει» κατά τη διάρκεια των οδυνηρών εγχειρήσεων, είπε ο Δρ Ιρφάν Γκαλάρια, ένας πλαστικός χειρουργός από τη Βιρτζίνια που προσφέρθηκε εθελοντικά σε νοσοκομείο της Γάζας τον Φεβρουάριο.

Οι εργαζόμενοι στην αρωγή προσπαθούν να εντοπίσουν τους γονείς, αν είναι ζωντανοί, ή συγγενείς. Όμως τα κυβερνητικά συστήματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν έχουν καταρρεύσει. Οι επικοινωνίες είναι ανώμαλες. Οι εντολές εκκένωσης χωρίζουν τις οικογένειες, στέλνοντας τα θραύσματα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Μερικά μικρά παιδιά είναι τόσο τραυματισμένα που σιωπούν και δεν μπορούν να πουν τα ονόματά τους, καθιστώντας την αναζήτηση σχεδόν αδύνατη, σύμφωνα με το SOS Children’s Villages, μια ομάδα βοήθειας που διαχειρίζεται ένα ορφανοτροφείο στη Γάζα.