ΣΥΔΝΕΫ. Από επιτυχία εστέφθη η 12η Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας – ένα γεγονός με ιστορικό χαρακτήρα, καθώς επρόκειτο για την πρώτη Κληρικολαϊκή Συνέλευση που συνεκλήθη μετά το 2013 και για την τελευταία προ της συμπληρώσεως μιας εκατονταετίας ζωής της Αρχιεπισκοπής. Το γενικό θέμα της Συνελεύσεως, η οποία φιλοξενήθηκε στο Κολέγιο του Αγίου Σπυρίδωνος στο Σύδνεϋ, ήταν «Εν τη Εκκλησία περιπατείτε».

Κληρικοί και λαϊκοί από όλη την αυστραλιανή επικράτεια -περισσότεροι από 650 στο σύνολο- συναντήθηκαν επί διήμερο στις εγκαταστάσεις του Ελληνορθόδοξου Κολεγίου και ενημερώθηκαν, συζήτησαν και μοιράστηκαν τις αγωνίες, τους προβληματισμούς και τα οράματά τους για το μέλλον. Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος στην καταληκτήρια ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε πως «έζησαν μια εμπειρία κοινωνίας».

Είπε ακόμα, πως «πέρα από τις εμπνευσμένες και μεστές εισηγήσεις και εκθέσεις των αγίων αρχιερέων και όλων των ομιλητών, οι οποίες μας έδωσαν πραγματικά τροφή για πολλή σκέψη, αλλά και μας άνοιξαν δρόμους και προοπτικές τις οποίες δεν υποψιαζόμασταν, φρονώ ταπεινώς ότι το σπουδαιότερο και το κρισιμότερο είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση της κοινωνίας και της ενότητος που αποκομίσαμε όλοι μας. Πρόκειται για την εσωτερική και καρδιακή πεποίθηση ότι ανήκουμε στο ένα Σώμα του Χριστού, μέσα στο οποίο ‘περπατάμε’ όλοι μαζί. Εξάλλου, αυτό είναι το ζητούμενο και το επιδιωκόμενο κάθε φορά, η συνοδοιπορία, η κοινή ‘περπατησιά’ μέσα στην αγκαλιά της Εκκλησίας».

Εξάλλου, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος διέκρινε ότι η δυναμική της συμπόρευσης υπάρχει πράγματι στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και κατά τη διάρκεια των εργασιών της 12ης Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως, αυτή η δυναμική έγινε φανερή και μέσα από τις εισηγήσεις και τοποθετήσεις, αλλά κυρίως μέσα από τις εκθέσεις και τους απολογισμούς των καθιδρυμάτων και των οργανισμών της τοπικής Εκκλησίας. Είπε πως «το όλο έργο το οποίο ακούσατε και το οποίο επιτελείται, με τη Χάρη του Θεού, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή μας, με την αγαστή συνεργασία των Επισκόπων, των λοιπών κληρικών και λαϊκών αδελφών μας, είναι έργο εκκλησιαστικό και όχι κοινωνικός ακτιβισμός. Υπηρετεί την οικοδομή και την ενότητα του Σώματος του Χριστού και όχι απλώς την πρόσκαιρη ικανοποίηση βιοτικών, συναισθηματικών ή άλλων αναγκών των αδελφών μας και της κοινωνίας».