Καλημέρα από την Αθήνα που η Πέμπτη τη βρήκε με τους 78-79 βαθμούς από τον ήλιο… της αλλά και ζαλισμένη από την τεράστια επιτυχία του Ολυμπιακού.

Λέμε πολλές φορές «έγραψε ιστορία», αλλά στην περίπτωση του Ολυμπιακού ισχύει μέχρι… κεραίας. Εγραψε ιστορία ο Ολυμπιακός το βράδυ της Τετάρτης 29 Μαΐου 2024. Εγινε η πρώτη ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο. Και το άξιζε όσο καμία άλλη ομάδα, όσο κανείς άλλος σύλλογος. Και δεν αναφέρομαι μόνο αγωνιστικά με τις ομάδες που απέκλεισε και τον τρόπο που τις απέκλεισε αλλά κυρίως με την πορεία του μέσα στη σεζόν. Ξεκίνησε με όνειρα, κάπου το έχασε, έμεινε πίσω, δεν έπειθε, απογοήτευσε και απογοητεύθηκε μέχρι το Δεκέμβριο. Τότε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού έκανε τις σωστές κινήσεις. Εμπιστεύτηκε ανθρώπους που έπρεπε, έβαλε το χέρι (πολύ) βαθιά στην τσέπη, έφερε προπονητή που ξέρει από πρωταθλητισμό και τίτλους, έφερε παίκτες εγνωσμένης αξίας αλλά όχι για… σύνταξη και σε συνδυασμό με τον κόσμο του και την φανέλα των πολλών… τόνων, ο Ολυμπιακός έγινε «κυνηγός» του πρωταθλήματος και αναρριχητής της κορυφής της Ευρώπης.

Και την Τετάρτη το βράδυ κάρφωσε την γαλανόλευκη και ερυθρόλευκη σημαία στην κορυφή του Κόνφερενς Λιγκ. Μαγική η στιγμή να βλέπεις στον τηλεοπτικό δέκτη τους ανθρώπους της ΟΥΕΦΑ να «γράφουν» με λέιζερ το όνομα «Olympiacos» στη βάση του τροπαίου του UEFA Conference League. Μία ελληνική ομάδα, επιτέλους, βρίσκεται στη λίστα με τους κατόχους ευρωπαϊκών τίτλων στο ποδόσφαιρο. Και όχι απλά μία ελληνική ομάδα ή απλά σε ένα άθλημα. Αλλά του Ολυμπιακού και στο ποδόσφαιρο.

Του Ολυμπιακού που είναι η μεγαλύτερη, λαοπληθέστερη και ιστορικότερη ομάδα της Ελλάδας και του ποδοσφαίρου που ανέκαθεν ήταν δύσκολο ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολο.

Η επιτυχία του Ολυμπιακού είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε με φωτογραφίες, ούτε με περιγραφές. Το τι πέτυχε ο Ολυμπιακός το αισθάνεται μέσα του ο απανταχού της γης, οπαδός του. Ο φίλαθλος των Πειραιωτών που για δεκαετίες δεν μπορούσε να χαρεί μία ευρωπαϊκή διάκριση, που για χρόνια άκουγε τις άλλες ελληνικές ομάδες να φτάνουν «ψηλά», που για καιρό έβλεπε την ομάδα του να επενδύει αλλά να μην κάνει τίποτα. Ο φίλαθλος του Ολυμπιακού που γέμιζε σε κάθε ευρωπαϊκό αγώνα το παλιό και το νέο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» που είδε χρονιές να έχει ονοματάρες στην ομάδα του και να χάνει τη διάκριση από ένα… χέρι, που έτρεχε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και γυρνούσε με κατεβασμένο κεφάλι, μόνο αυτός καταλαβαίνει και αισθάνεται τι σημαίνει αυτό το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Μόνο ο φίλαθλος που κάθε φορά που γυρνούσε στενοχωρημένος την επομένη έφευγε ξανά για ένα γήπεδο της Ευρώπης με την σιγουριά ότι η ομάδα του θα φτάσει εκεί που αξίζει για το όνομα και την ιστορία της. Μόνο ο φίλαθλος που δεν λογάριασε ποτέ έξοδα, κούραση, προσωπική και ιδιωτική ζωή. Μόνο ο φίλαθλος που σηκωνόταν κάθε φορά που γονάτιζε και μόνο εκείνος που έκλαψε και κλαίει για τη «Θύρα 7». Μόνο ο φίλαθλος που ο κάθε αγώνας του Ολυμπιακού είναι μία γιορτή, μία σημαντική στιγμή στην καθημερινότητά του. Μόνο ο φίλαθλος που έχει μεγαλώσει με παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία του «δαφνοστεφανωμένου έφηβου». Μόνο ο φίλαθλος που γινόταν πιο δυνατός και πιο περήφανος για τον Ολυμπιακό μετά από κάθε βαριά ή εξευτελιστική ήττα.

Και όλοι αυτοί οι φίλαθλοι φωνάζουν όσο πιο δυνατά μπορούν για να ακουστεί στα πέρατα της Οικουμένης: Ο Ολυμπιακός κατέκτησε Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Είναι στην κορυφή της Ευρώπης!!!