Κάθε φορά που κλείνει μια diner -εστιατόριο, συνήθως ομογενών- αισθάνομαι ένα σφίξιμο στην καρδιά.
Είναι μια απώλεια, όχι μόνο για τους πελάτες, τους ιδιοκτήτες και τους εργαζομένους, αλλά και για γενικότερα για την Ομογένεια.

Χθες έκλεισε η « Lindencrest diner» στο 330 W Montauk Hwy Lindenhurst, στο Λονγκ Αϊλαντ – Long Island. Η είδηση μεταδόθηκε ευρέως από τα ΜΜΕ της περιοχής από μια σπαρακτική ανακοίνωση που οι ιδιοκτήτες της κόλλησαν στην πόρτα της.

Ελεγαν: «Mε βαριά καρδιά σας ανακοινώνουμε ότι λόγω οικονομικών προβλημάτων η ‘Lindencrest diner’ θα κλείσει.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους πελάτες και το προσωπικό που για 39 χρόνια μας στήριξαν. Για μια ακόμα φορά εκφράζουμε την λύπη μας και θα μας λείψετε.
Αντι και Φώτης».
Μετά από… 39 χρόνια!

Ηταν μια εποχή που σχεδόν το σύνολο των ντάινερς ανήκαν σε ελληνικά χέρια. Σ’ αυτά απευθύνονταν δεκάδες χιλιάδες ομογενείς που έφταναν από Ελλάδα, χωρίς γνώση της αγγλικής γλώσσας και των συνθηκών της χώρας.
Στις εργασίες αυτές εργάζονταν για να βγάλουν το ψωμί τους, να βοηθήσουν τις οικογένειες που είχαν αφήσει σε κάποιο χωριό της Ελλάδας, να παντρέψουν αδελφές.

Ολο και κάποιος συμπατριώτης, κάποιος ομογενής που είχε φτάσει πριν από αυτούς βρισκόταν που τους έπαιρνε στη δουλειά. Ξεκινούσαν από τα πιάτα, προβιβάζονταν σε μάγειρα, κ.λπ. και κάποτε, μερικά χρόνια μετά, μόνοι τους ή με συνεταίρους άνοιγαν ή αγόραζαν τη δική του ντάινερ.
Συχνά ήταν ανοιχτές 24 ώρες το 24ωρο. Oι ώρες λοιπόν ήταν ατέλειωτες, τα προβλήματα μεγάλα, η προετοιμασία της μεγάλης ποικιλίας με φαγητά μια καθόλου εύκολη υπόθεση.

Ομως οι πελάτες, αναγνωρίζοντας την ποιότητα και την καλή εξυπηρέτηση και τις χαμηλές τιμές, ανταποκρίνονταν. Γινόντουσαν πιστοί, καθημερινοί πελάτες προτρέποντας και φίλους τους να κάνουν το ίδιο. Και οι ηλικιωμένοι μαζί με τις παρέες τους έδιναν εκεί ραντεβού νωρίς τα απογεύματα, που τους πρόσφεραν και καλές τιμές.

Κι όμως, οι περισσότεροι τα κατάφερναν. Εκαναν σοβαρές περιουσίες, έχτιζαν σπίτια στις ιδιαίτερες πατρίδες, βοηθούσαν τα σχολεία, τις εκκλησίες, σπούδαζαν, πάντρευαν παιδιά. Για παράδειγμα ο πατέρας του Πίτερ Πίτερσον, πρώην Υπουργού Εμπορίου και συνιδρυτή της τεράστιας επενδυτικής εταιρείες Blackstone, είχε ντάινερ στη Νεμπράσκα, «χωρίς κλειδί», όπως έγραψε στο βιογραφικό του ο Πίτερσον, με κάποιο παράπονο.

Κι επίσης, πολύ σημαντικό, στήριξαν την Ομογένεια, τις κοινότητες, τα σχολεία, τον «Εθνικό Κήρυκα».

Δυστυχώς οι αλλαγές στην αγορά της εστίασης αλλά και κυρίως ο κορωνοϊός επέφεραν ένα πολύ βαρύ πλήγμα από το οποίο αρκετές δεν μπόρεσαν να συνέλθουν.

Ενα τέτοιο θύμα φαίνεται να είναι και η « Lindencrest diner».

Βέβαια δεν κλείνουν μόνο αλλά και μερικές ανοίγουν, όπως για παράδειγμα η «DinerLuxe» του Πίτερ Σερούκας (Peter Serroukas) και του γιου του Ντίνου (Dino Serroukas) στο Κονέκτικατ.

Δεν χάθηκαν όλα για τις ντάινερς.

Κι αυτό γιατί αυτό που προσφέρουν δεν βρίσκεται σε άλλα εστιατόρια. Καλό φαγητό, καλές -ακόμα- τιμές, φιλική εξυπηρέτηση. Για παράδειγμα δοκιμάστε το «Greenvale Townhouse Restaurant» στο 49 Glen Cove Rd, Greenvale, Long Island, NY. Tel.: (516) 625-5300. Θα εντυπωσιαστείτε.