Κύριε Διευθυντά,

Διάβασα με προσοχή το σχόλιο του κ. Αρη Παπαδόπουλου για τον «Περίεργο Δικαστή», στον «Ε.Κ.» (13-14 Νοεμβρίου 2021). Δεν θα ασχοληθώ με τη δίκη που αναφέρεται στο σχόλιο, ούτε αν ο δικαστής κ. Νόρμαν Κ. Μουν την διεξάγει σύμφωνα με την πρέπουσα δικαστική δεοντολογία. Μπορεί, όπως λέει ο κ. Παπαδόπουλος, ο δικαστής να είναι ακόμη και «ομοϊδεάτης» του κατηγορουμένου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η συνταγματικότητα των προτάσεων που κάνει ο κ. Παπαδόπουλος για τους ομοσπονδιακούς δικαστές.

Στο άρθρο #78 των Ομοσπονδιακών άρθρων (The Federalist Papers), ο A. Hamilton γράφει για το ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα: «It may truly be said to have neither Force nor Will but merely judgement». «Το ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει Δύναμη ούτε Θέληση, αλλά απλώς έχει κρίση».

Επειδή το ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα δεν έχει δύναμη, οι θεμελιωτές (The Founders) του Συντάγματος των ΗΠΑ δεν ήθελαν το σπαθί του Δαμοκλή να κρέμεται πάνω από το κεφάλι των δικαστικών έτσι ώστε να αισθάνονται ελεύθεροι και να αποφασίζουν σύμφωνα με την κρίση και τη συνείδησή τους. Αυτό, βεβαίως, δεν τους απαλλάσσει 100% από την υπευθυνότητά τους να διεξάγουν τις δίκες και να αποφασίζουν σύμφωνα με το Σύνταγμα.

Ομως ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και την προσοχή που χρειάζεται όταν αναφερόμεθα στο Σύνταγμα των ΗΠΑ. Υπάρχουν Συνταγματικές ρήτρες (clauses) τις οποίες αγνοεί στο σχόλιό του ο κ. Παπαδόπουλος.

Ο κ. Παπαδόπουλος γράφει: Πρώτον: «… οι δικαστές διορίζονται από προέδρους …». Ομως οι δικαστές δεν παίρνουν τη θέση τους πριν ψηφιστούν από τη Γερουσία (Senate). Οθεν, δεν αποφασίζει ένας άνθρωπος, αλλά πολλοί πρέπει να συμφωνήσουν στον διορισμό του δικαστή.

Δεύτερον: «… οι δικαστές … δεν απολογούνται σε κανένα». Οι δικαστές δεν απολογούνται σε κανέναν άνθρωπο, και εάν ακόμη αυτός είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι θεμελιωτές του Συντάγματος δεν εμπιστεύονταν σε κανέναν άνθρωπο να αποφασίζει μόνος του για ομοσπονδιακά θέματα. O James Madison στο άρθρο #51 των ομοσπονδιακών άρθρων γράφει: «If men were angels, no government would be necessary» («Εάν οι άνθρωποι ήταν άγγελοι, η κυβέρνηση δεν θα ήταν αναγκαία»). Στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση κανένας δεν έχει το ακαταδίωκτο.

Τρίτον: «… Θα πρέπει κάποια στιγμή και οι δικαστές να μην έχουν το ακαταδίωκτο…». Σύμφωνα με το Σύνταγμα, όλοι όσοι βρίσκονται στην Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πλην της Γερουσίας και των Αντιπροσώπων (House of Representatives) υπόκεινται σε παραπομπή (Impeachment) και σε δίκη (Trial) από τη Γερουσία. Οθεν, ένας ομοσπονδιακός δικαστής μπορεί να διωχθεί από τη θέση του εάν παραπεμφθεί και η Γερουσία τον καταδικάσει.

Η σοφία του Συντάγματος των ΗΠΑ βρίσκεται στο γεγονός ότι κανένας δεν μπορεί να αποφασίζει από μόνος του. Οι αποφάσεις είναι συλλογικές με ελέγχους και ισορροπίες. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες.

Ευχαριστώ

Λάζαρος Μιχαηλίδης, Ph.D.

Verona, New Jersey