ΑΘΗΝΑ. Στο Σικιαρίδειο Ιδρυμα, ένα Κέντρο Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας νέων από 14 ετών και άνω, με νοητική υστέρηση και διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, είχε τη χαρά να παραβρεθεί ο «Ε.Κ.» και να συνομιλήσει με την πρόεδρο, Κορίνα Λιούτα, επί των παρεχόμενων υπηρεσιών του φορέα, των ειδικών αναγκών των ωφελουμένων, τις εν εξελίξει δράσεις και το όραμα για ουσιαστική διασφάλιση ίσων ευκαιριών για εκπαίδευση, αυτονομία και καλύτερη ποιότητα ζωής.

Το Σικιαρίδειο Ιδρυμα ιδρύθηκε το 1939 από την οικογένεια του Βασιλείου Σικιαρίδη και αρχικά λειτουργούσε ως ορφανοτροφείο και πρεβεντόριο. Τη σημερινή του μορφή απέκτησε το 1971. Και μετά από μία γκρίζα σελίδα στην ιστορία του Ιδρύματος, όπως σημείωσε η κ. Λιούτα στην αρχή της κουβέντας μας, εξαιτίας της ευρύτερα δύσκολης οικονομικής κατάστασης αλλά και κακοδιοικήσεων, «πραγματικά βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά καλό σημείο ανάπτυξης, αναβάθμισης και αυτή τη στιγμή μετράμε 80 παιδιά και παραπάνω με μεγάλο όραμα να ανοίξουμε και παραρτήματα».

Ως προς τις παθήσεις των ωφελουμένων του Ιδρύματος, η πρόεδρος ανέφερε ότι μιλάμε «περισσότερο για νοητική υστέρηση και αυτισμό. Η διαφορά των δύο είναι –και σε αυτό το κομμάτι εγώ όταν ανέλαβα ανέπτυξα τμήμα απευθείας χωριστό αυτισμού– ότι ο αυτισμός είναι αναπτυξιακή διαταραχή, μία διαταραχή που μπορείς να τη δουλέψεις και μπορεί να βελτιωθεί εάν δεν υπάρχει συνοσηρότητα». Στην περίπτωση της νοητικής υστέρησης, από την άλλη, μέλημα καθίσταται η στο μέτρο του δυνατού αλλαγή προς το καλύτερο της καθημερινότητας του ατόμου.

Σε σχετική δε ερώτηση του «Ε.Κ.» αναφορικά με το ημερήσιο πρόγραμμα του εκάστοτε παιδιού στο Σικιαρίδειο, «θα περάσει το σχολικό, θα το πάρει από τον χώρο του, θα το φέρει εδώ, θα μπει στο τμήμα, θα ξεκινήσει μαζί με την εκπαιδευτικό να κάνει ό,τι έργο έχουν, είτε με τον πηλό, είτε με το κερί, είτε με το θερμοκήπιο… Στις 10 θα πάρουν το πρωινό τους. Εχουν και τα διαλείμματά τους – πάντα με επίβλεψη βέβαια» είπε η κα Λιούτα, επισημαίνοντας ειδικώς τις εξωτερικές δράσεις, τις περιβαλλοντικές ενέργειες στον εκτενή εξωτερικό χώρο του Ιδρύματος, τα μαγειρικά workshops και κάθε συναφή πρωτοβουλία εξωστρέφειας που είτε πραγματώνεται ήδη, είτε επίκειται να πραγματωθεί.

Στο πλαίσιο της επίσκεψης, o «Ε.Κ.» περιηγήθηκε στο –18 στρεμμάτων συνολικής έκτασης- Σικιαρίδειο Ιδρυμα. Το μικρό εκκλησάκι στον προαύλιο χώρο, τα γήπεδα και το χώρο του θερμοκηπίου, ακολούθησε η αίθουσα των εκδηλώσεων και ασφαλώς τα επιμέρους εργαστήρια, μεταξύ των οποίων αυτά της κεραμικής, της κηροπλαστικής και της βιβλιοδεσίας.

Τα εργαστήρια που το πρωί εξυπηρετούν την εκπαίδευση, το απόγευμα μπορούν να τρέπονται σε ένα παραγωγικό φορέα (π.χ. που θα φτιάχνει μπομπονιέρες σε γάμους), εξήγησε η κ. Λιούτα εκφράζοντας την ύπαρξη σχετικής πρόθεσης.

Βεβαίως, τίποτα από αυτά δεν θα ήταν εφικτό, όπως τόνισε η ίδια, χωρίς το ειδικά καταρτισμένο προσωπικό, με το πρόγραμμα να περιλαμβάνει αυτή τη στιγμή «ψυχολόγους, ψυχιάτρους, λογοθεραπεία, φυσιοθεραπεία, ειδικούς παιδαγωγούς, παιδαγωγό ειδικό στον αυτισμό, τώρα ετοιμάζεται πρόγραμμα θεραπευτικού θερμοκηπίου, εργαστήριο κεραμικής, κηροπλαστικής, εργαστήρι βιβλιοδεσίας». «Είναι κέντρο κατάρτισης αλλά πρόθεσή μου είναι η περαιτέρω εστίαση στο ψυχοθεραπευτικό, το λογοθεραπευτικό, στο κομμάτι της εκπαίδευσης», πρόσθεσε η κ. Λιούτα.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης συζήτησής μας ως προς την υφιστάμενη περιρρέουσα κοινωνική πραγματικότητα, αναφορικά με τη συνεύρεση των ατόμων αυτών με τυπικά, όπως είπε η ίδια, παιδιά, η κα Λιούτα σημείωσε: «Αυτό είναι εκπληκτικό και πρέπει πλέον να το εμπεδώσουμε και να τα αντιμετωπίζουμε ισότιμα». Μάλιστα δεν παρέλειψε στο σημείο αυτό να αναφερθεί στο ρατσισμό και την περιθωριοποίηση που υφίστανται τα ΑΜΕΑ, κατά κόρον από τους ενήλικες ακόμη και τους ίδιους τους γονείς. «Για μένα είναι πολύ μεγάλο στοίχημα η ένταξή τους», είπε, συμπληρώνοντας ότι ως κοινωνία έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μέχρι την ουσιαστική κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας και εν προκειμένω της αναπηρίας.

Την ίδια ώρα, η πρόεδρος του Σικιαριδείου Ιδρύματος επεσήμανε την ανάγκη παροχής ειδικής υποστήριξης στις εν λόγω οικογένειες οι οποίες, ως η ίδια σημείωσε, «ζουν σε ένα τέλμα».

Στη συνέχεια, η πρόεδρος, σε σχετική ερώτηση, αναφέρθηκε περαιτέρω στην εξωστρέφεια του Ιδρύματος και σε επιμέρους εξωτερικές δράσεις του ιδίου, όπως ο εορτασμός την 3η Δεκεμβρίου που είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία ή η συμμετοχή στην ανθοκομική έκθεση Κηφισιάς.

«Η πρώτη τομή που θα κάνω –αυτή είναι ασυζητητί αλλά θα το πετύχω– είναι 25η Μαρτίου να συμμετέχουμε στην παρέλαση του Δήμου», είπε επί του θέματος η κα Λιούτα. Και συμπλήρωσε: «Μια άλλη τομή μεγάλη, που πάλι λόγω Covid δεν έχει βγει προς τα έξω, είναι ότι έχουμε ιδρύσει την ΑΙΜΕΑ, τράπεζα αίματος για άτομα με αναπηρία».

Πλησιάζοντας στο τέλος της κουβέντας μας, η κ. Λιούτα επεσήμανε μιλώντας στον «Ε.Κ.» ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις δομές είναι οι χρηματοδοτήσεις. Σαφέστατα», εξηγώντας ότι αυτή τη στιγμή η χρηματοδότησή τους προέρχεται από το υπουργείο Εργασίας, από την Περιφέρεια Αττικής και ως Κέντρο Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ) από το ημερήσιο τροφείο κάθε παιδιού (της τάξης των 40 ευρώ). Συν τοις άλλοις από δωρεές και τα μπαζάρ που κατά καιρούς γίνονται.

«Φυσικά ο μεγάλος μου αγώνας ήταν να αποκαταστήσω στην κοινωνία το όνομα του Ιδρύματος διότι είχε γίνει πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων – διάφορα τα οποία δεν αρμόζουν σε δομές ΑΜΕΑ», ανέφερε η σημερινή πρόεδρος του Ιδρύματος σημειώνοντας καταληκτικά: «Παλεύουμε πάρα πολύ για τα άτομα με αναπηρία και ψάχνουμε αρωγούς σε όλο αυτό για να μπορούμε να πάμε παρακάτω!».