Στην ταινία «Αprile» του Νάνι Μορέτι κάποια στιγμή ο πρωταγωνιστής (που είναι ο ίδιος ο Μορέτι) παρακολουθεί στην τηλεόραση τον ηγέτη της κεντροαριστεράς, Μάσιμο Ντ΄Αλέμα να αντιπαρατίθεται σε ένα ντιμπέιτ με τον (κεντρο)δεξιό Σίβλιο Μπερλουσκόνι και να μην μπορεί να αρθρώσει κουβέντα για τα βασικά προβλήματα που αφορούσαν τότε την ιταλική κοινωνία (και τα οποία εν πολλοίς είναι τα ίδια με σήμερα και αφορούν όχι μόνο την ιταλική κοινωνία αλλά όλες τις δυτικές κοινωνίες). Βλέποντας ότι ο Ντ΄Αλέμα δεν μπορεί να πει τίποτα το ουσιαστικό απέναντι στον Σίλβιο (που ειρήσθω εν παρόδω ετοιμάζεται στα 87 του να ξαναβρεθεί στην εξουσία αφού το κόμμα του θα συμμετέχει κατά πάσα πιθανότητα σε κυβερνητικό ακροδεξιό συνασπισμό) ο Μορέτι αρχίζει να ανεβάζει θερμοκρασία σαν τα παλιά τα Ζάσταβα που έφτιαχναν οι Γιουγκοσλάβοι και τα οποία αν εξαιρούσες τις ρόδες έμοιαζαν με περίπτερο. «Ντ΄Αλέμα απάντα. Πες κάτι αριστερό. Πες κάτι ακόμα και αν δεν είναι αριστερό. Πες κάτι που να είναι λογικό» φωνάζει ο Μορέτι για να τον ακούσει ο Ντ’ Αλέμα, αλλά εις μάτην. Τον φέρνω στο νου (αναζητήστε και την ταινία, είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει) κάθε φορά (πάντα δηλαδή) που η Αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει να πει τίποτα απολύτως για τα σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν εδώ, ή που απασχολούν τον κόσμο όλο.

Γίνεται χαμός ας πούμε στο Ιράν, αλλά στην Ελλάδα η αριστερά της… προόδου από φόβο μην ταυτιστεί με την επάρατο Αμερική κάνει πως δεν βλέπει τίποτα. Δεν είναι λίγες οι φορές που στο σπίτι μου παίζω το ρόλο του Μορέτι έχοντας απέναντί μου τον Αλέξη τον Τσίπρα, και τους λοιπούς της αριστερής κομπανίας. «Πείτε κάτι αριστερό. Αν όχι, πείτε κάτι που να απορρέει από την κοινή λογική». Το κακό είναι ότι χάνω και εγώ τον χρόνο μου και το χειρότερο είναι ότι εγώ δεν γυρνάω ταινία.