ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ («ΝΥΤ») – Η πώληση στον οίκο Sotheby’s, την Τρίτη, ήταν σημείο αναφοράς για την Μεξικάνα ζωγράφο Φρίντα Κάλο και ήταν το πιο πολύτιμο έργο τέχνης της Λατινικής Αμερικής που πωλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία.

Μια αυτοπροσωπογραφία της Φρίντα Κάλο (Frida Kahlo), μιας καλλιτέχνιδας γνωστής για την ακατέργαστη συναισθηματική της ένταση, πουλήθηκε για 34,9 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Sotheby’s, το βράδυ της Τρίτης, θέτοντας σημείο αναφοράς σε δημοπρασία για το πιο ακριβό έργο τέχνης Λατινοαμερικανού καλλιτέχνη.

Ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια πριν από τον θάνατό της, το 1954. Η ελαιογραφία, «Ο Ντιέγκο και εγώ», είναι ένα από τα τελευταία αυτοπροσωπογραφήματα της Κάλο και ένα παράδειγμα της ανησυχητικής οικειότητας που έχει προσελκύσει τους συλλέκτες στους πίνακές της. Το έργο προσφέρει ένα παράθυρο στον ταραχώδη γάμο της με τον Μεξικανό τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος απεικονίζεται σε αυτό ακριβώς πάνω από τα δακρυσμένα μάτια του καλλιτέχνη.

Θέτοντας νέο υψηλό για έναν Λατινοαμερικανό καλλιτέχνη σε δημοπρασία, η Κάλο ξεπέρασε ένα σημείο αναφοράς που έθεσε ο Ριβέρα το 2018, όταν ένας από τους πίνακές του πουλήθηκε σε δημοπρασία για 9,76 εκατομμύρια δολάρια, ή ισοδύναμο με 10,75 εκατομμύρια δολάρια σήμερα, αντιπροσωπεύοντας τον πληθωρισμό.

Ενας εκπρόσωπος του Sotheby’s αναγνώρισε τον αγοραστή του πίνακα ως τον Eduardo F. Costantini, ιδρυτή ενός Μουσείου στο Μπουένος Αϊρες. Το έργο αγοράστηκε για την ιδιωτική του συλλογή. Ο εκπρόσωπος αρνήθηκε να αποκαλύψει την ταυτότητα του πωλητή.

Η νικητήρια προσφορά για 34,9 εκατομμύρια δολάρια μετά από αμοιβές λήφθηκε από την Αννα Ντι Στάζι, διευθύντρια Τέχνης της Λατινικής Αμερικής του Sotheby’s. Είχε εξασφαλιστεί μια μεγάλη πώληση ακόμη και πριν από την έναρξη της δημοπρασίας, επειδή ο Sotheby’s είχε αποδεχθεί τόσο μια εγγύηση όσο και μια αμετάκλητη προσφορά, πράγμα που σημαίνει ότι ένα τρίτο μέρος είχε ήδη υποβάλει μια προσφορά που δεν μπορούσε να αποσύρει.

Αναφερόμενη στο «Diego and I», η Aντριάνα Ζαβάλα (Adriana Zavala), η οποία επιμελήθηκε μια έκθεση Kahlo το 2015 στον Βοτανικό Κήπο της Νέας Υόρκης, είπε: «Πρόκειται για ένα σημαντικό όψιμο έργο από μια περίοδο όπου η σωματική της ταλαιπωρία είχε ενταθεί και η ζωγραφική της είχε γίνει ασταθής».