Τρεις ημερομηνίες καθορίζουν τις σχέσεις του Ελληνισμού με την Τουρκία στις μέρες μας, μετά δηλαδή την καταστροφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας -σχεδόν πριν 100 χρόνια- και του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στα «Σεπτεμβριανά», την 6η προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, και όλες συνέβησαν τον μήνα Ιούλιο:

Στις 20 Ιουλίου 1974, έχουμε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Στις 15 Ιουλίου 2016, έγινε το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν.

Και στις 24 Ιουλίου 2020, μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε τζαμί.

Οσον αφορά την εισβολή στην Κύπρο, αυτό προφανώς αποτελούσε μια μακροχρόνια εθνική στρατηγική πολιτική τους, που το πρώτο τουλάχιστον μέρος της υλοποιήθηκε χάρη στην ευκαιρία που τους προσέφερε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, τότε Αρχιεπισκόπου και προέδρου της Κύπρου.

Οσον αφορά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, έχει σημασία για εμάς γιατί μετά από αυτό και την σύλληψη και φυλάκιση δεκάδων χιλιάδων στρατιωτικών, εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών και την απόλυση πολλών δεκάδων χιλιάδων άλλων ο Τούρκος αυταρχικός ηγέτης αναγκάζεται να αποδεικνύει συνεχώς τον πατριωτισμό του και τα ηγετικά του προσόντα στον διχασμένο λαό του, αλλά και στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας του με εθνικιστικές πράξεις.

Στη βάση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί τόσο η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, όσο και η προγραμματισμένη του επίσκεψη στην Αμμόχωστο, όπου όπως έχει ήδη υποσχεθεί «στις 20 Ιουλίου από την Βόρεια Κύπρο θα δώσω τα απαιτούμενα μηνύματα σε όλο τον Κόσμο».

Στην «καλύτερη» των περιπτώσεων τα μηνύματα αυτά δεν θα μας είναι ευχάριστα. Το πιθανότερο είναι ότι θα θέσει σε εφαρμογή την δεύτερη φάση του σχεδίου του, την καταπάτηση της Αμμοχώστου, με διάφορα προσχήματα και την παγιοποίηση της απαίτησής του για την «λύση» των δύο κρατών.

Ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ, της πολιτείας της Νέας Ιερσέης, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, ένας από τους πιο ένθερμους Αμερικανούς φιλέλληνες που είχαμε ποτέ, με σειρά δηλώσεων και έργων του κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει τα σχέδια του Ερντογάν.

Από εκεί και πέρα το θέμα είναι τι κάνει και τι μπορεί να κάνει ο Ελληνισμός.

Οσον αφορά την Ομογένεια στην Αμερική, δεν έχω αμφιβολία ότι θα κάνει και πάλι το καθήκον της, στα όρια των δυνατοτήτων της.

Βέβαια, το ελληνικό λόμπι του 1974 και του 2021 δεν είναι τα ίδια. Αλλες οι τότε προσωπικότητες και άλλες οι σημερινές.

Εξάλλου, η επίσημη Ελλάδα αδιαφόρησε για δεκαετίες τώρα για την ύπαρξη λόμπι, τα δε ελλαδικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λοιδορούσαν όποιες προσπάθειες γινόντουσαν για χρόνια.

Τώρα που χρειάζεται το λόμπι δεν είναι δυνατόν να επανασυσταθεί σε 24 ώρες.

Ετσι, η ερώτηση παραμένει: Τι μπορεί να κάνει η ίδια η Κύπρος, αλλά και η Ελλάδα;

Πιθανόν όχι πολλά.

Πάντως μια καλή αρχή θα ήταν να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους πολύ περισσότερο. Να γίνουν ξανά δυο αδελφικά κράτη…