Δεν αντέχεται ο -απόλυτα δικαιολογημένος- θρήνος των συγγενών των θυμάτων.
Οσο και να φωνάξουν, είναι λίγο. Οσο και να κλάψουν, είναι λίγο. Ο,τι και να πουν είναι το λιγότερο.
Αυτές είναι οι αυθεντικές φωνές της τραγωδίας που θα μείνουν μαζί μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μέσα στην ψυχή τους ανοίχτηκε μια βαθιά, αθεράπευτη πληγή. Που χάθηκε η χαρά της ζωής τους.
Τα λόγια των άλλων καλά και ωραία είναι, αλλά δεν φτάνουν.
Ο εφιάλτης που ζουν δεν έχει καλό τέλος. Το τραγικό, το φοβερό που έγινε, δεν αλλάζει. Οι άνθρωποί τους δεν γυρίζουν πίσω.
Αλλά τώρα αρχίζει η εκμετάλλευση του πόνου τους, της αδυναμίας τους, της οργής τους.
Τώρα αρχίζουν και καταφθάνουν τα «κοράκια», που μυρίζουν την ευκαιρία από μακριά και σπεύδουν να την εκμεταλλευτούν για πολιτικό και προσωπικό όφελος. Είναι τα ίδια σχεδόν σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα.
Θα λείψουν από αυτή την τραγωδία;
Θα δυσκολευτούν να περιμένουν ακόμα και να περάσει η περίοδος του εθνικού πένθους. Θα πουν τα πιο παράλογα πράγματα.
Θα προσπαθήσουν να ρίξουν όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση για την κατάσταση στα τρένα. Θα εκστομίζουν τις πιο εξωφρενικές ιστορίες συνωμοσίας. Θα αυτο-ανακηρυχθούν προφήτες.
Εχει ευθύνη η κυβέρνηση; Βεβαίως και έχει, μετά από τρεισήμισι χρόνια στην εξουσία.
Και την ευθύνη την ανέλαβε ο αρμόδιος υπουργός Κώστας Καραμανλής με την παραίτησή του.
Σταματά εκεί η απόδοση της ευθύνης; Οχι βέβαια. Πρέπει να δούμε την γενικότερη εικόνα των σιδηροδρόμων. Πρέπει να σκεφτούμε την δήλωση του Καραμανλή ότι η κατάσταση στα τρένα που παρέλαβε ήταν του προηγούμενου αιώνα.
Και ενώ αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους συγγενείς των θυμάτων, αποτελεί όμως την ρεαλιστική αποτύπωση της κατάστασης που καλέστηκε να αντιμετωπίσει ο Καραμανλής.
Αρα, η ευθύνη είναι συσσωρευμένη. Ανάγεται σε δεκαετίες κατά τις οποίες διάφορες κυβερνήσεις και πολλοί υπουργοί είχαν την ευθύνη για τα τρένα της χώρας.
Αυτό δεν διαγράφεται. Δεν επιδέχεται ωραιοποιήσεις. Αποτελεί ένα μελανό σημείο στους πολιτικούς που κυβέρνησαν την Ελλάδα για πολλά χρόνια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για 3,5 χρόνια τώρα λύνει προβλήματα. Αντιμετωπίζει επιτυχώς πρωτοφανείς κρίσεις. Εκσυγχρονίζει την χώρα.
Ηταν να μην συμβεί αυτή η τραγωδία. Ηταν να μην θρηνήσουμε τόσους νεκρούς. Αλλά τώρα που συνέβη -σας ρωτώ- θα θέλατε κάποιον άλλον να χειριστεί κι αυτή την κρίση εκτός από τον Κυριάκο;