Καλημέρα από τη συννεφιασμένη και δακρυσμένη Αθήνα.

Στην Ελλάδα διανύουμε ημέρες θρήνου και πένθους. Η τραγωδία στα Τέμπη είναι πρωτόγνωρη στα παγκόσμια δεδομένα αλλά για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» είναι ένα ακόμα λάθος της νοοτροπίας των Ελλήνων. Η τραγωδία στα Τέμπη μαζί με τους νεκρούς ανέσυρε στην επιφάνεια τεράστια προβλήματα που υπήρχαν και υπάρχουν σε ένα από τα βασικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τα τρένα στην Ελλάδα παραδοσιακά μεταφέρουν πάρα πολλούς Ελληνες και κυρίως νεαρούς, αφού το τρένο εμπιστεύονται, για διάφορους λόγους, στρατιώτες και φοιτητές. Το δυστύχημα στα Τέμπη φανέρωσε μία αλήθεια που ειδικά στην Ελλάδα γνωρίζουμε άριστα για πάρα πολλές δεκαετίες. Μία αλήθεια που οι Ελληνες έχουν ζήσει στο πετσί τους, μία αλήθεια που έχει βυθίσει στο πένθος εκατοντάδες ελληνικές οικογένειες. Την αλήθεια ότι πολλά στηρίζονται στην… τύχη, ότι για πολλά ευχόμαστε «να μην έρθει η κακιά στιγμή», ότι για πολλά είμαστε απροστάτευτοι και πως για όλα δεν υπάρχει πρόληψη. Στην Ελλάδα πρέπει να ματώσουμε για να αντιδράσουμε, πρέπει να θρηνήσουμε για να γίνουν κάποιες κινήσεις ασφάλειας των πολιτών. Και δεν μιλάμε μόνο για Ελληνες. Τρένα, καράβια, αυτοκίνητα, δρόμους κ.ά. παίρνουν και ξένοι που μπορεί να είναι τουρίστες και να ήρθαν στην Ελλάδα για να περάσουν καλά και τελικά μπορεί να έχασαν τη ζωή τους γιατί κάποιοι Ελληνες σε πόστα «κλειδιά» είναι ανεύθυνοι.

Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά. Ηταν μία ακόμα φορά. Ομως τα «καμπανάκια» είχαν ηχήσει νωρίτερα και μάλιστα πολλές φορές. Τι έγινε μετά το δυστύχημα των παιδιών στα Τέμπη; 21 μαθητές «έφυγαν» στα Τέμπη την Κυριακή 13 Απριλίου 2003 όταν έχασαν τη ζωή τους όταν νταλίκα έπεσε πάνω στο λεωφορείο τους. Τι έγινε μετά από αυτό; Εφτιαξαν κάπως το δρόμο εκεί, με 2-3 προστατευτικά και πινακίδες. «Επρεπε» όμως πρώτα να ματώσουν οικογένειες.

8 Δεκεμβρίου 1966 το επιβατηγό πλοίο «Ηράκλειο» στη Φαλκονέρα πήρε τη ζωή 224 ανθρώπων. Τι έγινε; Ηρθε το… «Εξπρές Σάμινα», στις 26 Σεπτεμβρίου 2000 ανοιχτά της Πάρου να «παίρνει» τη ζωή 81 ανθρώπων. Τι έγινε; Πάρθηκαν κάποια μέτρα, μπήκε ηλεκτρονικό εισιτήριο και εκσυγχρονίστηκαν κάποια πλοία. «Επρεπε» όμως πρώτα να ματώσουν οικογένειες.

Επί σειρά δεκαετιών στο «Πέταλο του Μαλιακού» εκατοντάδες αυτοκινητιστές «άφηναν» τη ζωή τους. Τι έγινε; Μετά από… χίλια ζόρια, έφτιαξαν τούνελ και γενικότερα το δρόμο εκεί και ευτυχώς έχει γίνει πιο ασφαλής. «Επρεπε» όμως πρώτα να ματώσουν οικογένειες.

Αλλά και στο ποδόσφαιρο έχουν γίνει τραγωδίες. 8 Φεβρουαρίου 1981 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους καθώς προσπαθούσαν να βγουν από τη «θύρα 7». Τι έγινε; Μετά από πολλά χρόνια φτιάχτηκαν νέα γήπεδα με κανονικές θέσεις και όχι… τσιμέντο και μπήκαν ηλεκτρονικά εισιτήρια. «Επρεπε» όμως πρώτα να ματώσουν οικογένειες.

Ομως τι έγινε μετά την… δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου στις 29 Μαρτίου 2007 όταν έπεσε νεκρός από μαχαιρώματα σε συμπλοκή οπαδών; Ηρθε η δολοφονία του Αλκη Καμπανού την 1^η Φεβρουαρίου 2022 από παρέα οπαδών άλλης ομάδας. Ενδιάμεσα αυτών των δύο εγκληματικών ενεργειών υπάρχουν κι άλλοι συνάνθρωποί μας που έπεσαν θύματα της οπαδικής βίας, με ραντεβού θανάτου ή ακόμα και μέσα σε γήπεδο, ή και έξω από το γήπεδο. Τι έγινε μετά από αυτά; Τίποτα και ακόμα «ματώνουν» οικογένειες.

Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο Πανθεσσαλικό του Βόλου στις 6 Μαΐου 2017 οπαδοί των «Δικεφάλων» δερνόντουσαν πάνω σε μία γέφυρα και από κάτω ο… θάνατος. Από τύχη δεν θρηνήσαμε. Τι έγινε; Τίποτα.

Αυτοί είμαστε σαν Ελληνες. Πρέπει να ματώσουμε πολύ μπας και κάνουμε κάτι για τους Ελληνες.