Η 14η Μαϊου θα είναι εκτός απροόπτου η ημερομηνία που θα κληθούν οι Τούρκοι ψηφοφόροι να αναδείξουν τον επόμενο πρόεδρο της χώρας τους. Την ημερομηνία δεν την όρισε ρητά αλλά την άφησε ξεκάθαρα να εννοηθεί ο ίδιος ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν που θα διεκδικήσει και την ψήφο των συμπατριωτών του.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Τουρκία μπαίνει σε προεκλογική περίοδο, αφού οι κάλπες πλέον θα στηθούν ένα περίπου μήνα νωρίτερα από ό,τι υπολογιζόταν. Στο διάστημα αυτό μέχρι και τις τουρκικές εκλογές η Ελλάδα θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση. Οι λόγοι είναι προφανείς. Υστερα από είκοσι χρόνια στην εξουσία ο απερχόμενος πρόεδρος Ερντογάν δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει τόσο εύκολα τα όπλα (όσο και αν πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι προοπτικές δεν είναι με το μέρος του). Το αντίθετο μάλιστα.

Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι μια ενδεχόμενη ήττα του στις προσεχείς εκλογές δεν θα τον οδηγήσει απλά εκτός εξουσίας και στο σπίτι του αλλά πολύ πιθανό και σε δικαστικές περιπέτειες από τους πολιτικούς αντιπάλους που καραδοκούν. Η αυταρχικότητα με την οποία κυβέρνησε, ιδίως τα τελευταία χρόνια, αλλά και τα πολυάριθμά σκάνδαλα κάθε είδους που χαρακτήρισαν την παραμονή του στην εξουσία έκαναν τον Ερντογάν να έχει δημιουργήσει στρατό από εχθρούς που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να πάρουν το αίμα τους πίσω. Και αυτή θα είναι όταν εκείνος απομακρυνθεί από την εξουσία.

Αυτά τα γνωρίζει ο ίδιος και δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε χαρτί διαθέσιμο (ακόμα και το κλασικό της έντασης με την Ελλάδα, είτε στο Αιγαίο, είτε στον Εβρο) για να συσπειρώσει τους οπαδούς του και να παραμείνει στην εξουσία.

Επιβάλλεται η Αθήνα να είναι σε επαγρύπνηση. Να παρακολουθεί στενά τις κινήσεις των Τούρκων και να αποφύγει τις παγίδες που είναι πιθανό να στήσουν εκείνοι. Δεν υπάρχει κανένας  λόγος να αναλάβει η γενέτειρα τον επικίνδυνο και άχαρο ρόλο της σανίδας σωτηρίας του κ. Ερντογάν.