Κύριε Διευθυντά,

Θυμάμαι τα παλιά χρόνια τέτοια εποχή άρχιζαν τα πρωτοβρόχια στην Ελλάδα και το νερό της βροχής έπεφτε τρυφερά κι αθόρυβα στη γη και έφερνε δροσιά και χαμόγελα στους γεωργούς που περιμένουν με το ζευγάρι και τον σπόρο για μια ευλογημένη καλή χρονιά.

Σήμερα οι βροχές δεν είναι το ίδιο όπως πριν. Πέφτουν με μανία και πολύ αγριεμένα στο πέρασμά τους παρασύρουν ό,τι είναι αδύνατο και χωρίς προστασία, ανοίγουν τους δρόμους στη μέση και φεύγει η άσφαλτος και τα πεζοδρόμια. Μεγάλη ντροπή που ο άνθρωπος άφησε τη φύση να χάσει τη φυσική της ροή στα ρέματα που σήμερα έχουν γίνει περιβόλια και οικόπεδα. Από αιώνες έχουν γίνει οι ρεματιές με τη φυσική τους χάρη και στις όχθες είναι θάμνοι όπως πουρνάρια, σκίνα και αγριελιές με ρίζες βαθιές που κρατούν το χώμα και την ορμή του νερού.

Εορτάσαμε αυτόν τον μήνα τα γενέθλια όλων των προφητών στις 19 και επίσης στις 24 Οκτωβρίου του 1929 έπεσε η μεγάλη φτώχεια στην Αμερική γιατί το Χρηματιστήριο χρεοκόπησε και έχασε ο κόσμος τα χρήματά του και ό,τι άλλο είχε και κράτησε αυτή η φτώχεια περίπου 20 χρόνια. Πολύς κόσμος στην απελπισία του δεν άντεξε και αυτοκτόνησε. Σημαδιακές ημέρες με μεγάλες συμφορές, όπως λέει και ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Τάσου του Λειβαδίτη:

«Οι συμφορές αμέτρητες στον κόσμο, δεν είναι άλλες, πέφτουν οι μέρες μου βαριές σαν της βροχής τις στάλες».

Σας ευχαριστώ

Κυριάκος Στρατηγάκης

Γιόνκερς, ΝΥ