Μαζεύτηκαν οι σύντροφοι μετά τη βαριά ήττα να κάνουν αυτοκριτική (λέμε τώρα) για να δουν τι πήγε στραβά και κατέληξαν απλά να κάνουν αυτό που τους είπε ο αρχηγός: να μην πηγαίνουν σε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές και να μην δίνουν συνεντεύξεις σε έντυπα αν δεν υπάρχει προηγούμενη άδεια από το κόμμα (δηλαδή από τον ίδιο, τον Αλέξη). Το πρόβλημα δηλαδή, με λίγα λόγια, δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του βγαίνουν στα κανάλια και λένε ασυνάρτητες αρλούμπες σε μια σαφή και ξεκάθαρη ένδειξη, αν όχι απόδειξη ότι το κόμμα δεν έχει έρμα, δεν έχει αρχή μέση και τέλος, δεν έχει συνοχή, δεν έχει ενιαία πολιτική και μάλιστα για σοβαρά θέματα. Το θέμα είναι απλά να το κρύβουμε αυτό κάτω από το χαλί, και αν τυχόν γίνει κάνα θαύμα και το κόμμα ξαναγίνει κυβέρνηση, να διαπιστώσει ο Ελληνας από πρώτο χέρι ότι οι τύποι δεν μπορούν ούτε να μοιράζουν άχυρο σε δύο γαϊδούρια. Σοβαρό κόμμα κατά τα άλλα.

Ο σουλτάνος που ξέρουμε καλά

Τουλάχιστον τον Ταγίπ τον ξέρουμε καλά. Τον άλλο, τον όποιον άλλον, εν προκειμένω αυτόν με το δύσκολο όνομα, τον Κεμάλ τον Κιλιτσντάρογλου, δεν τον ξέραμε και στο τέλος μπορεί να αποδεικνυόταν χειρότερος από τον Ταγίπ. Αλλα πέντε (τουλάχιστον) χρόνια γείτονα λοιπόν τον Ερντογάν και ας ελπίσουμε ότι δεν θα τρέχουμε πάλι στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο να κυνηγάμε με τις φρεγάτες μας το Ορούτς Ρέις.