Ο Στέφανος Τσερπέλης γεννήθηκε το 1936 και από τα 86 χρόνια της ζωής του, τα 60 τα πέρασε δίπλα στο πλευρό της Αρετής, της αγαπημένης του συντρόφου. Εκαναν μαζί 4 κόρες, όλες απόφοιτες πανεπιστημίων και έξι εγγόνια, που είναι το κύριο μέλημά του, γιατί θέλει να τα βάλει στο δρόμο που ο ίδιος χάραξε, και να συνεχίσουν το έργο του, που δεν είναι απλά η φιλανθρωπία, αλλά η εναγώνια προσπάθεια να κρατήσει μέσα από αυτήν τον ιερό ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα μας, που κλυδωνίζονται στο τεντωμένο σχοινί της παγκοσμιοποίησης. Τον άνθρωπο αυτόν και επιφανή επιχειρηματία που όλοι τον γνωρίζετε, τον έχουμε παρουσιάσει πολλές φορές ως ευεργέτη της Ομογένειας και της Εκκλησίας, αλλά σήμερα θα περιοριστούμε στην ιδιότητά του σαν ιδρυτή του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, το οποίο φέρει το όνομα το δικό του και της συζύγου του, Αρετής.

Κύριε Τσερπέλη, θα θέλαμε να μας πείτε με λίγες λέξεις το οδοιπορικό σας.

Εφυγα από το χωριό μου τους Αγαλιανούς Ευρυτανίας το ’47 με τον ανταρτοπόλεμο, όπου τους έχασα όλους. Ημουν 10 χρονών και δεν επέστρεψα ποτέ, παρά μόνο σαν επισκέπτης. Με πήγαν στην παιδούπολη του Σωτήρος στο Αγρίνιο, για να μην μας πάρουν στο παιδομάζωμα και από εκεί με πήρε μία θεία μου στο Μαρούσι, να την βοηθάω, γιατί είχε πολιομυελίτιδα. Τέλειωσα το Γυμνάσιο στο Μαρούσι μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Μετά ήρθα στην Αμερική το 1956 και την επόμενη χρονιά υπηρέτησα με τον αμερικανικό στρατό στην Κορέα σαν υπαξιωματικός. Οταν γύρισα ασχολήθηκα με τα εστιατόρια και μετά αγόρασα κτίρια. Απο τότε η ζωή μου άλλαξε και συνεχίστηκε, όπως γνωρίζετε.

Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να στηρίξετε την ελληνική παιδεία στην Ομογένεια και συνεχίζετε να το κάνετε, αν και βλέπετε ότι η γλώσσα μας τείνει να χαθεί;

Από την πατρίδα μας ξεκίνησε ο πρώτος παγκόσμιος διαφωτισμός τον 5ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα, και εκεί εξελίχτηκαν οι επιστήμες, οι τέχνες, τα γράμματα και η φιλοσοφία. Ο ελλαδικός χώρος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την έννοια της δημοκρατίας. Σε αυτόν τον τόπο, βρήκε την πρώτη του εφαρμογή το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαιότητα. Αλλά και στους νεότερους χρόνους οι Ελληνες διεκδίκησαν το ιδανικό της ελευθερίας μέσα από την Επανάσταση του 1821. Οποιος προσπερνάει αυτή την ιστορία, δεν μπορεί να λέγεται Ελληνας. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, που η γλώσσα και ο πολιτισμός μας βάλλονται από παντού, πρέπει όλοι μας να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη αισιοδοξία και αποφασιστικότητα το μέλλον και κυρίως τη θέση της Ελλάδας, ανάμεσα στα άλλα πολιτισμένα έθνη του κόσμου. Να παλέψουμε με νύχια και με δόντια να προστατέψουμε αυτό, για το οποίο τόσα χρόνια αγωνιζόμαστε, με όποιο τρόπο μπορούμε.

Ποιος είναι ο τρόπος, κατά τη γνώμη σας, τα νέα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας;

Η γλώσσα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ελληνικής μας ταυτότητας, αλλά αν υπάρχουν δυσκολίες στην εκμάθησή της, για διάφορους λόγους, είναι απαραίτητο να συνδεθούν τα παιδιά με άλλους τρόπους με την ιστορία και τον πολιτισμό μας, όπως με τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, το τραγούδι, το θέατρο, και τις παραδόσεις μας. Στον Αγιο Νικόλαο τα παιδιά με τους δασκάλους τους ανεβάζουν αρχαίες τραγωδίες και μαθαίνουν ποιος ήταν ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Οιδίποδας. Θα το θυμούνται, όταν μεγαλώσουν, όπως το θυμάμαι ακόμα εγώ, όταν σαν παιδί έπαιξα σε τραγωδία του Σοφοκλή. Δεν αρκεί μόνο να ξέρεις ελληνικά. Η χώρα μας έχει ομορφιά, μοναδικό κλίμα και πολιτισμό και αυτά πρέπει να τα διδάξουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Να τους μάθουμε την ιστορία μας, το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, μιλώντας ακόμα τη γλώσσα μας που παραμένει η ίδια δυο χιλιάδες χρόνια. Πιστεύω ότι όλοι μας, πρέπει να προσφέρουμε και να προσπαθούμε να δίνουμε ό,τι μπορούμε. Ακόμα και το ελάχιστο έχει αξία, όταν βγαίνει από την καρδιά μας. Εγώ στα εγγόνια μου προσπαθώ να τους μάθω, όσα ξέρω από την ιστορία μας. Τους δείχνω την πετρούλα και το χώμα και τους ζητώ να τα φυλάνε κι αυτά, με τη σειρά τους, για πάντα. Γιατί ο Ελληνισμός δεν είναι κάτι του χθες και του σήμερα μόνο, αλλά αιώνιος.

Είστε ευεργέτης. Πώς αισθάνεστε με αυτόν τον τίτλο;

Είμαι περήφανος, γιατί είχα την τύχη να μπορώ να υπηρετώ ένα μεγαλειώδη πολιτισμό, που μου δόθηκε σαν κληρονομιά. Οταν χτίσαμε τα κτίρια του Αγίου Νικόλαου, ήμουν πρόεδρος στην επιτροπή συγκέντρωσης χρημάτων. Για να δώσω το παράδειγμα, έβαλα πρώτος μισό εκατομμύριο και μετά χτύπησα πόρτες σε φίλους μου και γνωστούς επιχειρηματίες, που μπορούσαν να δώσουν χρήματα. Οταν ζητάς χρήματα από άλλους, πρέπει να είσαι ο πρώτος που θα τα βάλεις. Μαζέψαμε τότε οκτώμισι εκατομμύρια δολάρια και χτίσαμε τις αίθουσες, που στεγάζονται τώρα το σχολείο «William Spyropoylos» με 500 παιδιά και το απογευματινό σχολείο για τα ελληνικά αποκλειστικά «Στέφανος και Αρετή Τσερπέλη», που ενώ είχε και αυτό γύρω στα 500 παιδιά, πρέπει να έχει τώρα γύρω στα 200.

* O Στέφανος Τσερπέλης τιμήθηκε πριν χρόνια με το φημισμένο Μετάλλιο του Ελις Αϊλαντ και είναι μέλος της Ηγεσίας των 100 και του Τάγματος των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με τον τίτλο του Αρχοντος Δικαιοφύλακος. Εχει κάνει πολλές δωρεές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και στην κοινότητα του Αγ. Νικολάου στο Φλάσινγκ, το Ελληνικό Σχολείο της οποίας φέρει το όνομα του ίδιου και της συζύγου του. Εχει, επίσης, συνεισφέρει στην εικονογράφηση του ιερού ναού του Αγ. Νικολάου στην Κούβα, στα εγκαίνια του οποίου παρευρέθηκε ο ίδιος, παρόντος τότε του προέδρου της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο.