Σαν τα ανδρείκελα μας βλέπω,
να ακολουθούμε τις διαταγές όποιου λάχει
να πληρώνει αδρά. Δίχως τύψη ή αντίρρηση
ποζάρουμε, υποκρινόμαστε, σύμφωνα με την ξένη βούληση
εκφραζόμαστε, πορευόμαστε, συμβιβαζόμαστε.
Στης καθημερινότητας τις ανάγκες σκλάβοι υποτακτικοί,
ευτελείς, αδιάφοροι, δουλικοί.
Θα κυλήσει ο χρόνος… Θα έρθει η ώρα για ανταμοιβή!

Ο αυτοσεβασμός, η αξιοπρέπεια, η ευαισθησία, η ντροπή
των μικροαστών στολή, έχουν οριστικά ξεπερασθεί.
Γιόμισε ο κόσμος, από μασκαρεμένους,
πρόσωπα προσποιητά, ανέκφραστα, άβουλα, υπάκουα,
που στο κέρδος προσβλέπουν με μάτια κλειστά.
Η επιβίωση, η φιλοδοξία καθορίζουν την τιμή.
Την ψυχή της ξεπουλάει η ζωή.
Φύλλα στεγνά που ο άνεμος σέρνει εδώ κι εκεί.
Στα ρείθρα των δρόμων χάνονται οριστικά.

Σπάνιοι οι λεύτεροι άνθρωποι, οι θαρρετοί
που το πιστεύω τους προασπίζονται, δίχως φόβο, αμοιβή, ντροπή.

Στα προς «εξαφάνιση είδη» καταχωρούνται
στη δική μας, προηγμένη εποχή!!!