Χθες που το ημερολόγιο έδειχνε 24 Νοεμβρίου οι Γερμανοί ανακοίνωναν τη νέα τους κυβέρνηση. Θυμάστε πότε είχαν γίνει οι εκλογές στη Γερμανία; Στις 26 Σεπτεμβρίου, δηλαδή πριν από δύο μήνες. Σε όλο αυτό το διάστημα η χώρα λειτουργούσε κανονικά. Η υπηρεσιακή της κυβέρνηση ήταν μια κανονική κυβέρνηση, σε καμιά περίπτωση δεν εμφάνιζε σημάδια παράλυσης – αυτό δηλαδή που συμβαίνει στην Ελλάδα όποτε έχουμε εκλογές: ένα μήνα πριν από αυτές το κράτος παραλύει και σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία μέχρι να υπάρξει διάδοχη κατάσταση δεν λειτουργεί τίποτα. Για διάφορους λόγους (δικαίους και αδίκους) τους Γερμανούς στην Ελλάδα δεν τους συμπαθούμε και τόσο πολύ, τον τρόπο όμως με τον οποίο έχουν στήσει το κράτος τους μάλλον θα πρέπει να τον έχουμε ως παράδειγμα (ακόμα και αν δεν το λέμε φωναχτά).

Σιγή ιχθύος

Εκανα χθες τη συνήθη «βόλτα» μου στις τουρκικές φιλοκυβερνητικές εφημερίδες (στην αγγλόφωνη έκδοσή τους βέβαια, δεν έχω αξιωθεί να μιλάω την τουρκικήν). Δεν είδα τίποτα για το χάλι της τουρκικής οικονομίας, για την κατρακύλα της λίρας, για τις ελλείψεις σε βασικά είδη στην αγορά. Ολα ρόδινα. Ούτε στη Σοβιετική Ενωση τέτοια στάση, ούτε στην Ανατολική Γερμανία των συντρόφων Βάλτερ Ούλμπριχτ και Εριχ Χόνεκερ.

Ξανά ουρές

Ξαναβλέπω ουρές έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα και η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι – ακόμα και όταν αυτές δημιουργούν μποτιλιάρισμα στο δρόμο και με καθυστερούν. Από εκεί που πολλά από αυτά ήταν έτοιμα να κλείσουν, απέκτησαν πάλι ζωή. Κάλλιο αργά – έστω και με το μαστίγιο (διότι με το καρότο δεν είχα δει να έχει γίνει τίποτα).