Κύριε Διευθυντά,

Από τα λιγοστά τζιτζίκια που έχουν απομείνει στις αμυγδαλιές και τις άδειες χελιδονοφωλιές εδώ στο χωριό με τις γαλάζιες παραλίες του Μυρτώου πελάγους πήρα τον δρόμο της επιστροφής για τη δεύτερη πατρίδα, την Αμερική, με καρδιά γεμάτη από καλές αναμνήσεις με τις απλές μορφές του απλού χωρικού και της παλιάς οικογένειας, εκεί που κάποτε απουσίαζε η τεχνολογία και μεγαλουργούσε ο ανθρώπινος παράγων.

Φέτος ήταν ένα καλοκαίρι πολύ ευχάριστο. Κάτω από τον λαμπερό ήλιο και τις δροσερές ακρογιαλιές και το απόγευμα, αργά με τον κτύπο της καμπάνας για τον Εσπερινό και τις παρακλήσεις για την Κοίμηση της Θεοτόκου, οι πιστοί, προπάντων γυναίκες, κάθε βράδυ στις ίδιες θέσεις έκαναν τον σταυρό τους με το κεφάλι χαμηλά μαυροντυμένες με απλά ρούχα.

Ηθελα να παραμείνω για λίγο καιρό ακόμη στην Ελλάδα αλλά η μεγάλη αγάπη για την οικογένεια εδώ στην Αμερική και τα εγγόνια με τις καθημερινές εργασίες των γονέων αυτών μας έχουν κάνει ξάγρυπνους φρουρούς στη συνέχεια της ελληνικής οικογένειας και παραδόσεως στα γερά θεμέλια των προγόνων μας.

Σας ευχαριστώ

Κυριάκος Στρατηγάκης

Γιόνκερς, ΝΥ