Αγαπητή Σταυρούλα

Είμαι χωρισμένος με δύο παιδιά, ένα αγόρι 10 ετών και ένα κορίτσι 9 ετών. Χώρισα όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά, αλλά τα έβλεπα αρκετά συχνά παρόλο που η μητέρα τους επιδίωκε συστηματικά το αντίθετο. Πριν τέσσερα χρόνια ξαναπαντρεύτηκα και από τον καινούριο γάμο έχουμε ένα κοριτσάκι 4 ετών. Το πρόβλημά μου είναι ότι τα παιδιά μου από την αρχή αρνούνταν να έχουν σχέσεις με την αδερφή τους, όσο κι αν προσπάθησα να τους φέρω κοντά. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ; Πώς να φέρω τα αδέρφια κοντά;

Γιώργος

Αγαπητέ Γιώργο,

Οταν ένα ζευγάρι χωρίζει τα παιδιά αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν μια πολύ δύσκολη κατάσταση και αδυνατούν να αντιληφθούν τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν. Η ζωή τους αλλάζει ριζικά, η επικοινωνία τους με τον ένα γονιό, που συνήθως είναι ο πατέρας, περιορίζεται και τα παιδιά μπορεί να νιώσουν εγκατάλειψη, απόρριψη, θυμό ή ενοχές.
Με τον καιρό μαθαίνουν να διαχειρίζονται την καινούρια κατάσταση, ωστόσο αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από παράγοντες που δεν έχουν πάντα να κάνουν με τα ίδια τα παιδιά.
Ενας τέτοιος παράγοντας είναι η σχέση της μητέρας τους με τον πατέρα τους μετά το διαζύγιο. Αν η σχέση αυτή δεν είναι αρμονική και τα παιδιά μπορεί να νιώσουν μπερδεμένα. Οταν ο ένας γονιός μιλάει άσχημα μπροστά στο παιδί για τον άλλον ή όταν ο ένας γονιός αισθάνεται αδικημένος και προσπαθεί να εκδικηθεί τον άλλον στερώντας του την επικοινωνία με το παιδί, τότε το παιδί μπορεί να βρεθεί σε μια πολύ οδυνηρή κατάσταση διχασμού. Νιώθει ενοχές απέναντι στον γονιό που δεν βλέπει γιατί τον απορρίπτει αλλά και απέναντι στον γονιό υπέρ του οποίου τάσσεται γιατί νιώθει την έλλειψη του άλλου γονιού.
Οταν μάλιστα ο ένας από τους δυο γονείς ξαναφτιάχνει τη ζωή του, ενώ ο άλλος όχι και μάλιστα έρχεται κι ένα καινούριο μέλος στην οικογένεια, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
Στα ήδη υπάρχοντα συναισθήματα προστίθεται και η ζήλεια για το αδερφάκι που όχι μόνο έχει όλη την προσοχή του γονιού που τα ίδια στερούνται, αλλά και που έχει και τους δύο γονείς του μαζί, κάτι που αυτά έχουν χάσει.
Ολα αυτά θα πρέπει κανείς να τα χειριστεί με προσοχή και ίσως και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πρακτικά βήματα που ίσως βοηθήσουν.
Το πρώτο και σημαντικό βήμα είναι να βελτιώσετε και εσείς ο ίδιος τη σχέση σας με τα παιδιά σας. Όταν αρνούνται να δουν το αδερφάκι τους στην ουσία εκφράζουν κάποια συναισθήματα απέναντι σε εσάς. Πλησιάστε τα και ακούστε τι έχουν να σας πουν, χωρίς να απορρίψετε ή να μειώσετε τα συναισθήματά σας, χωρίς να κάνετε κήρυγμα ή να θέλετε να επιβληθείτε. Χτίστε πιο στέρεα σχέση με το καθένα χωριστά και με τα δύο μαζί χωρίς να τους επιβάλλετε την παρουσία του παιδιού από τον δεύτερο γάμο σας. Δείτε τα έξω από το σπίτι σας, οργανώστε δραστηριότητες μαζί τους ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, κάντε τα παιδιά σας να νιώσουν ασφάλεια και αγάπη κοντά σας. Ενισχύστε την αυτοεκτίμησή τους, τονίστε τι κάνουν καλά και για ποιους λόγους, ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να καλλιεργήσουν τα ταλέντα τους.
Το δεύτερο βήμα που ίσως χρειαστεί να κάνετε είναι να βελτιώσετε την επικοινωνία σας με την πρώην σύζυγο, γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολο για τα παιδιά σας να αποδεχτούν την καινούρια κατάσταση στη ζωή σας. Αν η τωρινή σχέση σας με την πρώην σύζυγο το επιτρέπει θα βοηθούσε ίσως να της μιλήσετε και να ζητήσετε τη βοήθειά της.
Τέλος, μιλήστε σε κάποιον συγγενή ή φίλο που εμπιστεύεστε και ζητήστε του να σας πει τι έχετε κάνει λάθος στις σχέσεις σας με την πρώην και τα παιδιά σας. Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πολλά και ίσως να μην επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος στο παρόν.