Αυτές τις ημέρες οι Ελληνες όπου Γης ζούμε μία περίοδο ηρεμίας κει ελπίδας με την Τουρκία.

Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης με τον νέο Υπουργό Εξωτερικών ελπίζουμε να αποδώσει καρπούς σε μία μακροπρόθεσμη ειρήνη.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η μεγάλη στροφή του Τούρκου προέδρου Ερντογάν έχει οικονομική προέλευση. Εχει ανάγκη την ηρεμία για επενδύσεις και βοήθεια από τη Δύση. Εξάλλου, το όνειρό του να κάνει τη χώρα του περιφερειακή δύναμη δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς σύγχρονη αεροπορία. Και εκεί σκοντάφτει.

Αρα θέλει καλές σχέσεις πρώτα από όλα με τους γείτονές του και πρωτίστως με την Ελλάδα που δείχνει να τον ξεπερνάει.

Η Αθήνα πάντα διαλέγει τον δρόμο της ειρήνης χωρίς να επαφίεται στη χαλαρότητα. Όταν το έκανε τον Σεπτέμβριο του 1955 με έναν βαριά άρρωστο Παπάγο, την πλήρωσε η Ομογένεια της Κωνσταντινούπολης.

Οφείλουμε έτσι να θυμόμαστε. Οχι για εκδίκηση, ούτε για να αλλάξουμε την Ιστορία. Αλλά για να μαθαίνουμε…

Ετσι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σαν χθες, τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, είχε σημειωθεί οργανωμένο πογκρόμ, στην Κωνσταντινούπολη, όταν καθοδηγούμενος όχλος 50.000 εξαγριωμένων Τούρκων προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών των Ελλήνων (Ρωμιούς τους έλεγαν οι Τούρκοι) και των Αρμένιων.

Ο όχλος λεηλάτησε και πυρπόλησε ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και βεβήλωσε εκκλησίες ακόμα και νεκροταφεία σε κλίμα μεγάλης τρομοκρατίας και ανασφάλειας για τις υφιστάμενες μειονότητες.

Αφορμή μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη που όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια ήταν σκηνοθετημένη προβοκάτσια από την τότε τουρκική κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές.

Από τις 100.000 Ρωμιούς τελικά απέμειναν γύρω στις 2-3 χιλιάδες, καθώς φοβισμένοι μετανάστευσαν κυρίως προς την Ελλάδα.

Τουλάχιστον 30 Ελληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν βάναυσα. Σε δύο περίπου χιλιάδες υπολογίζονται από τους κύκλους της ομογένειας οι βιασμοί, αν και επισήμως καταγγέλθηκαν μόνο 200.

Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στα γεγονότα της 6ης – 7ης Σεπτεμβρίου 1955 υπήρξε από χλιαρή έως ανύπαρκτη, καθώς πέρα από την ασθένεια Παπάγου, υπήρξαν έντονες συμμαχικές πιέσεις, ιδίως από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες, ο οποίος κάλεσε και τις δύο πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να συμφιλιωθούν.

Πολλά στοιχεία πρόσφερε ο αείμνηστος καθηγητής Σπύρος Βρυώνης με το βιβλίο του που εξέδωσε στη Νέα Υόρκη το 2005.

Ετσι, ας μην θεωρούμε δεδομένη την ελληνοτουρκική φιλία. Αλλά για να τη στηρίζουμε πρέπει να απαιτούμε απτά δείγματα φιλίας από τη σύμμαχο Τουρκία.