Το ζήτημα δεν είναι που ο Τραμπ κρίθηκε ένοχος ότι «μαγείρεψε» τα λογιστικά βιβλία της εταιρείας του για να μην φανούν οι πληρωμές που έκανε στην πορνοστάρ κυρία Στόρμι πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2016. Το ζήτημα είναι άλλο, για την ακρίβεια τα ζητήματα είναι δύο.

Πρώτον, πώς με τόσα που έχει κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε καταφέρει να ξεφύγει από την τσιμπίδα του νόμου και δη του αμερικανικού (αν ήταν στην Ελλάδα θα το καταλάβαινα, έχουμε εδώ πολλούς μικρούς Τραμπ, σε συμπεριφορά και απατεωνιές που κυκλοφορούν κανονικά εκτός φυλακής και τυγχάνουν μάλιστα κοινωνικής αποδοχής και σεβασμού).

Δεύτερον, πώς οι οπαδοί του αποδέχονται αβίαστα το υποκριτικόν της όλης υπόθεσης (άσχετα αν πλήρωσε ή δεν πλήρωσε, νόμιμα ή παράνομα), το ίνδαλμά τους που ομνύει (δήθεν) στην «οικογένεια» (μεταξύ άλλων) να έχει παρτίδες με τη μισή βιομηχανία πορνό της Αμερικής (διότι ως γνωστόν δεν είναι μόνο η κυρία Στόρμι, υπάρχουν και άλλες κυρίες του χώρου που έχουν πει ότι είχαν σχέσεις μαζί του – δεν μπορεί όλες να είδαν όνειρο).

Εν πάση περιπτώσει, πέρα από τη δικαστική ετυμηγορία της Πέμπτης, που δυστυχώς δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει και πολλά ως προς την παρουσία του Τραμπ στα δημόσια πράγματα, υπάρχει και η εκλογική ετυμηγορία τον προσεχή Νοέμβριο και σε αυτήν προσβλέπω για να απαλλαγούμε μια και καλή από τον Ντόναλντ.