Τα όσα απογοητευτικά αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες γύρω από την «Κιβωτό του Κόσμου» και τον μέχρι πρότινος επικεφαλής της πατέρα Αντώνιο υπενθυμίζουν με τον πιο δυσάρεστο τρόπο ότι θα πρέπει επιτέλους να μπει μια τάξη σε αυτό που αποκαλούμε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (διότι και η «Κιβωτός» μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση είναι).

Μαζί με την εν λόγω υπόθεση στο προσκήνιο ήρθε και αυτή της HumanRights 360 που ερευνάται ήδη από τον εισαγγελέα για ξέπλυμα χρήματος (υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για την ΜΚΟ που κατήγγειλε τον Αύγουστο πως οι ελληνικές Αρχές άφησαν στην «τύχη» τους 38 μετανάστες στον Εβρο, με αποτέλεσμα, δήθεν, να πεθάνει ένα παιδί. Καταγγελίες που σχεδόν ένα μήνα μετά σε ανακοίνωσή του ο ιδρυτής της Οργάνωσης πήρε πίσω, κάνοντας λόγο για «εσφαλμένη πεποίθηση» ότι οι 38 βρίσκονταν στην ελληνική πλευρά).

Η επίκληση των φιλανθρωπικών προθέσεων και δραστηριοτήτων τέτοιου είδους οργανώσεων δεν είναι αρκετή για να τους επιτρέπεται να δρουν ανεξέλεγκτα και χωρίς καμιά απολύτως εποπτεία και πλαίσιο. Η κυβέρνηση κατά το παρελθόν είχε επιχειρήσει να ορίσει ένα πλαίσιο για τη λειτουργία και τις δραστηριότητές τους αλλά όπως είναι γνωστό συνάντησε σθεναρή αντίσταση από κάθε είδους δικαιωματιστές που βρήκαν και εδώ ένα πεδίο αντιπαράθεσης με την προσδοκία ότι θα αποκομίσουν κομματικά οφέλη.

Δυστυχώς όμως αυτά τα παιχνίδια γίνονται στην πλάτη των ανθρώπων που θα έπρεπε να ωφελούνται από τέτοιου είδους οργανώσεις – για το καλό των οποίων αυτές οι ΜΚΟ υποτίθεται ότι κόπτονται.

Η συγκυρία, παρά τη θλίψη που προκαλεί στην κοινή γνώμη, είναι κατάλληλη ώστε το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο και να προχωρήσει η κυβέρνηση στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για τη λειτουργία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Αν κάτι τέτοιο δεν γίνει τώρα που αποκαλύπτονται οι κάθε είδους ατασθαλίες (μεταξύ άλλων και οι οικονομικές) τότε πότε θα γίνει; Στη βράση κολλάει το σίδερο, λέει ο θυμόσοφος λαός και μάλλον έχει δίκιο.