Σε μια εποχή άκρατου επαγγελματισμού στο ποδόσφαιρο, ήρθε ο θάνατος του τεράστιου Μίμη Παπαϊωάννου για να θυμίσει σε όλους μας και κυρίως σε εμάς τους λίγο μεγαλύτερους, άλλες πιο ήρεμες, πιο μετρημένες και πιο συμβατές με την κοινωνία, εποχές του λαοφιλέστερου των αθλημάτων στην πατρίδα μας. Τότε που η βία, η τοξικότητα, τα τεράστια συμφέροντα και η εκτός ορίων αντιπαλότητα, δεν είχαν «αλώσει» το ποδόσφαιρό μας. Τότε που οι κορυφαίοι παίκτες γίνονταν ινδάλματα με όλη τη σημασία της λέξεως για τους οπαδούς των ομάδων τους και αποτελούσαν σημείο αναφοράς για την ιστορία τους καθώς «δένονταν» με αυτές και τον κόσμο τους. Ενας τέτοιος ποδοσφαιριστής ήταν ο Μίμης Παπαϊωάννου, που γαλούχησε μια μεγάλη γενιά φίλων της ΑΕΚ, αλλά και αποθεώθηκε από το σύνολο των φιλάθλων της χώρας για το απαράμιλλο ταλέντο του.

Τον Μίμη Παπαϊωάννου τον πρόλαβα στη δύση της καριέρας του όμως πάντα θα θυμάμαι τη μοναδική του ικανότητα να στέκεται στον αέρα και να σημειώνει απίθανα γκολ με κεφαλιές. Ηταν και θα παραμείνει στις μνήμες όλων μας ως ένας από τους κύριους εκφραστές του γνησίου ποδοσφαιρικού ταλέντου που δεν έχει σχέση με τους σύγχρονους «ποδοσφαιριστές-αθλητές» όπου αυτό που «μετράει» περισσότερο είναι πόσα χιλιόμετρα «καταπίνουν» μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πόσο δυνατά τζαρτζάρουν τους αντιπάλους τους και όχι πως κοντρολάρουν την μπάλα ή πως ντριμπλάρουν. Ο Μίμης Παπαϊωάννου θα αποτελεί για πάντα ένα θρύλο κι ένα φωτεινό παράδειγμα καθώς εκτός από το ποδοσφαιρικό του ταλέντο διακρίθηκε και για το ήθος και την ταπεινότητά του. Δεν δέχτηκε ποτέ στην καριέρα του κόκκινη κάρτα αν και τις περισσότερες φορές τον αντιμετώπιζαν σκληρά οι αντίπαλοί του για να τον σταματήσουν και δεν προκάλεσε ποτέ με τη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του, στέλνοντας από τότε σε όλους μας το μήνυμα ότι «ο αθλητισμός, ενώνει και δεν χωρίζει».

Η τεράστια διάκριση που έλαβε το 2000 από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο κορυφαίος Ελληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα, αλλά και τα πρώτα λόγια του συμπαίκτη του Θωμά Μαύρου στο άγγελμα της απώλειάς του, αποτυπώνουν το πόσο μεγάλος σαν αθλητής και σαν άνθρωπος ήταν ο Μίμης Παπαϊωάννου.

«Ο Μίμης είναι μία μεγάλη ποδοσφαιρική μορφή. Ενας μεγάλος άνθρωπος. Ησυχος, πράος, ταπεινός. Ενα παράδειγμα προς μίμηση, σε όλα. Εντός και εκτός γηπέδων. Ολη του η ζωή ήταν η ΑΕΚ. Μικρό παιδάκι πήγε και έφυγε μετά από 20 χρόνια. Ο Μίμης δούλευε ως επαγγελματίας σε εποχές που το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό. Πρόσεχε τον εαυτό του πάρα πολύ. Εκανε ειδικές δίαιτες το καλοκαίρι για να μην παίρνει κιλά. Επαιζε ρακέτες στις παραλίες για να διατηρηθεί σε μία καλή φυσική κατάσταση. Ούτε κόκα κόλα δεν έπινε, θυμάμαι», ήταν τα λόγια του εμβληματικού σκόρερ της «Ενωσης» για τον αξεπέραστο Μίμη Παπαϊωάννου.