Anna Lascari, Allusive sketches, perhaps, 2022 by Thanassis Gatos
Οταν ένα εργοστάσιο σβήνει τις μηχανές του, αλλά την αιωρούμενη ενέργεια την μετατρέπει σε τέχνη τότε μεταβάλλεται σε χώρο πολιτισμού που διδάσκει, ψυχαγωγεί και παράλληλα ερευνά, ενώνοντας βιώματα, καλλιτέχνες και εργαζόμενους που ανοίγουν καινούργιους δρόμους δημιουργώντας μέσα από χαλάσματα πολύτιμα έργα τέχνης.
Αυτό συμβαίνει με την μεγάλη έκθεση «Τhis current between us» (Αυτό το ρεύμα μεταξύ μας), που χρησιμοποίησε τις ιστορικές εγκαταστάσεις του παλιού Ατμοηλεκτρικού Σταθμού της ΔΕΗ στο Φάληρο. Η έκθεση ξεκίνησε στις 16 Δεκεμβρίου 2022 και θα τερματιστεί στις 12 Μαρτίου 2023.
Στα παλιά μεγάλα κτίρια της ΔΕΗ, που χρονολογούνται από τις αρχές του 20ού αιώνα και μέσα από διαφορετικές μορφές τέχνης δημιουργήθηκαν μυστικιστικές ατμόσφαιρες, άλλες ενεργειακές, άλλες περιβαλλοντικές, αλλά και εικόνες σε απτά σκαλίσματα ή σε βίντεο κινούμενων αισθήσεων, που απλώθηκαν στους χώρους κάνοντας τον επισκέπτη να αφεθεί σε ένα μοναδικό περίπατο, δίπλα από τον ποταμό Κηφισό, δημιουργώντας και μία αναπόληση της παλιάς Αθήνας, τότε που προσπαθούσε να βρει τον ανεπιτυχή βηματισμό της στη νέα βιομηχανική εποχή.
Η έκθεση οφείλεται στην εξαιρετική ιδέα της Ελένης Καλαρά για την οργάνωση έκθεσης στις εγκαταστάσεις ΑΗΣ Φαλήρου και στην έξοχη επιμέλεια του Πάνου Γιαννικόπουλου και της Γεωργίας Λιάπη. Και χωρίς υπερβολή, είναι όντως μία έκθεση που νιώθεις ότι «θα σηκωθεί η ψυχή σου και θα δώσει ρεύμα», όπως προφητικά έγραψε πριν χρόνια ο Σαββόπουλος και το τραγούδησε επικά η Σωτηρία Μπέλου.
Πλειάδα καλλιτεχνών Ελλήνων, ομογενών και ξένων δημιούργησαν ξεχωριστά έργα, το κάθε ένα με την δική του αφήγηση στο χώρο και το χρόνο, καθώς άλλοι προτίμησαν το μέλλον και την υπόσχεση και άλλοι το παρελθόν και το αποτέλεσμα.
Στην κεντρική είσοδο, στον κεντρικό τοίχο, το βλέμμα καρφώνεται σε ένα χρυσό τεράστιο Nοw, έργο της Ολγας Μηλιαρέση-Φωκά, που σε αναγάγει στο φιλμ του Φράνσις Κόπολα «Apocalypse Now». Είναι σαν να προβάλλει το εργοστάσιο ως φάντασμα, κάτι αιωρούμενο μεταξύ άλλης διάστασης και αυτής της δική μας.
Και επειδή μιλάμε για βιομηχανικό έδαφος δεν μπορούσε να λείπει η ανθρωπογεωγραφία του. Απλές καθημερινές φωτογραφίες που συγκλονίζουν ωστόσο με την ιστορικότητά τους στις καρτέλες πρόσληψης των εργαζόμενων γυναικών πολλές από τις οποίες, έφταναν από τις αρχές του 20ού αιώνα από τη Σμύρνη, την Κρήτη, τη Μακεδονία.
Βέβαια, οφείλει κάποιος να δει την έκθεση και να αντιληφθεί με τις δικές του αισθήσεις όλα τα έργα, αλλά υπήρξαν πολλές εγκαταστάσεις που μας εντυπωσίασαν στα 4 μεγάλα κτίρια:
* Ανάμεσα στα έργα, η εγκατάσταση της Ελληνοαμερικανίδας Αννας Λάσκαρη με το «Allusive sketches, perhaps» (ξύλο, μέταλλο, εκτύπωση, μπογιά και πολυαιθυλένιο).
Οσοι γνωρίζουν το έργο της κ. Λάσκαρη ξέρουν ότι συνδυάζει γλυπτική, βίντεο, σχέδιο, διαδραστικό περιβάλλον και μεθόδους διαχείρισης αρχειακού υλικού.
Στο συγκεκριμένο έργο «η επιθυμία έχει διαπεράσει τις επιφάνειές του διασπώντας τα σχήματα». Αποσπασματικά τμήματα, θραύσματα που υπαινίσσονται το όλον από το οποίο προέρχονται, είναι αιωρούμενα ή σε επισφαλή στήριξη, αλλά παραμένουν τρισδιάστατα, φέροντας την αίσθηση του θανάτου και την αίσθηση της μόλυνσης.
Σύμφωνα με τους επιμελητές στο μνημονικό αυτό έργο, ταυτόχρονα τελείται παρασκηνιακά ένα είδος χορού, μία μνήμη της επιθυμίας με υπόβαθρο λιγνιτικά τοπία, οικολογικά τραύματα και σωματικά εγκαύματα. Μία υπερμεγέθης πυγολαμπίδα, κρέμεται αγκυλωμένη ως φαντασίωση επιθυμία ενός υστερικού χορού, ενός ρέιβ πάρτι. Η καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το κίτρινο χρώμα σαν σήμανση κινδύνου, αλλά και υπενθυμίζοντας την ελπίδα που ελκύει η χαρακτηριστική φωταύγεια των πυγολαμπίδων όταν καλούν η μία την άλλη σε ερωτική συνεύρεση ή χορό. Η εξαφάνισή τους συνδέεται με την μόλυνση περιβάλλοντος, ανεξέλεγκτη εκβιομηχάνιση και τον καταναλωτισμό και προέχει η επανεμφάνισή τους.
* Στο κτίριο D, στο υπόγειο το «ενός λεπτού σιγή», που παρουσίασε εκεί τον Οκτώβρη του 1995 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Μια δημιουργία για τα θύματα του AIDS, σε μια εποχή ανέτοιμη να δει κατάματα το θέμα, μια δημιουργία που μπήκε μέσα στον χώρο αυτό της ΔΕΗ, με τόλμη και έγραψε Ιστορία. Στην έκθεση αυτή παρουσιάζει μία σειρά από σχέδια και την αρχειακή καταγραφή της παράστασης «Ενός λεπτού σιγή», που συνεχίζει να συγκινεί καθώς συμπλέκει τις εικαστικές τέχνες με τις κινήσεις του ανθρώπινου σώματος.
* Κι από πάνω το μπλε χρώμα του κοβάλτιου ξεχύνεται στην αυλή μέσα από μια τεράστια ανοιχτή αίθουσα και μαζί ένας ήχος, ένας συριγμός ηλεκτρικής κιθάρας. Που αιωρείται σε σταθερό χρόνο σαν εκκρεμές με αυτόν τον απόκοσμο ήχο που σου παίρνει την ψυχή. Είναι «Η καρδιά που χτυπούσε τον χρόνο», του Δημήτρη Καμαρωτού, που δεν ξέρεις αν ο ήχος προέρχεται από κάποια άλλη διάσταση ή από μία θρησκευτική υπόγεια τελετή.
* Στο ίδιο κτίριο και το «Ηalfalight», του Κώστα Σαχπάζη, με τις λάμπες να τρεμοπαίζουν σαν της ζωής μας τις επιθυμίες, το ηλεκτρικό που στις μέρες μας μας φοβίζει με την ακρίβειά του ή σαν κάτι προειδοποιητικό έξω από ένα τεράστιο τοίχο με μεγάλες θύρες. Κυρίως όμως σαν γνήσιος χορογράφος βάζει τα φώτα να λικνίζονται μπροστά μας προειδοποιώντας μας για κάποιο κίνδυνο που όμως δεν γνωρίζουμε.
* Από τα 42 έργα που παρουσιάζονται τα 30 αποτελούν νέες αναθέσεις. Στο κτίριο C το λιτό έργο του Νίκου Αλεξίου «Ηλιακό σπίτι», μία εγκατάσταση με καλάμι και κόλλα.
* Ενα άλλο εξαίρετο έργο είναι οι στολές των εργατών της ΔΕΗ στο έργο «High Voltage», της Δέσποινας Βαξεβανίδη, που προκαλεί έντονα συναισθήματα καθώς απουσιάζουν τα σώματα.
* Επίσης εντυπωσιάζει η επιγραφή Now στην είσοδο του εργοστασίου.
ΑΘΗΝΑ. «Προσέρχομαι στη σημερινή συζήτηση θεωρώντας την τραγωδία των Τεμπών ένα ζήτημα πολύ μεγαλύτερο από απλή αφορμή για κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης.
Παρενέβη, διαβάζω, ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, για να τεθεί σε διαθεσιμότητα ο δημόσιος υπάλληλος που συνελήφθη για εμπλοκή του στην υπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια.
ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ. Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιουνίου η τελετή αποφοίτησης της 8ης τάξης του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου “Αργύριος Φάντης” στον Καθεδρικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Μπρούκλιν.
Για να αγοράσετε μια συνδρομή δώρου, αποσυνδεθείτε από τον λογαριασμό σας και αγοράστε τη συνδρομή με νέο αναγνωριστικό email.
Στις 2 Απριλίου 2021 γιορτάσαμε την 106η επέτειο από την ίδρυση του Εθνικού Κήρυκα. Βοηθήστε μας για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας.
Προκειμένου να παρέχουμε μια πιο εξατομικευμένη, αποκριτική και βελτιωμένη εμπειρία, χρησιμοποιούμε cookies για να θυμόμαστε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο χρήσης αυτού του ιστότοπου. Συνεχίζοντας την πρόσβαση στον ιστότοπο, συμφωνείτε ότι θα αποθηκεύσουμε δεδομένα σε ένα cookie όπως περιγράφεται στην πολιτική απορρήτου μας.
Χρησιμοποιούμε cookies στον ιστότοπό μας για να εξατομικεύσουμε την εμπειρία σας, να σας προσφέρουμε το πιο σχετικό περιεχόμενο, να σας δείξουμε τις πιο χρήσιμες διαφημίσεις και μας βοηθάει να εντοπίσουμε τυχόν προβλήματα με τον ιστότοπό μας. Μπορείτε να ενημερώσετε τις προτιμήσεις σας ανά πάσα στιγμή, επισκεπτόμενοι τις προτιμήσεις. Επιλέγοντας Αποδοχή, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο χρήσης των δεδομένων σας, επισκεφτείτε την πολιτική cookie.
Αυτή τη στιγμή διαβάζετε 1 από τα 3 δωρεάν άρθρα αυτόν τον μήνα. Αποκτήστε απεριόριστη πρόσβαση στο The National Herald με συνδρομές που ξεκινούν από 1 $/εβδομάδα. or Log In
Έχετε συμπληρώσει το όριο δωρεάν άρθρων για αυτόν τον μήνα. Αποκτήστε απεριόριστη πρόσβαση στα καλύτερα της ανεξάρτητης ελληνικής δημοσιογραφίας ξεκινώντας από $ 1/εβδομάδα.