Τον απολαύσαμε ως «Θέμη» στην πολύ αγαπημένη σειρά «Η ώρα η καλή» του «Mega» και αργότερα και σε άλλες σειρές μεγάλων καναλιών της ελληνικής τηλεόρασης. Τον θαυμάσαμε σε παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στη Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής και σε άλλα σημαντικά θέατρα της Ελλάδας. Συμμετείχε στην ταινία «Τomb Raider – The Cradle of Life» και στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.
Ο λόγος για τον Θοδωρή Πετρόπουλο, ηθοποιό, μουσικό και σκηνοθέτη με ήθος και ταλέντο που τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Είναι μέλος της Παγκύπριας Χορωδίας της Νέας Υόρκης και διδάσκει θέατρο στο Θεατρικό Εργαστήρι «Λόγος και Πράξη» της Ακαδημίας Ελληνικής Παιδείας σε ενήλικες και παιδιά.
Φέτος ο Θοδωρής Πετρόπουλος σκηνοθετεί την παράσταση «Μια Θεότρελη Διάσωση» που θα κάνει πρεμιέρα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τιμαρέτη στο θέατρο της Αρχιεπισκοπής την Κυριακή 5 Ιουνίου, στις 8 μ.μ.

Πώς ξεκίνησε η πορεία σας στο χώρο της υποκριτικής; Ποια ήταν η πρώτη φορά που θυμάστε να είπατε «εγώ θα γίνω ηθοποιός»;

Ξεκίνησε πολύ όμορφα, αμέσως μόλις τελείωσα το λύκειο, πριν ξεκινήσω να διδάσκομαι την υποκριτική στο θέατρο Τέχνης, έχοντας ένα μικρό ρόλο σε μία παράσταση για παιδιά, «Βίβλος» το όνομά της, και τότε σιγουρεύτηκα ότι αυτό που διάλεξα σαν καριέρα στα επτά μου χρόνια ήταν το σωστό, αυτό που μου άρεσε περισσότερο να κάνω. Επηρεάστηκα από τις ελληνικές κωμωδίες που βλέπαμε στην τηλεόραση και είπα «αυτό θέλω να κάνω κι εγώ. Να γίνω ηθοποιός».

Ποια θεωρείτε ότι είναι η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σας;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Εχω πολλές και ωραίες εμπειρίες, υπέροχες παραστάσεις, με υπέροχους ανθρώπους. Ως ιδιαίτερες στιγμές θα έλεγα ότι είμαι τυχερός που ήμουν μέλος της δημιουργικής ομάδας στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, η συμμετοχή μου στο δεύτερο μέρος της ταινίας «Tomb Raider», η υποψηφιότητά μου για βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Οι Γενναίοι της Σαμοθράκης».

Για ποιους λόγους αφήσατε μια επιτυχημένη καλλιτεχνική πορεία στην Ελλάδα και αποφασίσατε να έρθετε στη Νέα Υόρκη;

Ηταν η στιγμή. Πάντα το σκεφτόμουν και ήθελα να δοκιμάσω να περάσω στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Οικονομικά η κατάσταση και στο επάγγελμα του ηθοποιού είχε αρχίσει να επηρεάζεται αρνητικά, οπότε κυριολεκτικά σε μια μέρα πήρα τη μεγάλη απόφαση. Γέμισα μία βαλίτσα, επισκέφτηκα τη Νέα Υόρκη, να δω αν θα μου αρέσει, μου άρεσε και έφερα και άλλες βαλίτσες.

Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο Ελληνα καλλιτέχνη να επιβιώσει στη Νέα Υόρκη; Τι πρέπει να γνωρίζει πριν πάρει την απόφαση να αφήσει την πατρίδα και να έρθει εδώ;

Να επιβιώσει είναι εύκολο νομίζω. Να αρχίσει να δουλεύει στο επάγγελμα είναι ίσως δύσκολο, ή αν θέλεις πολύπλοκο, Και για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, έχουμε ως δεδομένα, ότι χρειάζεται σωστός χειρισμός της αγγλικής γλώσσας, με προφορά ή και χωρίς. Λόγω των ισχυρών σωματείων των ηθοποιών, δύσκολα μία θεατρική παράσταση, μία τηλεοπτική σειρά, ή μία κινηματογραφική παραγωγή θα προσλάβουν έναν ηθοποιό, ο οποίος δεν είναι σε σωματείο. Δύσκολο, όχι αδύνατο. Επίσης, ένας ατζέντης, θα το σκεφτεί να επενδύσει το χρόνο του (γιατί ο χρόνος είναι χρήμα), σε κάποιον ο οποίος έρχεται από άλλη χώρα με βίζα, το οποίο σημαίνει ότι σε λίγο καιρό ο ηθοποιός αυτός μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του για τον οποιονδήποτε λόγο. Ξαναλέω πάντως δεν είναι αδύνατο.

Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να γυρίσετε πίσω στην Ελλάδα, και αν ναι τι ήταν αυτό που σας κράτησε εδώ στην Αμερική;

Η αλήθεια είναι πως όχι, δεν έχω σκεφτεί να γυρίσω για μόνιμα αν με ρωτάτε. Μου λείπουν οι δικοί μου και οι φίλοι μου σίγουρα, πόσω μάλλον που έχω να πάω σχεδόν τρία χρόνια, λόγω της κατάστασης. Εχω πολλά να ανακαλύψω ακόμα.

Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετείτε με μεγάλη επιτυχία ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις στα ελληνικά. Τι ανεβάζετε αυτήν την περίοδο;

Εδώ και τρία χρόνια έχω αναλάβει το «Θεατρικό Εργαστήρι – Λόγος και πράξη» της Ακαδημίας Ελληνικής Παιδείας και μετά την πετυχημένη περσινή παράσταση «Γυναίκες Δολοφόνοι», φέτος ανεβάζουμε την θεότρελη κωμωδία του Κωνσταντίνου Δόικου «Μία Θεότρελη Διάσωση» στο θέατρο της Αρχιεπισκοπής. Εχουμε πρεμιέρα την Κυριακή στις 5 Ιουνίου και ώρα οκτώ. Μετά την παρέλαση είναι ό,τι πρέπει. Και θα παίξουμε και το τριήμερο 10, 11 και 12 Ιουνίου, την ίδια ώρα. Οι ηθοποιοί μας και φέτος έκαναν πολύ και καλή δουλειά, περάσαμε καλά και πιστεύω ότι αυτό θα φανεί και στη σκηνή, όπως λέει η γνωστή φράση. Σας περιμένουμε.

Σκηνοθετείτε επίσης θεατρικές παραστάσεις για παιδιά. Για ποιους λόγους θεωρείτε ότι είναι σημαντική η επαφή με το θέατρο από την παιδική ηλικία και τι είναι αυτό που κερδίζετε εσείς ως άνθρωπος του θεάτρου από την επαφή σας με τα παιδιά;

Είναι πολύ σημαντική θεωρώ η επαφή των παιδιών με το θέατρο, και τα οφέλη ως προς την ωρίμανση της προσωπικότητάς τους πολλά. Να πω, ότι το μάθημα και οι πρόβες είναι στα ελληνικά και για ένα παιδί που είναι γεννημένο στην Αμερική το πρώτο όφελος είναι ότι έρχεται σε επαφή με την ελληνική γλώσσα. Είναι από τις πιο διασκεδαστικές εξωσχολικές δραστηριότητες που προσφέρουν εκμάθηση Ελληνικών. Δεύτερον, μαθαίνει να «εκτίθεται» μπροστά σε κόσμο. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν μπροστά σε κόσμο. Ενα παιδί μαθαίνει από την ηλικία των έξι ή των οκτώ να μην το πολυσκέφτεται. Είναι απίθανο να βλέπεις παιδιά αυτών των ηλικιών, να αποστηθίζουν λόγια και να προσφέρουν γέλιο μέσα από το ρόλο τους στη σκηνή. Είχα μια πολύ καλή μαθήτρια η οποία όταν ξεκίνησε ήταν κάπως ντροπαλή μπροστά στην υπόλοιπη τάξη και πλέον παίρνει πρωτοβουλίες και προτείνει ιδέες. Η επαφή με τα κλασσικά θεατρικά κείμενα είναι επίσης σημαντική. Αυτή τη χρονιά τα παιδιά γνώρισαν τον Αριστοφάνη. Φέτος κάναμε την «Ειρήνη» σε διασκευή για παιδιά. Και επειδή το έργο είναι πολυπρόσωπο είχε ενδιαφέρον πως παιδιά μπορούσαν και χειρίζονταν διαφορετικές διαθέσεις για να προσεγγίσουν το ρόλο τους. Να πω εδώ, ότι δεν ανεβάσαμε παράσταση με το κείμενο της «Ειρήνης» αλλά φτιάξαμε μία μικρού μήκους ταινία είκοσι λεπτών, όπου σύντομα θα μπορέσετε να την παρακολουθήσετε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Τιμαρέτη. Και επίσης του χρόνου είπαμε με τη Δήμητρα Βαρσάμη, ότι θα κάνουμε ελληνικό κινηματογράφο. Και με τους μικρούς και με τους μεγάλους.

Ποιος είναι ο Θοδωρής όταν δεν παίζει ή όταν δεν σκηνοθετεί;

Λατρεμένη ασχολία οι εκδρομές. Εκμεταλλεύομαι το πολύ βολικό σιδηροδρομικό δίκτυο, και με ένα σακίδιο στην πλάτη ξεκινάω, όταν βέβαια ο χρόνος και ο καιρός το επιτρέπουν. Αγαπημένο κοντινό μέρος το Cold Spring. Μόνο μια ώρα με το τρένο, καλοδιατηρημένο παραδοσιακό αμερικανικό χωριό, χτισμένο στην όχθη του Hudson river, με το εστιατόριο δίπλα στις γραμμές του τρένου και παγωτό στο ποτάμι. Οποιος έχει να προτείνει άλλα μέρη είναι καλοδεχούμενος.
Τώρα που επιτέλους τελείωσε ο χειμώνας ήρθε και η ώρα της Νέας Υόρκης. Ξεκινάνε τα φεστιβάλ και σε κάποιο απ’ όλα θα με βρείτε.