Χάρις σ’ αυτόν, πολλοί Καστοριανοί που έφταναν στη Ν. Υόρκη, δεν αργούσαν να ανοίξουν δικές τους δουλειές. Στην αρχή, τους έδινε εργασία στη δική του επιχείρηση και ύστερα, τους παρότρυνε να κυνηγήσουν το «αμερικανικό όνειρο» και να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες. Ο ίδιος έφυγε πριν χρόνια από τη ζωή, αλλά ακόμα και σήμερα, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, μιλούν γι’ αυτόν με ευγνωμοσύνη.

Θυμάμαι που την ιστορία του πεθερού του, Πέτρου Νέσσα, γνωστού γουνέμπορου στο Μανχάταν, μου είχε διηγηθεί ο γαμπρός του, φημισμένος επιστήμονας-ερευνητής και επιχειρηματίας στη Ν. Ιερσέη, Σωτήριος Βαχαβιώλος.

«Ο πεθερός μου βοηθούσε πολύ και μιλούσε λίγο», μου είχε πει ο Σωτήριος Βαχαβιώλος. «Στην επιχείρηση που είχε στην Καστοριά, είχε 200 περίπου εργαζόμενους και όλοι τον αγαπούσαν και πάντα μιλούν γι’ αυτόν. Οταν ερχόταν κάποιος για να δουλέψει στην Αμερική, ο πεθερός μου, αφού τον βοηθούσε στην αρχή, πάντα τον έσπρωχνε να αρχίσει δική του δουλειά».

Ο Πέτρος Νέσσας έκανε καθημερινή συντροφιά με τους συμπατριώτες του. Συχνά, έτρωγε στο εστιατόριο του αείμνηστου Γιάννη Μάλλιου, στο Μανχάταν, όπου πήγαιναν τότε και έτρωγαν οι περισσότεροι γουναράδες από τις γύρω περιοχές.

Η επιχείρηση του Πέτρου Νέσσα ήταν στην 29η Οδό, μεταξύ της 7ης και 8ης Λεωφόρου, όπου πουλούσε κομμάτια γούνας τα οποία έφερνε από την Καστοριά.

Για τον Σωτήριο Βαχαβιώλο, ο πεθερός του ήταν ένα είδος έμπνευσης, παρόλο που οι επαγγελματικοί τους δρόμοι ήταν διαφορετικοί. Θυμάμαι, που μου έλεγε, ότι όταν ο Πέτρος Νέσσας έκανε μια επιχειρηματική αγορά, έσπευδαν οι συνάδελφοί του στο εμπόριο της γούνας να κάνουν το ίδιο, γιατί ήξεραν ότι οι προβλέψεις του ήταν πάντα επιτυχημένες και θα είχαν οπωσδήποτε κέρδος.

Θυμάμαι με πόσο σεβασμό και εκτίμηση μιλούσε για τον πεθερό του ο Σωτήριος Βαχαβιώλος.

«Αγαπούσε πολύ τη νεολαία και την Παιδεία και ήταν από τους πρώτους που ίδρυσαν το Ταμείο Υποτροφιών του Συλλόγου Καστοριέων ‘Ομόνοια’, στο οποίο είχε διατελέσει και πρόεδρος». Ηταν, επίσης, ένας από τους ιδρυτές και δραστήριο μέλος του συλλόγου ομογενών εισαγωγέων και εξαγωγέων γούνας στη Ν. Υόρκη.

Στον πίνακα των ιδρυτών της κοινότητας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Χόλμντελ, της Νέας Ιερσέης, είναι γραμμένο το όνομα του Πέτρου Νέσσα, αφού ήταν ένας από τους πρώτους δέκα ομογενείς, που πρόσφεραν τα πρώτα χρήματα για την ίδρυσή της. Για πολλά, επίσης, χρόνια ήταν μέλος της AHEPA.

Τα τελευταία 18 χρόνια ζούσε στο Κλίαργουότερ της Φλόριδας, όπου έμεναν πολλοί Καστοριανοί. Στην αρχή έμενε μαζί με τη γυναίκα του και μετά μόνος του, όταν αυτή πέθανε. Είχε, επίσης, τρεις κόρες, από τις οποίες η μικρότερη είχε πεθάνει, πριν χρόνια.

Θυμάμαι τον Σωτήρη Βαχαβιώλο, που μου είχε πει, ότι ο πεθερός του «αγαπούσε πολύ την Ελλάδα, λάτρευε το χωριό του, την Κλεισούρα και διάβαζε καθημερινώς, για 70 περίπου χρόνια, τον ‘Εθνικό Κήρυκα’.

Οι ομογενείς αγαπούσαν και σέβονταν τον Πέτρο Νέσσα, ιδιαίτερα δε οι Καστοριανοί συμπατριώτες του.

Πολλοί μου είχαν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το ήθος και την επαγγελματική του συνέπεια.

Τα δύσκολα χρόνια, του 1960 και του 1970, ο Νέσσας είχε με το γαμπρό του τον Κώστα Δούμα επιχείρηση γούνας στην Καστοριά, απ’ όπου έφερνε διάφορα κομμάτια που τα πουλούσε χονδρικώς, στη Ν. Υόρκη. Ενα διάστημα, απασχολούσαν γύρω στους 200 εργάτες στην επιχείρησή τους στην Καστοριά. Στο κατάστημα του Μανχάταν είχε λίγο προσωπικό, που υποδεχόταν το εμπόρευμα από την Ελλάδα, το ταξινομούσε και στη συνέχεια το προωθούσε σε άλλες επιχειρήσεις που έφτιαχναν τις γούνες.

Οι συνάδελφοί του, τον θεωρούσαν ως έναν από τους πιο επιτυχημένους εμπόρους γουναρικών, αλλά και ομογενείς επιχειρηματίες, γενικότερα. Πάντα συμβούλευε τους φίλους του να αγοράζουν όταν ήταν φτηνά τα είδη που επεξεργάζονταν και να πουλάνε όταν ήταν ακριβά. Αυτή την τακτική ακολουθούσε σε όλες τις επενδύσεις του, όπως στο Χρηματιστήριο, όπου έκανε πολλά χρήματα. Ηταν συνετός άνθρωπος και πάντα πετύχαινε στις προβλέψεις του.