Το να έχει κάποιος Ελληνας σύζυγο Κορεάτισσα, δεν προκαλεί έκπληξη. Αλλά, το να πηγαίνει αυτή σε σχολείο για να μάθει Ελληνικά ώστε να μπορεί να συνεννοείται με την… πεθερά της, αυτό είναι ασυνήθιστο…

Θυμάμαι ότι αυτό είχε συμβεί πριν πολλά χρόνια, όχι μόνο με μία Κορεάτισσα, αλλά με δύο, που πήγαιναν ταυτόχρονα στο ίδιο σχολείο.

Ηταν τα πρώτα χρόνια, που είχε αρχίσει να λειτουργεί ειδικό τμήμα για μεγάλους οι οποίοι ήθελαν να μάθουν την ελληνική γλώσσα, στο σχολείο της κοινότητας του Αγ. Δημητρίου, Αστόριας.

Για χάρη μιας… πεθεράς, κάποια άλλη με καταγωγή από το Περού, άρχισε να πηγαίνει στο ίδιο σχολείο για να μάθει Ελληνικά. Η πεθερά της βρισκόταν στην Κύπρο. Η λαχτάρα της να συνεννοείται με την πεθερά της, την έκανε να μάθει την ελληνική γλώσσα από το ειδικό αυτό σχολείο, αλλά και από τα παιδιά της που είχαν φοιτήσει στον Αγιο Δημήτριο της Τζαμέικα και μιλούσαν άπταιστα ελληνικά.

Είχε πολλούς ξένους μαθητές το ελληνικό τμήμα ενηλίκων της κοινότητας της Αστόριας. Θυμάμαι ότι είχα πάει σε μια εκδήλωση αποφοίτησής τους και είδα από κοντά τον ενθουσιασμό των ανθρώπων αυτών. Μια από τις ξένες εκείνες μαθήτριες, είχε παρακαλέσει να γραφτεί στα ελληνικά και όχι στα αγγλικά το όνομά της επάνω στο Πιστοποιητικό Αποφοίτησης, όπως και έγινε. Ο πατέρας της ήταν από την Ιρλανδία και η μητέρα της από την Κρήτη. «Αγαπώ τα ελληνικά, θέλω να τα μάθω καλά, σήμερα τέλειωσα την πρώτη τάξη του σχολείου, και είμαι χαρούμενη που κρατάω το πιστοποιητικό με γραμμένο Ελληνικά το όνομά μου», μου είχε πει, όταν την ρώτησα.

Θυμάμαι που συνάντησα εκεί και έναν καθηγητή Μουσικής σε αμερικανικό σχολείο. Είχε έλθει από την Κούβα. Χαρούμενος από την αποφοίτησή του, έπαιξε με το βιολί του μια κλασική μελωδία και στη συνέχεια ξεσήκωσε όλους τους «συμμαθητές» του που χτυπούσαν ρυθμικά παλαμάκια, παίζοντας τα πασίγνωστα «Παιδιά του Πειραιά».

Θυμάμαι, επίσης, μια Κολομβιανή που ήταν στην αποφοίτηση, μαζί με τον σύζυγό της, και τα δύο τους παιδιά, τα οποία πήγαιναν στις μικρές τάξεις του σχολείου της Κοινότητας. Η Κολομβιανή εκείνη απόφοιτος διάβασε στα Ελληνικά το πασίγνωστο ποίημα «Φεγγαράκι», αποσπώντας τα χειροκροτήματα όλων. Σε μια στιγμή, ο Ελληνας σύζυγός της, γύρισε και μου είπε χαρούμενος: «Οι γονείς μου είναι από τη Λήμνο και θέλω να μάθουν η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, Ελληνικά, για να συνεννοούμαστε όλοι καλύτερα».

Δεν θα ξεχάσω τον ενθουσιασμό των ξένων εκείνων, μεγάλων στην ηλικία μαθητών, που είχαν φτάσει στην αποφοίτηση. Ολοι μαζί τραγούδησαν το δημοτικό «Μάτια σαν και τα δικά σου», που ενθουσίασε. Στη συνέχεια, ο καθένας αναφέρθηκε στην δασκάλα του, την οποία και επαίνεσαν για την υπομονή, την αγάπη και το ενδιαφέρον της να τους μάθει Ελληνικά.

Οι δασκάλες, Καλλιόπη Ξανθοπούλου και Κυριακή Χριστοδούλου, έλαμπαν από χαρά. Ιδιαίτερα συγκινημένος ήταν ο διευθυντής του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου της Κοινότητας, Τιμολέων Κόκκινος, που έχει επονομαστεί «ο δάσκαλος της Ομογένειας». Θυμάμαι ότι μου είχε πει, πως το 10%, περίπου εκείνων των ενηλίκων ήταν ελληνικής καταγωγής, είτε από τον ένα γονέα τους, είτε και από τους δύο.

Μου είχε πει, επίσης, ότι πολλοί από τους ενήλικους μαθητές έχουν παντρευτεί ξένους και ήθελαν να μπορούν να συνεννοούνται με τις οικογένειές τους. «Σκοπός των μαθημάτων αυτών, είναι να μάθουμε την ελληνική γλώσσα να τη μιλάνε και να τη γράφουνε σε απλή μορφή όσοι ξένοι το θέλουν, αλλά και να τη βελτιώσουν άλλοι, ελληνικής καταγωγής», μου είχε τονίσει χαρακτηριστικά. «Και είναι συγκινητικό, ότι στους ξένους μαθητές μας, αρέσουν ο ελληνικός πολιτισμός, τα τραγούδια μας και τα φαγητά μας».

Τα μαθήματα γίνονταν κάθε Τετάρτη, βράδυ. και τα δίδακτρα για την όλη σχολική χρονιά ήταν 500 δολάρια.

Μερικοί από τους ενήλικους μαθητές διάβασαν ποιήματα στα Ελληνικά, μεταξύ των οποίων ήταν και η γνωστή «Ιθάκη» του Καβάφη. Αλλοι μαθητές απήγγειλαν γνωμικά και άλλοι τραγούδησαν. Κάποιοι άλλοι, επίσης, είχαν ετοιμάσει διάφορα ελληνικά φαγητά.

Θυμάμαι, πάντα, τα λόγια που μου είχε πει εκείνο το βράδυ, ο Τιμολέων Κόκκινος: «Κοίτα πώς ενδιαφέρονται οι ξένοι για την ελληνική γλώσσα, ενώ υπάρχουν ομογενείς που θέλουν να την εξαφανίσουν…».