Στις 7 Δεκεμβρίου μας επισκέπτεται ο Ερντογάν με μια εξαιρετικά μεγάλη κουστωδία αποτελούμενη από υπουργούς και άλλους παράγοντες. Το μέγεθος αυτής της τουρκικής αντιπροσωπίας με επικεφαλής τον Ερντογάν μάλλον σηματοδοτεί ότι, ήδη, έχουν προκύψει συμφωνίες σε κάποια ζητήματα, τα οποία, με βάση τις δηλώσεις του Ελληνα Υπουργού Εξωτερικών, δεν μπορεί να αφορούν σε ζητήματα που σχετίζονται με αμφισβήτηση της κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Τέτοια ζητήματα, δήλωσε ο Υπουργός, δεν συζητάμε παρά μόνον αυτά που σχετίζονται με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, δηλαδή διευθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η ΑΟΖ βασικά σημαίνει κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη την περιοχή της και επομένως και αποκλειστική εκμετάλλευση όλου του χώρου της – αέρα, θάλασσα, βυθό και του χώρου κάτω του βυθού. Οι όποιες συμφωνίες που θα υπογραφούν στις 7 Δεκεμβρίου θα έχουμε την ευκαιρία να τις κρίνουμε όταν θα τις γνωρίζουμε.

Κάποιες αναφορές γίνονται ήδη σε ό,τι αφορά τις επιδιώξεις της Ελλάδος, όπως το κρίσιμο για τη χώρα μας θέμα του μεταναστευτικού ή το θέμα της αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, η οποία, από λάθος, μπορεί να εξελιχθεί σε πόλεμο, μιας και τα αεροσκάφη που εμπλέκονται σε αερομαχίες ήταν πρότινος οπλισμένα και τα πολεμικά πλοία πλησίαζαν πολύ κοντά το ένα με το άλλο κ.τ.λ. Το θέμα όμως που δεσπόζει στα ΜΜΕ και κόμματα είναι εάν με το σημερινό κλίμα, που δημιουργεί ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία και αυτός στη Μέση Ανατολή, καθώς και η στάση της Τουρκίας απέναντι και στους δυο αλλά και η επιθετική στάση της απέναντί μας εδώ και λίγο καιρό πριν, είναι δυνατόν να προκύψουν κάποια οφέλη για την Ελλάδα. Σε όποια από τις επιδιώξεις της Ελλάδος γίνει πρόοδος θα είναι καλό. Η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και η διατήρηση της ειρήνης στο Αιγαίο μόνον καλό θα κάνει, με την προϋπόθεση ότι δεν ξεχνάμε πως τέτοιες βελτιώσεις είναι προσωρινές, γιατί η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που παραμένει αμετάβλητη, κρατά, βασικά, τις δυο χώρες σε τροχιά σύγκρουσης, η οποία δεν θα εκτραπεί από τα συνηθισμένα όσο η χώρα μας διατηρεί τη δέουσα αποτρεπτική της πολιτική σε ετοιμότητα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα μας βρίσκεται υπό την απειλή πολέμου από τη δεκαετία του ’90 ακόμα, σε περίπτωση που αποφασίσουμε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας επέκτασης των χωρικών υδάτων από 6 σε 12 ναυτικά μίλια που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο. Είχαμε μέχρι πρότινος παραβάσεις εναερίου χώρου που σχετίζονται με διεθνή συνθήκη αεροναυσιπλοϊας και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, καθώς και απειλές επίσκεψης μιας νύχτας. Εχουμε την επίλυση του Κυπριακού με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου του ΟΗΕ που εκκρεμεί ως αποτέλεσμα της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής.

Εχουμε και θα έχουμε σοβαρές διαφορές, όσο η Τουρκία δεν αλλάζει ρότα. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε σε άλλες σκέψεις, επειδή η Τουρκία μας προτείνει χέρι ειρήνευσης. Το κάνει αυτή τη στιγμή γιατί με την πολιτική να πατάει σε δυο βάρκες οδηγήθηκε σε μια κατάσταση που την αναγκάζει να μετριάζει την επιθετική της πολιτική εναντίον μας. Εχει ανάγκη και μάλιστα άμεση να πείσει τις ΗΠΑ να προχωρήσουν στην πώληση προς αυτήν των F-16, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να εκβιάζει και να παίζει τον νταή.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που τείνει προς εμάς αυτή τη στιγμή τη χείρα ειρήνης και αυτός σχετίζεται με τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή, τα οποία την ανάγκασαν να ξεσπαθώσει σε απίστευτο βαθμό, ώστε να τάσσεται ανοιχτά, πλέον, με τους τρομοκράτες, για το λόγο ότι οι κοινωνίες της περιοχής αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία. Το βλέπουμε να συμβαίνει αυτό στην τουρκική κοινωνία. Το βλέπουμε να συμβαίνει και στις κοινωνίες σε όλες τις ισλαμικές χώρες που αναγκάζουν ακόμα και κυβερνήσεις εχθρικές προς την Χαμάς να ακολουθούν για να διατηρήσουν την καρέκλα της εξουσίας. Οι κοινωνίες έχουν οδηγηθεί από τις ηγεσίες τους στο σημείο, ώστε να πιστεύουν πως η συσπείρωση των Ισλαμιστών αποτελεί προϋπόθεση για την εκπλήρωση του ονείρου. Την ίδια πολιτική χρησιμοποίησε, άλλωστε, ο Ερντογάν για να επανεκλεγεί, όταν μας απειλούσε ανοιχτά με το μια νύχτα θα σας επισκεφτούμε. Είναι πολιτική που έχει από καιρό πλέον περάσει.

Ο Ερντογάν δεν έχει άλλη επιλογή από αυτήν που ακολουθεί, γιατί αλλιώς η πολιτική του θα μείνει από καύσιμο. Είναι βέβαιο ότι αυτό λέει και προς τη Δύση, ότι δηλαδή εάν με θέλετε μόνον έτσι μπορεί να σας είμαι χρήσιμος και φτάνει ακόμα να μας τείνει τη χείρα ειρήνης, που είναι το έλασσον για αυτόν, ώστε να δικαιολογεί την ταύτισή του με τους τρομοκράτες που αποτελεί τον μέγιστον σε σχέση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή, όπου ο ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία είναι σκληρός.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.