Ενώ η πανδημία συνεχίζεται και εκατομμύρια υπάλληλοι είναι άνεργοι –σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία έφθασε στο χαμηλότερο ποσοστό κατά τη διάρκεια της πανδημίας- οι επιχειρήσεις αναφέρουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρουν υπαλλήλους.

Αυτό είναι τώρα το μεγαλύτερό μας πρόβλημα, ισχυρίζονται. Οχι το οικονομικό.

Μας πώς είναι αυτό δυνατόν;

Κι όμως είναι.

Ρωτήστε τους φίλους σας τους εστιάτορες, τους εργολάβους, τους μηχανικούς αυτοκινήτων, όποιον θέλετε.

Είναι σχεδόν αδύνατον να βρουν υπαλλήλους, λένε.

Η οξύμωρη ερώτηση είναι γιατί συμβαίνει αυτό εν μέσω κρίσης;

Ενας σημαντικός λόγος είναι ότι το επιπλέον επίδομα ανεργίας των 300 δολαρίων την εβδομάδα στερεί από τους μη έχοντες εργασία το κίνητρο να κοιτάξουν για δουλειά.

Αυτό κυρίως συμβαίνει όταν τα λεφτά που κέρδιζαν πριν δεν ήταν αρκετά περισσότερα από το συνολικό ποσό του επιδόματος ανεργίας που τώρα εισπράττουν. Γιατί να δουλεύουν για λίγα επιπλέον χρήματα;

Υπάρχει, όμως, όπως πολλοί υποστηρίζουν, και μία άλλη εξήγηση.

H εξήγηση αυτή περιγράφεται παραστατικά με τον τίτλο «Πριν πεθάνω».

Τι σημαίνει αυτό;

Για πρώτη φορά στη ζωή τους πολλοί άνθρωποι είχαν την πολυτέλεια να έχουν στη διάθεσή τους ελεύθερο χρόνο. Και στον ελεύθερο χρόνο τους συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν ευχαριστημένοι με την ποιότητα της ζωής που ζούσαν.

Συνειδητοποίησαν ότι η ζωή είναι σύντομη, κυλάει γρήγορα και ότι θα έπρεπε να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο την ζουν.

Επίσης, στον ελεύθερο χρόνο τους συνειδητοποιούν ότι προνόμια όπως ασφάλεια υγείας, φροντίδα για τα νήπια παιδιά τους, θέματα που σχετίζονται με τη σύνταξή τους έχουν μεγαλύτερη σημασία από αυτή που μέχρι τώρα τους απέδιδαν.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί από αυτούς επιλέγουν με μεγαλύτερη προσοχή τον τομέα στον οποίο ενδιαφέρονται να εργαστούν.

Ετσι, κάποιοι από αυτούς επιστρέφουν στο Πανεπιστήμιο, άλλοι εκπαιδεύονται σε εντελώς διαφορετικές εργασίες από αυτές που έκαναν μέχρι τώρα και άλλοι απλά δεν βιάζονται να επιστρέψουν στις δουλειές.

Κυρίως η τάση αυτή παρατηρείται στους σερβιτόρους και τους εργαζόμενους σε μπαρ bartenders.

Είναι βέβαια θέμα χρόνου πριν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μειώσει ή ακυρώσει εντελώς την επιπλέον βοήθεια προς τους ανέργους, υπό το βάρος της πίεσης των επιχειρηματιών, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα αναγκαστούν να αναζητήσουν εργασία.

Εν τω μεταξύ, είχαν την ευκαιρία να «μυρίσουν τα τριαντάφυλλα», να φανταστούν τη ζωή από τα πίσω προς τα εμπρός, από το κρεβάτι του θανάτου στις μέρες της νεότητάς τους.

Κι αυτή η γεύση, αυτός ο προβληματισμός, αυτός ο διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης της ζωής θα οδηγεί τα βήματά τους από εδώ και εμπρός. Κι αυτό θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους και καλύτερους υπαλλήλους.