Σε μια περίοδο κατά την οποία οι ελληνικές ομάδες, μεγάλες και μικρές δεν έχουν πάρει ακόμη… μπρος στις μεταγραφές είτε γιατί δεν έχουν καταλήξει στους «εκλεκτούς» είτε γιατί φείδονται χρημάτων, ήρθε η Εθνική με τα συνεχή παιχνίδια της στο Nations League για να δώσει ενδιαφέρον στην καθημερινότητα του Ελληνα φιλάθλου καθώς τα μηνύματα που… εκπέμπει για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό είναι άκρως ενθαρρυντικά. Βέβαια το ότι νικήσαμε εκτός έδρας την Βόρεια Ιρλανδία και το Κόσοβο δεν συνιστούν κάποιο ιδιαίτερο ποδοσφαιρικό κατόρθωμα, όμως γι’ αυτή την… ταλαιπωρημένη και απαξιωμένη από μεγάλη μερίδα του κόσμου εδώ και μια οκταετία Εθνική ομάδα, αυτά τα «διπλά» αποτελούν μια σημαντική πρόοδο και μια αχτίδα αισιοδοξίας για τη συνέχεια. Η μεταμόρφωση προς το καλύτερο της «γαλανόλευκης» οφείλεται κατά κύριο λόγο στον νέο της προπονητή, Γκουστάβο Πογέτ. Ο 55χρονος Ουρουγουανός κατάφερε μέσα σε χρόνο μηδέν να συμμαζέψει τα πράγματα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, να σχηματίσει έναν βασικό κορμό ενδεκάδας και το κυριότερο να περάσει την ψυχολογία του νικητή στους Ελληνες διεθνείς. Αν οι ομάδες, εθνικές και συλλογικές σε όλα τα αθλήματα αποτελούν εν πολλοίς το «αποτύπωμα» της ιδιοσυγκρασίας του ανθρώπου που τις κοουτσάρει, τότε η Εθνική Ελλάδας πήρε με το… καλημέρα το τσαγανό, το πείσμα και την αποφασιστικότητα που διέκριναν τον Πογέτ από την εποχή που διέπρεπε ως ποδοσφαιριστής στο αγγλικό πρωτάθλημα. Ο Ουρουγουανός ζει έντονα τα παιχνίδια από τον πάγκο κι αυτό το ασίγαστο πάθος του για τη νίκη περνάει αμέσως μέσα στον αγωνιστικό χώρο στους διεθνείς που αν μη τι άλλο δεν δείχνουν πλέον καμία διάθεση να «πετάξουν» βαθμούς όπως παλαιότερα με υποδεέστερους αντιπάλους. Είναι αυτή η λάτιν ιδιοσυγκρασία του Πογέτ που δεν την είχαν για παράδειγμα ούτε ο Σκίμπε, ούτε Φαν’τ Σιπ, δύο εξαιρετικοί προπονητές που βοήθησαν σημαντικά με τη δουλειά τους ώστε να… ορθοποδήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Αν σε όλα τα παραπάνω έρθει και «κουμπώσει» η μοναδική ικανότητα του Πογέτ να «κλειδώνει» νίκες στο… γκολ, κάτι που έκανε πολλές φορές κυρίως σε ντέρμπι και την εποχή που βρισκόταν ξανά στην Ελλάδα ως προπονητής της ΑΕΚ, τότε εύκολα εξηγείται γιατί η Ελλάδα απέκτησε πάλι μια Εθνική ομάδα με όραμα, φιλοδοξίες και κυρίως χαρακτήρα. Βέβαια ο δρόμος για να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε όπως παλιά διακρίσεις και επιτυχίες είναι μακρύς και θα χρειασθεί χρόνος, σκληρή δουλειά και ταπεινότητα απ’ όλους στην Εθνική ομάδα. Αυτό που προέχει για την Εθνική στην παρούσα φάση είναι να πετύχει δυο νίκες στα παιχνίδια που θα δώσει στο Βόλο με την Κύπρο και το Κόσοβο ώστε να «καθαρίσει» με την πρωτιά στον όμιλό της και τα υπόλοιπα θα έρθουν σιγά σιγά. Αλλωστε με το υλικό που έχουμε δεν αξίζει να βρισκόμαστε στην τρίτη κατηγορία δυναμικότητας του Nations League. Είμαστε σίγουρα για παραπάνω κάτι που το έχουν καταλάβει όλοι και πρώτοι απ’ όλους οι Ελληνες διεθνείς.