Θεωρητικά ο Πρόεδρος έχει την εξουσία να αυξήσει το όριο χρέους παραβλέποντας τους νομοθέτες.

Η 14η Τροπολογία (στον απόηχο του Εμφυλίου) εκτός των άλλων, αναφέρει ρητά: «Η εγκυρότητα του δημόσιου χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών, που επιτρέπεται από το νόμο, συμπεριλαμβανομένων των χρεών που προκύπτουν για καταβολή συντάξεων και επιδομάτων για υπηρεσίες για την καταστολή εξέγερσης ή εξέγερσης, δεν θα αμφισβητηθεί».

Επομένως η αθέτηση οικονομικών υποχρεώσεων είναι αντισυνταγματική και ο Μπάιντεν θα έχει καθήκον να ακυρώσει ουσιαστικά το όριο χρέους εάν το Κογκρέσο δεν το αυξήσει, ώστε να μην αμφισβητηθεί η εγκυρότητα του χρέους της χώρας, λένε οι ειδικοί.

Τι ακριβώς όμως συμβαίνει;

Από το 1917 το Κογκρέσο καθορίζει το όριο δανεισμού και εναπόκειται στο Κογκρέσο να το προσαρμόσει. Που όμως πάνω σε αυτό παίζεται ένα χοντρό πολιτικό κομματικό παιχνίδι και από τα δύο κόμματα. Που στο τέλος τα βρίσκουν.

Εγινε μία εκτροπή επί προεδρίας Τραμπ αλλά επικράτησαν ωριμότερες σκέψεις με αμοιβαίες υποχωρήσεις και δεν τράβηξε χρονικά πολύ η καθυστέρηση. Τώρα όμως πολλοί φοβούνται ότι ελλοχεύει άλλη μία απειλή που ενδεχομένως να οδηγήσει σε χρεοκοπία.

Η μεν κυβέρνηση δεν δέχεται κοινωνικές περικοπές που απαιτεί η ρεπουμπλικανική αντιπολίτευση και η δεύτερη επιμένει, παρά τις προειδοποιήσεις ότι οι περικοπές που επιζητεί θα προκαλέσουν πλήγμα στην ανάπτυξη, στην πρόνοια και στις θέσεις εργασίας.

Ο Λευκός Οίκος ανησυχεί ότι ο πρόεδρος της Βουλής Κέβιν Μακάρθι μπορεί να μην είναι σε θέση να συμβιβαστεί για άρση του ορίου χρέους φοβούμενος ότι θα μπορούσε να εκδιωχθεί από τη θέση του ακόμη και αν το πράξει, καθώς έχει παραδώσει γη και ύδωρ στους υπερσυντηρητικούς του κόμματός του.

Ας μην ξεχνάμε τις 15 ψηφοφορίες που έγιναν προκειμένου να αναδειχθεί πρόεδρος της Βουλής.

Παράλληλα, σε πιέσεις για αδιαλλαξία προτρέπει και ο πρώην πρόεδρος Τραμπ, λέγοντας ότι «εάν δεν σας κάνουν τεράστιες περικοπές, θα πρέπει να προχωρήσετε σε μια χρεοκοπία».

Βλέπουμε επομένως ότι σε αυτό το πολιτικό «παιχνίδι» υπερισχύει τελικά το κομματικό έναντι του εθνικού συμφέροντος.

Μία ακόμη απόδειξη του μεγάλου διχασμού στη μεγάλη δημοκρατία των ΗΠΑ. Που αν συνεχιστεί θα το πληρώσει στο τέλος ο λαός, που ας μην ξεχνάμε θα έρθει η στιγμή που θα έχει και τον τελευταίο λόγο.

Κοιτάξτε τις εκλογές στην Ελλάδα…