Ο Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο δισεκατομμυριούχος πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, δημοσίευσε χθες στην «Νew Υork Τimes» ένα άρθρο-καταπέλτη κατά της κυβέρνησης του Ισραήλ και συγκεκριμένα του Πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον ότι «φλερτάρει με την καταστροφή» του Ισραήλ.

Ο βασικός λόγος που επικαλείται γι’ αυτή την αυστηρή προειδοποίηση είναι ότι με ένα νέο νομοσχέδιο που ο Νετανιάχου ετοιμάζεται να περάσει «καταργεί την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».

Το τελευταίο διάστημα έχουν δημοσιευτεί μια σειρά από άρθρα στο πνεύμα αυτό, κυρίως από τον Τομ Φρίντμαν, τον αρθρογράφο της «NYT» που ξεκίνησε την καριέρα του από την Μέση Ανατολή.

Ομως, ότι ο Μπλούμπεργκ αποφάσισε να πάρει θέση δημόσια σε μια συζήτηση που μαίνεται στους κόλπους όχι μόνο των Ισραηλινών, αλλά και των Αμερικανοεβραίων, ανεβάζει το επίμαχο αυτό θέμα σε ένα άλλο ολωσδιόλου επίπεδο.

Γράφει: «Ποτέ δεν ανακατεύτηκα με την εσωτερική πολιτική κατάσταση του Ισραήλ ή κατέκρινα τις αποφάσεις της κυβέρνησής του. Ωστόσο, η αγάπη μου για το Ισραήλ, η εκτίμησή μου για τους κατοίκους του και η ανησυχία μου για το μέλλον του με οδηγούν τώρα να μιλήσω ενάντια στην σημερινή κυβερνητική προσπάθεια να καταργήσει την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη».

Και προσθέτει: «Εταιρείες και επενδυτές βάζουν τεράστια αξία στην ύπαρξη μιας δυνατής και ανεξάρτητης δικαστικής Αρχής γιατί βοηθούν τα δικαστήρια να τους προστατεύουν… και επίσης εξίσου σημαντικό γιατί προστατεύουν αυτό που εκτιμούν οι υπάλληλοί τους, τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες».

Δεν γνωρίζω αρκετά για την κατάσταση στο Ισραήλ πέρα από ό,τι διαβάζω. Πάντως, είναι από τις λίγες φορές που ο τόνος της συζήτησης που διεξάγεται είναι πολεμικός, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτήν ακόμα την επιβίωση του Ισραήλ.

Αυτό που τράβηξε ιδιαίτερα την δική μου προσοχή και το ενδιαφέρον στο άρθρο αυτό είναι ότι έχει σχέση και μ’ εμάς. Συγκεκριμένα:

Οι Εβραίοι της Διασποράς θεωρούν χρέος τους να εκφράζουν τις διαφωνίες τους σε μείζονα θέματα, με αποφάσεις της κυβέρνησης του Ισραήλ.

Βέβαια, προσφέρουν και πολλά. Ο ίδιος ο Μπλούμπεργκ στο άρθρο του παραθέτει έναν κατάλογο με μεγάλα έργα φιλανθρωπίας και επενδύσεων που έχει κάνει. Κι εξαιτίας λοιπόν αυτού, δηλαδή της αγάπης και της βοήθειας που παρέχουν στο Ισραήλ, αισθάνονται ότι έχουν και το δικαίωμα να παρεμβαίνουν επικριτικά.

«Το νομοσχέδιο αυτό…», γράφει, «θα υποσκάψει τον βαθύ δεσμό που εκατομμύρια άνθρωποι αισθάνονται για το Ισραήλ, συχνά εξαιτίας της υπερηφάνειας που οι γονείς μας καλλιέργησαν όχι μόνο για τον χαρακτήρα των Εβραίων, αλλά και για την ισχυρή αφοσίωση στην ελευθερία».

Η Κοινότητά μας διαχρονικά ακολουθεί τυφλά τις αποφάσεις της Αθήνας. Ακόμα και της χούντας. Αυτό δεν εξυπηρετεί ούτε την χώρα, μα ούτε κι εμάς τους ίδιους. Το αντίθετο.

Είναι δείγμα ωριμότητας, εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και αγάπης στην Ελλάδα η διαφωνία όπου χρειάζεται.

Εδώ ισχύει αυτό που έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, όταν σημείωσε ότι επικρίνει τα κακώς έχοντα γιατί, «έχω κι εγώ μερίδιο σ’ αυτή την χώρα».

Εχουμε κι εμείς, οι απόδημοι, μερίδιο στην Ελλάδα. Εστω κι αν δεν κάνουμε τον αγώνα και τις θυσίες που έκανε ο μεγάλος Μακρυγιάννης ή οι Αμερικανοεβραίοι.