Μόλις πριν λίγες μέρες γιορτάστηκε η Ημέρα της Ευρώπης αφιερωμένη στην «Ειρήνη και Σταθερότητα» στη Γηραιά Ηπειρο.

Τραγικά ειρωνική συγκυρία εάν σκεφτεί κανείς τη συνεχιζόμενη ουκρανική σύρραξη.

Διότι είναι βέβαιο ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτέλεσε μια καθοριστικής σημασίας εξέλιξη για την Ευρώπη με πολλαπλές συνέπειες, που ξεπέρασαν τον ευρωπαϊκό χώρο, έθιξαν ένα μεγάλο αριθμό χωρών και δημιούργησαν νέα δεδομένα για τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

Το μεγάλο θύμα της συνεχιζόμενης σύγκρουσης είναι αναμφισβήτητα η ίδια η Ουκρανία, η οποία έχει υποστεί ανυπολόγιστες υλικές ζημιές και μετράει ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπινων απωλειών, τραυματιών και προσφύγων.

Περαιτέρω, οι βαρύτατες κυρώσεις κατά της επιτιθέμενης Ρωσίας, από τις μεγαλύτερες παραγωγούς ενέργειας στον κόσμο, επέφεραν μείζονα ενεργειακή κρίση η οποία σε συνδυασμό με τη σημαντική αναστάτωση του διεθνούς εμπορίου από τον γενικό αποκλεισμό των ρωσικών εισαγωγών και εξαγωγών προκάλεσαν κύμα πληθωρισμού σε παγκόσμια κλίμακα.

Είναι προφανές ότι οι συνέπειες συνεχίζουν να είναι πολύπλευρες και αποσταθεροποιητικές για την διεθνή οικονομία.

Πέραν όμως αυτών μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει ότι μεγάλο θύμα της ουκρανικής σύρραξης είναι η ίδια η Ευρώπη στο σύνολό της.

Από πλευράς Αρχιτεκτονικής Ευρωπαϊκής Ασφάλειας, η ρωσική εισβολή είχε ιστορικές επιπτώσεις.

Ενώ τις τελευταίες δεκαετίες είχαν ενταθεί οι προσπάθειες με στόχο να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή αμυντική οντότητα που θα συμπλήρωνε και θα ενίσχυε τη συλλογική άμυνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ρωσική επίθεση, εγείροντας βάσιμους φόβους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οδήγησε αντίθετα σε ενίσχυση του ΝΑΤΟ και περαιτέρω διεύρυνσή του με τη Σουηδία και τη Φινλανδία.

Ως εκ τούτου, από πλευράς ευρωπαϊκής ενοποίησης, η Γηραιά Ηπειρος εγνώρισε ουσιαστική εξασθένιση της επιρροής των παραδοσιακών κέντρων δυνάμεως δηλαδή της Γαλλίας και της Γερμανίας, ανάσχεση της πορείας προς ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και προώθηση της εξάρτησης από τις ΗΠΑ.

Εν τούτοις, μια άλλη κολοσσιαίας σημασίας συνέπεια της ουκρανικής κρίσης που καθιστά την Ευρώπη στο σύνολό της το μεγάλο θύμα είναι ο βαρύς αντίκτυπος και οι συναφείς αλλοιώσεις που επέφερε στις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών.

Αστρονομικού ύψους ευρωπαϊκά κονδύλια δαπανώνται πλέον όχι μόνο για τις επείγουσες ανάγκες της αμυνόμενης Ουκρανίας αλλά και για τις ραγδαία αυξανόμενες απαιτήσεις προς κάλυψη των εθνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες διαμορφώνουν πλέον την αμυντική πολιτική τους υπό την πίεση των εξελίξεων που προκάλεσε η ουκρανική κρίση.

Επακόλουθο όμως αυτής της πραγματικότητας είναι ότι πολλές εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ διατίθενται πλέον σε στρατιωτικές δαπάνες και όχι σε αναγκαία προγράμματα υποδομών ή κοινωνικής πρόνοιας όπως, μεταξύ άλλων, η κατασκευή ή διατήρηση οδικών δικτύων, γεφυρών, αεροδρομίων, λιμένων, κοινωνικές και εκπαιδευτικές δαπάνες, ιατρική έρευνα και περίθαλψη. Σαφέστατο αποτέλεσμα είναι η σημαντική αποδυνάμωση των σχεδίων και προοπτικών για οικονομική ανάπτυξη.

Συναφώς, ήδη εκδηλώνονται απεργίες και διαμαρτυρίες πολλών επαγγελματικών τάξεων όπως γιατροί, εκπαιδευτικοί και εργάτες οι οποίοι βλέπουν τις αναγκαίες κρατικές δαπάνες για την προώθηση των κλάδων τους να διοχετεύονται στην κάλυψη στρατιωτικών δαπανών.

Εξάλλου, εξαιτίας των μεγάλων αυτών δαπανών αρκετά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συναντούν πλέον μεγάλες δυσκολίες για να διατηρήσουν τα απαιτούμενα δημοσιονομικά επίπεδα προκειμένου να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους για εναρμόνισή τους με την οικονομική πολιτική της Ενωσης.

Συμπερασματικά, καθίσταται βαθμιαία προφανές ότι το μεγάλο θύμα της ουκρανικής κρίσης, πέραν βεβαίως της ίδιας της μαρτυρικής Ουκρανίας, είναι ολόκληρη η Ευρώπη η οποία υφίσταται ουσιαστικές και ενδεχομένως μακροπρόθεσμες συνέπειες όχι μόνο στο πολιτικο-οικονομικό αλλά και στο κοινωνικό πεδίο και τη γενικότερη προσπάθεια βελτίωσης των υποδομών της.

Στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα πρέπει ασφαλώς να προστεθεί και η απειλή που σκιάζει την παγκόσμια ειρήνη και διεθνή συνεργασία.

Παρ’ όλα όμως αυτά, οι προοπτικές επίλυσης της ανοιχτής αυτής πληγής για την ευρωπαϊκή σταθερότητα και ειρήνη παραμένουν προς το παρόν μηδενικές, η αιματοχυσία συνεχίζεται στα πεδία των μαχών και όλες οι ενδείξεις προοιωνίζουν παράταση της σύγκρουσης αυτής που τόσο έχει ζημιώσει την Ευρώπη αλλά και την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Πράγματι, τραγικά ειρωνική η συγκυρία εορτασμού της Ημέρας της Ευρώπης!