Αγαπητή Σταυρούλα,

Είμαι 38 χρόνων, χωρισμένη εδώ και έξι μήνες, με ένα αγοράκι 12 χρόνων. Το διαζύγιο ήταν δική μου επιλογή και ο πρώην σύζυγος αντέδρασε πολύ άσχημα τον πρώτο καιρό. Στη συνέχεια ηρέμησε και η στάση του έγινε λιγότερο επιθετική.  Το παιδί μου είναι πολύ δεμένο με τον πατέρα του, και επειδή μένουμε σχετικά κοντά ζητάει να τον επισκέπτεται συχνά ,πολύ περισσότερο από τις ημέρες που έχουμε ορίσει και είναι κάτι το οποίο όχι μόνο δεν το εμποδίζω αλλά το ενισχύω, γιατί πιστεύω ότι είναι σημαντικό το παιδί μου να έχει καλή σχέση και με τους δύο γονείς του.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει μία διαφορετική συμπεριφορά όταν επιστρέφει από το σπίτι του πατέρα του, ιδιαίτερα αν έχει μείνει εκεί για αρκετό διάστημα, όπως τώρα το καλοκαίρι που πήγε μαζί του διακοπές. Εχει μία επιθετικότητα απέναντί μου, μου μιλάει ειρωνικά, δεν μου απαντάει με λεπτομέρειες τι κάνει με τον μπαμπά και την οικογένειά του και κάποιες φορές, όταν του ζητάω να κάνει κάτι που δεν θέλει, παίρνει τηλέφωνο τον πατέρα του και του ζητάει να έρθει να τον πάρει.

Νιώθω πως η συνεχής επαφή με τον πατέρα του τον απομακρύνει από μένα, και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Σκέφτομαι μήπως θα πρέπει να τον εμποδίσω να τον βλέπει τόσο συχνά αλλά φοβάμαι την αντίδρασή του, ακόμα και το γεγονός ότι μπορεί να ζητήσει να μείνει με τον πατέρα του σε μόνιμη βάση. Τι να κάνω;

Ασπα

Αγαπητή Ασπα,

Το διαζύγιο είναι μία δύσκολη φάση για όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα για τους εφήβους. Οι έφηβοι μπορούν σε γνωστικό επίπεδο να κατανοήσουν τις αιτίες που οδήγησαν τους γονείς τους στο χωρισμό, ωστόσο μπορεί να βιώσουν το διαζύγιο ως τραυματικό γεγονός, γιατί βρίσκονται και οι ίδιοι σε μία πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους, όπου αλλάζουνε σωματικά και ψυχολογικά. Στη φάση αυτή έχουν μεγάλη ανάγκη να αισθάνονται ασφαλείς και φαίνεται πως το διαζύγιο τούς κάνει να νιώθουν πως χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.

Ανάλογα με την ηλικία τους μπορεί να αντιδράσουν με διαφορετικό τρόπο, να παρουσιάσουν επιθετικότητα, ανησυχία, τάση για απομόνωση ακόμα και δυσκολίες στα μαθήματα, ψυχοσωματικές ενοχλήσεις. Φαίνεται μάλιστα πως τα αγόρια εξωτερικεύουν πιο έντονα τα συναισθήματά τους από όσο τα κορίτσια και συχνά μπορεί να γίνουν επιθετικά στους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους.

Κάτι ανάλογο ίσως να συμβαίνει και στο δικό σας παιδί. Ισως να δυσκολεύεται να διαχειριστεί το γεγονός ότι τώρα πρέπει να μοιράζεται ανάμεσα στο δικό σας σπίτι και σε αυτό του πατέρα του και ίσως ο τρόπος να το εκφράσει να είναι θυμός και επιθετικότητα. Πολλές φορές πίσω από τέτοιου είδους συμπεριφορά ίσως κρύβεται μεγάλη ανασφάλεια, θλίψη και φόβος για το μέλλον.

Θα βοηθούσε πολύ να συζητήσετε με κάποιον ειδικό Ψυχικής Υγείας, για να καταλάβετε καλύτερα τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά του παιδιού σας και πώς μπορείτε να το κάνετε να νιώσει καλύτερα και να κάνετε καλύτερη τη σχέση σας μαζί του.

Αυτό που θα βοηθούσε πολύ επίσης είναι να βελτιώσετε τη σχέση με τον πατέρα του και να αντιμετωπίσετε μαζί από κοινού όλα τα ζητήματα που αφορούν στο παιδί σας. Μπορείτε να εκφράσετε τις ανησυχίες σας στον πρώην σύζυγό σας και να του ζητήσετε τη βοήθειά του στα ζητήματα που προκύπτουν με το παιδί σας. Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών υπάρχει περίπτωση να «εκμεταλλευτούν» την κατάσταση διεκδικώντας προνόμια, κυρίως από τον αυτόν τον γονιό με τον οποίο δεν ζουν μαζί. Με κοινή στάση και κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων θα μπορέσετε να στηρίξετε το παιδί σας πιο αποτελεσματικά στις προκλήσεις της εφηβείας του και θα το βοηθήσετε να καταλάβει ότι το διαζύγιο είναι μία κατάσταση που πληγώνει την οικογένεια αλλά δεν σπάζει τον δεσμό του παιδιού με τους γονείς του.

Δεν νομίζω ότι θα βοηθούσε τη σχέση σας με τον γιο σας η προσπάθεια να εμποδίσετε ή να περιορίσετε την επικοινωνία με τον πατέρα του. Η καλή σχέση με τον πατέρα του θα τον βοηθήσει να περάσει στην ενηλικίωση ομαλά και με λιγότερα τραύματα. Μάλιστα, έχοντας μία καλή σχέση με τον πατέρα του θα μπορέσει ίσως να τον βοηθήσει να αποδεχτεί ευκολότερα και την ύπαρξη ενός άλλου άντρα στη δικιά σας ζωή στο μέλλον.