Κάπου πήρε το μάτι μου ότι φέτος στον κλάδο του τουρισμού στην Ελλάδα θα υπάρχει ένα κενό της τάξεως των 50.000 εργαζομένων. Με λίγα λόγια, οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να βρουν 50.000 εργαζόμενους για να καλύψουν αναγκαίες θέσεις. Επειδή κάποιοι άρχισαν ήδη τα «φταίει το κράτος», μήπως, με δεδομένο ότι ζούμε σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς και όχι σοβιετίας, να αρχίσουν οι επιχειρήσεις να αυξάνουν τους μισθούς που δίνουν; Είναι βέβαιο ότι με αυτό το παλιό και πολύ γνωστό «κόλπο» δεν πρόκειται να υπάρχουν κενά. Εκτός και αν θέλουν μόνο να εισπράττουν και να μην αποδίδουν τίποτα. Τέτοιο «κόλπο» μέσα σε συνθήκες άνθησης της οικονομίας και με συνεχή μείωση του ποσοστού ανεργίας (σε λίγο πέφτει ακόμα και κάτω από 10%) δεν πρόκειται να βρουν.

Δεν νομίζω να έχει αντίρρηση

Αφού ο Νίκος ο Ανδρουλάκης έχει σκοπό να μας πει μετά τις εκλογές τον εκλεκτό του για την πρωθυπουργία (λέγε με Βαγγέλη Βενιζέλο), εγώ θα του πρότεινα τον Ανδρέα Λοβέρδο. Δεν νομίζω να έχει αντίρρηση.

Υ.Γ.: Εν τω μεταξύ, στο δίλημμα «θερινή ή χειμερινή ώρα», φαντάζομαι ότι ο Ανδρουλάκης θα έχει άλλη πρόταση. Και αυτή βέβαια θα μας την πει μετά τις εκλογές, για έκπληξη.

Πού ’ναι τα χρόνια;

«Που ‘ναι τα χρόνια» τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας σε στίχους του μακαρίτη του Ακου Δασκαλόπουλου. Πού τους θυμήθηκα τώρα αυτούς θα μου πείτε; Είδα το βιντεάκι που ανέβασε η Ρένα η Δούρου με το ψυγείο της που δεν μπορεί, λέει, να το γεμίσει με την «ακρίβεια του Μητσοτάκη». Πού ‘ναι τα χρόνια Ρένα μου που πήγαινες για γεύμα στη Γλυφάδα ως περιφερειάρχισσα και χρέωνες την περιφέρεια με 900 ευρώ (ήθελα να ’ξερα τι είχαν φάει) όπως μας ενημέρωνε η «Διαύγεια»; Τώρα δεν μπορείς να γεμίσεις ούτε το ψυγείο σου (ήχος από θλιμμένο μπουζούκι).