Μετά τον πρωτοφανή θρίαμβό του, ο Στέφανος Κασσελάκης πέρασε στη δεύτερη φάση, στη φάση της έντονης αμφισβήτησής του, και ο ΣΥΡΙΖΑ στη φάση της αναπόφευκτης αποσύνθεσής του.

Παλιά στελέχη με ηγετικές φιλοδοξίες φεύγουν προαναγγέλλοντας νέα κόμματα. Η δημοτικότητά του στις σφυγμομετρήσεις βυθίζεται και η Κοινοβουλευτική του Ομάδα μειώνεται. Από 47 βουλευτές που είχε του έμειναν 45. Μέχρι τώρα.

Η ερώτηση λοιπόν, που φυσιολογικά τίθεται, είναι αν θα μπορέσει ο Κασσελάκης να σταθεί ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γενικά στην πολιτική σκηνή της χώρας, ή αν θα αποδειχθεί ένας πολιτικός κομήτης που μεσουράνησε κατά εντυπωσιακό τρόπο και κατέρρευσε με τον ίδιο εκκωφαντικό θόρυβο.

Και, παράλληλα, η ερώτηση που επιτακτικά τίθεται είναι τι θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα επιτρέψει στο ίδιο μουχλιασμένο πολιτικό προσωπικό, μιας  ξεπερασμένης εποχής που θα το επαναφέρει στο 3% από το οποίο ξεκίνησε ή με ηγέτη τον Κασσελάκη, μετά από μια δύσκολη και επώδυνη περίοδο εκσυγχρονισμού, θα εξελιχθεί ξανά σε κόμμα εξουσίας;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που συζητούνται ασταμάτητα στην Αθήνα.

Ηταν σαφές στους ψύχραιμους παρατηρητές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια σειρά από επώδυνες ήττες είχε κλείσει τον κύκλο του.

Αν δεν ήταν αυτό το μήνυμα της συντριβής του με διαφορά 21% από τον  Κυριάκο Μητσοτάκη, ποιο ήταν; Εξάλλου, το συμπέρασμα αυτό φαίνεται ότι έβγαλε και ο Τσίπρας και παραιτήθηκε. Πρέπει να συνειδητοποίησε ότι το κόμμα του δεν συμβαδίζει με τις αλλαγές που συντελέστηκαν στην κοινωνία. Και ότι, όπως κάθε οργανισμός που δεν αλλάζει πεθαίνει, το ίδιο συνέβη και με το κόμμα του.

Θα πρέπει να συνειδητοποίησε ότι το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίνεται στους καιρούς μας. Σε μια εποχή που επιβραβεύει την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων της κοινωνίας, αντί την ατέλειωτη ενασχόληση με το παρελθόν.

Αυτό δηλαδή που προσφέρει ο Μητσοτάκης και επιβραβεύεται: Ικανότητα. Λύσεις. Προοπτική για το μέλλον. Σωστή πυξίδα.

Δεν ήταν, λοιπόν, τυχαίο ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε με την ψήφο του τον Κασσελάκη, με μεγάλη διαφορά έναντι κουρασμένων στελεχών που επιμένουν σε έναν κόσμο που ξεπερνιέται. Στο πρόσωπό του είδαν έναν μοντέρνο, μορφωμένο, έξυπνο, επιτυχημένο άνθρωπο που προσφέρει την ελπίδα ότι μπορεί, εν καιρώ, να τους οδηγήσει στην Γη της Επαγγελίας, στην εξουσία.

Ο Κασσελάκης βέβαια πήρε το ψωμί από το στόμα τους, συνέτριψε τις φιλοδοξίες αυτών που πολέμησαν τον Τσίπρα αποβλέποντας στη δική τους άνοδο στην εξουσία και ήταν αναμενόμενο να μην είναι ευτυχείς μαζί του.

Ωστόσο, υπερτιμούν την αξία και τις δυνατότητές του. Κυρίως δεν αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν το παρελθόν και ότι η έξοδός τους από τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί θείο δώρο στον Κασσελάκη, ακόμα κι αν μειωθεί αρκετά η κοινοβουλευτική του δύναμη.

Δεν θα αργήσει ο Κασσελάκης να εξοικειωθεί με την πολιτική ζωή. Να καλύψει τα φανερά σοβαρά κενά που έχει. Και τότε θα ελέγξει πλήρως το κόμμα του -όπως κι αν λέγεται- και θα βάλει πλώρη για την εξουσία.

Κι αυτοί θα συνεχίσουν να ζουν στο παρελθόν.