Η πρόσφατη ανακοίνωση των βαθμολογιών των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων φέρνει ξανά στο προσκήνιο το πρόβλημα της εξεύρεσης φοιτητικής στέγης σε επίπεδα που να μπορεί να ανταποκριθεί μια μέση ελληνική οικογένεια.

Αν και οι βάσεις εισαγωγής για τις πανεπιστημιακές σχολές δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί (αλλά αναμένονται μέχρι τα τέλη του τρέχοντος μηνός) η ανάρτηση των βαθμολογιών είναι σε πολλές περιπτώσεις αρκετή ώστε οι υποψήφιοι και οι οικογένειές τους να αναζητούν κατοικίες σε συγκεκριμένες πόλεις. Δυστυχώς όμως τη χαρά της επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις διαδέχεται η απογοήτευση από το τοπίο που έχει διαμορφωθεί στα προς ενοικίαση σπίτια: τα διαμερίσματα είναι δυσεύρετα (κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου άλλωστε βρίσκονται και οι περισσότεροι φοιτητές) και όσοι στέκονται τυχεροί είναι αναγκασμένοι να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι καινούργιο. Απλά χρόνο με το χρόνο βαίνει επιδεινούμενο. Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο να ληφθούν μέτρα και μάλιστα άμεσα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει μέριμνα για τη δημιουργία φοιτητικών εστιών (που να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες μεγάλου αριθμού φοιτητών) και παράλληλα να τεθεί ένα συγκεκριμένο και αυστηρό πλαίσιο για την αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων ακινήτων (μέσω πλατφορμών τύπου ΑirBnB) που ευθύνονται τα τελευταία χρόνια σε μεγάλο βαθμό για την έλλειψη διαμερισμάτων προς ενοικίαση και την ταυτόχρονη εκτόξευση των ενοικίων.

Το πρόβλημα της φοιτητικής στέγης είναι οξύ και δεν αφορά μόνο τους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Αφορά συνολικά την κοινωνία και ως τέτοιο πρέπει να το δει και να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Ηδη το ζήτημα έχει διογκωθεί. Αν δεν υπάρξουν άμεσα κινήσεις και μάλιστα δραστικές δεν θα μαζεύεται με τίποτα.