Για ημέρες τώρα τεράστιες εκτάσεις στον Θεσσαλικό κάμπο βρίσκονται κάτω τόνους νερού. Οι εκτεταμένες πλημμύρες έχουν κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές, έχουν καταστρέψει σπίτια, μηχανήματα, καλλιέργειες και έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο ζωικό κεφάλαιο της περιοχής. Κάποιοι λένε δε ότι τα χειρότερα έπονται: ο χειμώνας για τους πληγέντες, παρά τις εξαγγελίες για τη βοήθειά τους από την πλευρά της κυβέρνησης, ούτως ή άλλως αναμένεται να είναι δύσκολος, με την οικονομική δυσπραγία να τους απειλεί και τις κάθε είδους ασθένειες να παραμονεύουν στα λασπόνερα.

Είναι λογικό λοιπόν, η αγανάκτηση, η απόγνωση αλλά και η οργή των ανθρώπων αυτών να ξεχειλίζει. Εκτός όμως από αυτά τα συναισθήματα, και βεβαίως το νερό, υπάρχει και κάτι άλλο που πλημμυρίζει αυτές τις ημέρες τον Θεσσαλικό κάμπο: είναι η ανθρωπιά.

Για μια ακόμη φορά ο Ελληνας δείχνει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του στους πληγέντες. Ηδη, προτού καν τα λασπόνερα υποχωρήσουν, έχουν οργανωθεί κινήσεις για τη βοήθεια των ανθρώπων αυτών που έχουν ανάγκη. Συγκεντρώνονται τρόφιμα, νερά, ρούχα, φάρμακα και γενικά είδη πρώτης ανάγκης. Γίνονται κάθε είδους δωρεές. Πολλοί μάλιστα έχουν σπεύσει οι ίδιοι στην περιοχή ως εθελοντές και βοηθάνε τους πλημμυροπαθείς με κάθε δυνατό τρόπο. Από τη συμπαράσταση αυτή δεν θα μπορούσε βεβαίως να λείψει και η Ομογένεια.

Πρόκειται για κινήσεις που πέρα από τον πρακτικό τους αντίκτυπο αναδεικνύουν αξίες που πολλές φορές μέσα στη σκληρή καθημερινότητα της σύγχρονης εποχής έχουμε την εντύπωση ότι έχουν χαθεί. Αναδεικνύουν την ανθρωπιά μας. Μακάρι βέβαια να μην χρειάζονταν να υπάρχουν πρώτα αυτές οι τόσο δυσάρεστες συνθήκες για να θυμόμαστε όλοι ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και ότι υπέρτατη αξία είναι ο συνάνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση είναι παρήγορο που αποδεικνύεται ότι η ανθρωπιά μας δεν έχει χαθεί.