Οι Τούρκοι, όπως βλέπουμε, πηγαίνουν φιρί-φιρί, που λένε στη γενέτειρά μου τη Λέσβο, την οποία ως συνήθως έχουν πρώτη-πρώτη στον κατάλογο των επιθέσεών τους, ενώ δεν περνά μέρα που να μην παραβιάσουν τον εναέριο χώρο της. Μερικές μάλιστα φορές τα μαχητικά αεροπλάνα τους πετούν τόσο χαμηλά που όχι απλώς τρίζουν τα τζάμια των παραθύρων και ιδιαίτερα σε περιοχές όπως την Ερεσό, Πέτρα, Μόλυβο, αλλά κι ακόμα μέσα στην πόλη της Μυτιλήνης.

Αυτή η επιθετική και παράνομη τακτική των Τούρκων διαρκεί πολλές δεκαετίες όπως θυμάμαι από μικρό παιδί που ήμουν στο νησί. Μερικές μάλιστα φορές όταν πετούσαμε πάνω από το Αιγαίο από Αθήνα προς Μυτιλήνη, τουρκικά πολεμικά πλησίαζαν σε κοντινή απόσταση το αεροσκάφος μας.

Επίσης, θυμάμαι μία φορά που ένα τουρκικό πολεμικό πλοίο ήλθε σε απόσταση αναπνοής από το χωριό Παναγιούδα και αμέσως το περικύκλωσε το ελληνικό πολεμικό πλοίο «Αετός» κι ήμασταν με κομμένη την ανασαιμιά μήπως και γίνει το μπαμ και ανάψει πόλεμος.

Σήμερα όμως έχει παραγίνει το κακό και οι Τούρκοι έχουν γίνει επικίνδυνοι όσο ποτέ άλλοτε, όπως προκύπτει από την παρανοϊκή ρητορική έχθρητας σε καθημερινή βάση εναντίον της Ελλάδας και τις ανοιχτές απειλές τους ιδιαίτερα για τα νησιά, οι οποίες μέχρις ενός σημείου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως προπαγάνδα για να αναθαρρεύει το τούρκικο ασκέρι, μεγάλο μέρος του οποίου λιμοκτονεί κυριολεκτικά. Ομως έτσι ξεκινούν τα πογκρόμ και τα «ατυχήματα». Οι Τούρκοι, όπως αποδεικνύουν, εξακολουθούν να είναι μπουνταλάδες γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή Ελλάδα είναι σε ένα άλλο επίπεδο εξοπλισμού, αλλά και συμμαχιών, γι’ αυτό εξακολουθούν τον χαβά τους. Κι αυτό τους καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνους.