Η είδηση μας ήλθε από την αγγλική έκδοση της εφημερίδας «Χουριέτ» την «Hurriyet Daily News», πως εκατοντάδες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης κάθε πρώτη του μήνα συγκεντρώνονται στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία Ayin Biri Kilinesi και κάνουν ευχές και τάματα με την ελπίδα ότι θα εκπληρωθούν οι επιθυμίες τους.

Η είδηση αναφέρει ακόμα πως οι επισκέπτες αγοράζουν διάφορα αναμνηστικά, μπιχλιμπίδια που λέμε, κλειδιά και άλλα πραγματάκια στο προαύλιο της εκκλησίας κάνοντας ευχές που σχετίζονται με την υγεία, τον γάμο, χρήματα, λαχεία ανάβοντας κι ένα κερί.

Σύμφωνα δε με το αφήγημα που συνοδεύει αυτή την πραγματικά ενδιαφέρουσα συνήθεια των Τούρκων είναι πως όταν εκπληρωθεί η επιθυμία το άτομο αυτό πρέπει να επιστρέψει το κλειδί που αγόρασε στην εκκλησία.

Ανάμεσα στους «προσκυνητές» είναι και πολλοί νέοι αμφοτέρων των φύλων που προσπαθούν να βρουν καλό ταίρι για γάμο.

Να σημειώσω ότι δεν με εκπλήσσει αυτή η συνήθεια των Τούρκων διότι είναι γεγονός πως υπάρχουν πολλοί ανερχόμενοι και σε χιλιάδες οι οποίοι σεμνύνονται και πιστεύουν στις θαυματουργικές ενέργειες της Παναγίας και των Αγίων. Προσωπικά έχω γίνει μάρτυρας μιας τέτοιας περίπτωσης προ ετών επισκεπτόμενος την ιστορική Μονή της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής του Μπαλουκλή, όπου μπροστά στο εικόνισμά της ήταν γονατιστός ένας Τούρκος, προσευχόμενος θερμά για την υγεία της συζύγου του η οποία είχε ασθενήσει.

Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι άσχετα με την καταγωγή τους, την εθνότητά τους, τη θρησκευτική τους πίστη και αναζητούν συχνά πυκνά μια ελπίδα για να κρατηθούν, να ελπίσουν να έχουν την αίσθηση ότι κάτι, κάποτε, κάπως κάτι καλό και επιθυμητό θα συμβεί στη ζωή τους. Βέβαια η πίστη δεν είναι κάποια «μαγική» ενέργεια ή προσέγγιση του Θεού, αλλά είναι σύναψη σχέσης μαζί του. Αλλά γι’ αυτό το θέμα σε άλλο σχόλιο.

Θεόδωρος Καλμούκος