Ας το παραδεχτούμε, η Αμερική δεν ήταν ποτέ η χώρα των ονείρων κάθε μετανάστη. Για την Κάθριν Μποτζάσκα (Catherine Bodjaska) αποδείχθηκε ένας απόλυτος εφιάλτης. Θα σας δώσω εδώ την καλύτερη δυνατή περιγραφή των τραγικών γεγονότων που περιέβαλαν τη σύντομη παρουσία της στη Βόρεια Αμερική. Για τη νεαρή αυτή γυναίκα γράφτηκαν τόσα πολλά που ειλικρινά υπάρχουν εκδοχές επί εκδοχών της «αλήθειας» για τη ζωή της, τη δολοφονία της και όλα τα άλλα μετέπειτα γεγονότα.

Στη δυσκολία παρακολούθησης αυτής της πολύπλοκης ιστορίας προστίθεται το γεγονός ότι οι Αγγλοσάξονες δημοσιογράφοι της εποχής δεν θεώρησαν απαραίτητο να γράψουν οποιοδήποτε ξένο όνομα με τον ίδιο τρόπο δύο φορές στα σχεδόν τέσσερα χρόνια αναφοράς τους σε αυτή την υπόθεση.

Για τον σύγχρονο αναγνώστη, η μελέτη των παλαιών ειδησεογραφικών αναφορών προσφέρει τόσο καλή εικόνα του χαρακτήρα των αμέτρητων ανώνυμων δημοσιογράφων (και ακόμη και των επώνυμων δημόσιων λειτουργών) όσο και των άμεσα εμπλεκομένων σε αυτά τα τραγικά γεγονότα.

Η απαρχή αυτού που τελικά έγινε το Πάρκο Αναψυχής Brandywine Springs χρονολογείται περίπου το 1886. Τότε ανέλαβε τη διαχείρισή του ο Ρίτσαρντ Κρουκ (Richard Crook). Ενα ξενοδοχείο και θερμές πηγές υπήρχαν ήδη στην ιδιόκτητη έκταση. «Με τον σιδηρόδρομο Wilmington and Western Railroad να έχει κατασκευαστεί κατά μήκος της άκρης της έκτασης το 1872, ο Κρουκ έψαχνε τρόπους για να προσελκύσει πελάτες στο ξενοδοχείο. Είχε την ιδέα να προσθέσει μικρές παροχές στους χώρους του ξενοδοχείου, όπως ένα άλσος για πικνίκ, γήπεδα τένις και ένα μικρό καρουζέλ. Αυτά φάνηκε να αποδίδουν. Σύντομα, ο Κρουκ παρατήρησε ότι αυτά τα πρόσθετα αξιοθέατα προσέλκυαν περισσότερο κόσμο από το ίδιο το ξενοδοχείο. Ως έξυπνος επιχειρηματίας, αποφάσισε να επωφεληθεί από την επιτυχία του και να την εκμεταλλευτεί. Κατά τα επόμενα 10-15 χρόνια, η τοποθεσία… πρόσθεσε αργά αλλά σταθερά νέα αξιοθέατα μέχρι που καμάρωνε για πράγματα όπως μια αίθουσα χορού, ένα τρενάκι λούνα παρκ, δύο θέατρα, ένα εστιατόριο, ένα μεγαλύτερο καρουζέλ και έναν πεζόδρομο. Υπήρχαν πολλές άλλες διαδρομές και παιχνίδια, και επρόκειτο να ακολουθήσουν κι άλλα. Το πάρκο απογειώθηκε πραγματικά, ωστόσο, με την ολοκλήρωση το 1900 του άλλου εγχειρήματος του Ρίτσαρντ Κρουκ – του ‘Peoples Trolley’ (Brandywine Springs Amusement Park)».

Το καλοκαίρι του 1916, ο Νικόλας Νικολάου (Nicholas Nicholas), ένας Ελληνας μετανάστης, διαχειριζόταν ένα εστιατόριο στο Πάρκο Αναψυχής Brandywine Springs. Γύρω στις 2 τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1916, το προσωπικό του εστιατορίου είχε τελειώσει το καθάρισμα και την τακτοποίηση του εστιατορίου για την επόμενη μέρα. Ο Νικόλας μαζί με τον γιο του Σπύρο Νικολάου (Spiro Nicholas) καθώς και τον Τζον Αλεξάντερ (John Alexander), έναν άλλο υπάλληλο/συγγενή, κοιμόντουσαν πάντα στο εστιατόριο. Η Αρα Νικολάου (Ara Nicholas), η σύζυγος του Νικόλα, η Μαίρη Νικολάου (Mary Nicholas), η δεκαεξάχρονη κόρη της και η εικοσάχρονη Κάθριν Μποτζάσκα, σερβιτόρα και λαντζιέρισσα του εστιατορίου, έφυγαν από το κτίριο και άρχισαν να περπατούν έξω από το πάρκο προς ένα κοντινό ξενοδοχείο για να κοιμηθούν. Κατά μήκος του μονοπατιού, πίσω από μια συστάδα δέντρων, τους περίμενε ο Samuel Gangas (Σαμουήλ Γκάνγκας), ένας εικοσιπεντάχρονος Ελληνας.

«Χωρίς να πει ούτε μια προειδοποιητική λέξη, έβγαλε ένα περίστροφο από την τσέπη του και άνοιξε πυρ. Οι σφαίρες του στράφηκαν κατά της δεσποινίδας Μποτζάσκα. Μία τη χτύπησε στο δεξί μάτι, άλλη μία στην αριστερή πλευρά, άλλη μία στην κοιλιά και μία τέταρτη στο κέντρο του θώρακα. Στη συνέχεια, ο Γκάνγκας πυροβόλησε εναντίον της κυρίας Νικολάου και η σφαίρα την βρήκε στο δεξί χέρι κοντά στον καρπό. Πέρασε μέσα από το χέρι της και βγήκε από τον ώμο. Στη συνέχεια ο Γκάνγκας πυροβόλησε εναντίον της κόρης της, αλλά αυτή έπεσε στο έδαφος σαν νεκρή και δεν της έδωσε άλλη σημασία (Morning News (Wilmington DE) 22 Ιουλίου 1916)». Οι αφηγήσεις στο εξής είναι συγκεχυμένες ως προς ένα συγκεκριμένο σημείο. Ο Γκάνγκας τράβηξε ένα μαχαίρι και το χρησιμοποίησε για λίγο κατά της δεσποινίδας Μποτζάσκα, αλλά οι αναφορές για την πραγματική φύση των τραυμάτων που προκάλεσε με τη λεπίδα έρχονται όλες σε ασυμφωνία μεταξύ τους.

Πρώτοι στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκαν δύο άλλοι εργαζόμενοι-συγγενείς, ο Νικόλας Νικολάου, ιδιοκτήτης του εστιατορίου, ο Σπύρος Νικολάου, γιος του ζεύγους Νικολάου, καθώς και ο Τζον Αλεξάντερ, άλλος εργαζόμενος/συγγενής. Ο Γκάνγκας είχε φύγει αλλά όχι για να δραπετεύσει. Αμέσως μετά τη δολοφονία ο Γκάνγκας «έβαλε φωτιά στο εστιατόριο του πάρκου όπου εργαζόταν η κοπέλα προκαλώντας την καταστροφή του, καθώς και του γραφικού σιδηρόδρομου, του φωτογραφικού στούντιο, του παιχνιδιού σκι-μπολ, του παιχνιδιού με τον τροχό, του ιαπωνικού στούντιο και άλλων [αξιοθεάτων] της Dreamland (Newark Post 31 Ιανουαρίου 1917- Cecil Whig Elkton (MD) 29 Ιουλίου 1916)».

Στην πραγματικότητα, ο Γκάνγκας έβαλε φωτιά στο εστιατόριο δύο φορές. Ο Νικόλας μαζί με τον γιο του Σπύρο και τον Τζον Αλεξάντερ είχαν σβήσει την πρώτη φωτιά που έβαλε ο Γκάνγκας στο εστιατόριο. Στην αναστάτωση που ακολούθησε ο Γκάνγκας παρέμεινε στην ευρύτερη περιοχή και όταν η φωτιά έσβησε, μπήκε ξανά με μανία στο εστιατόριο και σκόρπισε μαγειρικό λίπος, βάζοντας εκ νέου φωτιά. Στη συνέχεια, ο Γκάνγκας διέφυγε από το πάρκο.

Εκτός από τις δύο γυναίκες Νικολάου που αναγνώρισαν τον Γκάνγκα από την όψη, μαρτυρώντας ότι οι πυροβολισμοί φώτισαν το πρόσωπό του, ο Α. Σ. Ντέιβις (A. C. Davis), φύλακας του πάρκου, διαβεβαίωσε την Αστυνομία ότι είδε και αναγνώρισε τον Γκάνγκα εκείνο το βράδυ. Αργότερα το ίδιο πρωί η Αστυνομία βρήκε, συνέλαβε και κατηγόρησε τον Γκάνγκα για τη δολοφονία, την απόπειρα δολοφονίας και τον εμπρησμό.

Ο Γκάνγκας ήταν γνωστός στον Ντέιβις επειδή εργαζόταν στο Πάρκο. «Ο Γκάνγκας εργαζόταν παλαιότερα ως υπάλληλος του Νικόλα στην καφετέρια του πάρκου, αλλά είχε απολυθεί από εκεί λόγω της συμπεριφοράς του απέναντι στην Μποτζάσκα, με την οποία φαίνεται ότι ήταν τρελά ερωτευμένος. Αργότερα η συμπεριφορά του έγινε τέτοια που τον έδιωξαν από το πάρκο και του απαγόρευσαν να επιστρέψει. Συνέχισε όμως να ενοχλεί την κοπέλα και τελικά εκείνη οδήγησε στη σύλληψή του και τον έστειλε για τρεις μήνες στο αναμορφωτήριο για τη συμπεριφορά του. Ο Γκάνγκας αποφυλακίστηκε χθες από το αναμορφωτήριο (Morning News (Wilmington DE) 22 Ιουλίου 1916)». Και όπως διαβάσαμε, ξέρουμε τι έκανε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του.

Η Κάθριν Μποτζάσκα ξύπνησε στο σπίτι του πατέρα της, στην Οδό 125 Grace, στο Τσέστερ της Πενσυλβάνια. Η «κηδεία … τελέστηκε … στη Ρουθηναϊκή Καθολική Εκκλησία, στις Οδούς Third και Harwick, από τον αιδεσιμότατο Βλάντιμιρ Ντερζίρικα (VladimirDerzyrika) (Evening Journal 26 Ιουλίου 1916)».

Για τα επόμενα σχεδόν δύο ολόκληρα χρόνια, δίκες (με μαρτυρίες φιλτραρισμένες μέσω διαφόρων Ελλήνων διερμηνέων), ψυχιατρικές αξιολογήσεις και περαιτέρω νομικές διαμάχες κράτησαν αυτή τη δολοφονία ενώπιον του ευρέος κοινού. Οι εφημερίδες είναι άμεσα διαθέσιμες. Δυστυχώς, από τη δική μας οπτική γωνία στο χρόνο, οι δημοσιογράφοι δεν καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια να γράψουν το όνομα κανενός με τον ίδιο τρόπο δύο φορές, η ακριβής σειρά των γεγονότων αλλάζει συχνά από τη μία δημοσίευση στην άλλη, και ακόμη και τα «πραγματικά περιστατικά» της αλληλουχίας των γεγονότων αλλάζουν από τη μία αναφορά στην άλλη. Η άποψή μου σχετικά με αυτές τις ασυνέπειες είναι ότι αντανακλούν τη γενική υποκείμενη προκατάληψη κατά των αλλοδαπών από τους Αμερικανούς δημοσιογράφους.

Ενας άλλος παράγοντας που περιέπλεξε τη δολοφονία για τους Αγγλοαμερικανούς ήταν η παντελής έλλειψη συναισθημάτων του Σαμουήλ Γκάνγκα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μετά τη σύλληψή του. Δεν είπε ποτέ τίποτα για την ενοχή του ή τη μη ενοχή. Το γεγονός ότι ήταν ως επί το πλείστον βουβός κατά τη διάρκεια ολόκληρης της νομικής διαδικασίας ενόχλησε, και για να είμαστε ειλικρινείς μπέρδεψε τους προεδρεύοντες αξιωματούχους. Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του πίσω από τα κάγκελα παρέμεινε σχεδόν εντελώς σιωπηλός.

Ο Σαμουήλ Γκάνγκας, Ελληνας μετανάστης από τη Σπάρτη, απαγχονίστηκε στο πτωχοκομείο της κομητείας του Νιούκαστλ, την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 1918 στις 10:08 π.μ. (Pottsville Republican (PA) 11 Ιανουαρίου 1918, Morning News Wilmington (DE) 12 Ιανουαρίου 1918). Καθώς έπαιρνε τη θέση του στην αγχόνη ο Γκάνγκας γέλασε καθώς του έβαζαν μια μαύρη σακούλα στο κεφάλι (Evening Journal 11 Ιανουαρίου 1918). Γελούσε ακόμα όταν άνοιξε από κάτω του η καταπακτή. Ο Γκάνγκας «αφέθηκε κρεμάμενος για δεκατρία λεπτά, στο τέλος των οποίων ο νεαρός κηρύχθηκε νεκρός (Morning News (DE)». Ή μήπως ήταν μέχρι να σταματήσει το γέλιο;

Η Κάθριν Μποτζάσκα ήταν μια αθώα που από ατυχία συνάντησε ένα ανθρώπινο θηρίο. Ο Γκάνγκας ήταν ένας καθ’ ομολογίαν εγκληματίας που έλαβε τη δίκαιη τιμωρία του.

Εξιστόρησα αυτή την τραγική δολοφονία, ωστόσο, όχι για να ντροπιάσω την ελληνοαμερικανική κοινότητα, αλλά για να θέσω ένα σημερινό φαινόμενο στη σωστή του διάσταση. Παρέθεσα στοιχεία από δημόσια διαθέσιμες πηγές ότι οι Ελληνες μετανάστες διέπραξαν πράγματι ειδεχθή εγκλήματα σε αμερικανικό έδαφος, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι κυβέρνησαν μια εγκληματική αυτοκρατορία. Για λόγους που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί, υπάρχει ένα αυξανόμενο συμφέρον στον λαϊκό Τύπο να ισχυρίζεται ότι οι Ελληνοαμερικανοί ελέγχουν κρυφά όλο το οργανωμένο έγκλημα.

Πράγματι είναι γνωστό ότι μεμονωμένοι Ελληνες εγκληματίες έχουν εμπλακεί και εμπλέκονται σήμερα σε διάφορα εγκλήματα στη Βόρεια Αμερική. Αλλά αυτό απέχει πάρα πολύ από τους τελευταίους δημοφιλείς ισχυρισμούς ότι η λεγόμενη ελληνική μαφία ελέγχει κρυφά την ιταλική μαφία.

Ενώ μια σειρά από συγγραφείς διατείνονται τώρα τα πιο απίστευτα είδη ελληνοαμερικανικής εμπλοκής στις ιστορικές και τρέχουσες συνθήκες του αμερικανικού εγκλήματος. Χρειάζεται να αναφέρω μόνο ένα όνομα για να αντικρούσω αυτές τις απατηλές αναφορές, τον Καρλ Σηφάκη (Carl Sifakis). Ενας σύντομος κατάλογος των βιβλίων του Σηφάκη για το έγκλημα στην Αμερική περιλαμβάνει: Καρλ Σηφάκης: Η Εγκυκλοπαίδεια της Μαφίας – Η Εγκυκλοπαίδεια του Αμερικανικού Εγκλήματος – Η Εγκυκλοπαίδεια των Δολοφονιών -Mobspeak: Το Λεξικό των Ορων του Εγκλήματος – Η Εγκυκλοπαίδεια των Αμερικανικών Φυλακών – Οι πιο Μοχθηροί Εγκληματίες της Αμερικής – Οι Αμερικανικές Εκκεντρικότητες – Παράξενα Εγκλήματα και Εγκληματίες – Ενας Κατάλογος Εγκλήματος –Εγκυκλοπαίδεια Τζόγου – Απάτες, Εξαπατήσεις και Κομπίνες – Εγκλήματα και οι Πλούσιοι και Διάσημοι – Μια συλλογή από Εξαπατήσεις, Κομπίνες και Απάτες. Δείτε πόσοι λίγοι Ελληνες είναι ανάμεσα στους κατά τεκμήριο εγκληματίες στη Βόρεια Αμερική από αυτή την εθνικά αναγνωρισμένη αυθεντία. Σε κανένα σημείο δεν υπάρχει απόδειξη ότι κάποιος Ελληνας ελέγχει όλο το έγκλημα στο Δυτικό Ημισφαίριο.