Καλημέρα και καλή εβδομάδα από την ηλιόλουστη, αλλά δροσερή Αθήνα με τους 60-62 βαθμούς στον καταγάλανο ουρανό της. Η Κυβέρνηση δημοσιοποίησε τα μέτρα για την οπαδική βία κι ένας φίλος με ρώτησε πως τα είδα. Τα ξαναείδα αυτά τα μέτρα και μάλιστα πολλές φορές. Είδα μέτρα με γήπεδα χωρίς φιλάθλους ακόμα και με λουκέτο επ’ αόριστο στο ποδόσφαιρο. Και μάλιστα πρόσφατα, όχι στην εποχή του Δομάζου αλλά τώρα την τελευταία δεκαετία. Και; Τι έγινε; Δολοφονήθηκε ο Αλκης Καμπανός και ο Μιχάλης Κατσουρής, ο αστυνομικός χαροπαλεύει και τα αυτιά του Χουάνκαρ ακόμα βουίζουν. Και αυτά είναι μόνο κάποια γρήγορα παραδείγματα μόνο τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Καμπανός «έφυγε» την 1η Φεβρουαρίου του 2022, ο Κατσουρής στις 7 Αυγούστου του 2023, το συμβάν με τον Χουάνκαρ έγινε στις 22 Οκτωβρίου 2023 και του αστυνομικού μόλις την περασμένη Πέμπτη 7/12. Και τι έγινε από τα μέτρα που πάρθηκαν μετά τον Αλκη; Ο,τι έγινε και μετά τα μέτρα που πάρθηκαν μετά την δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου στις 29 Μαρτίου του 2007 όταν μαχαιρώθηκε στην Παιανία μετά από αγώνα βόλεϊ γυναικών των «αιωνίων». Τίποτα απολύτως δεν γίνεται με τέτοια… μέτρα. Τα ξέρουμε και έχουμε δει ότι δεν προσφέρουν τίποτα.
Και όπως λέμε στο σινάφι μας, είδηση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι είδηση. Ετσι και τέτοια μέτρα, δεν είναι είδηση.
Από την στιγμή που συνεχίζουμε να βαράμε το σαμάρι και δεν τολμάμε να βαρέσουμε το γαϊδούρι, είδηση και γιατρειά δεν θα υπάρχει. Αλήθεια ποιος είπε ότι η βία βγαίνει από το… άθλημα; Φταίει το ποδόσφαιρο; Φταίει το μπάσκετ; Φταίει το βόλεϊ; Φταίμε εμείς σαν Πολιτεία, σαν Κράτος που δεν βάζουμε πραγματικά το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο. Παίρνουμε μέτρα που απλά ανοίγουν την ψαλίδα του μίσους. Παίρνουμε μέτρα που στοχοποιούν ομάδες και οπαδούς και δεν αγγίζουμε γιατί δεν τολμάμε αυτούς που πρέπει.
Δηλαδή κλείνοντας τα ποδοσφαιρικά γήπεδα θα σταματήσει η βία; Με τίποτα. Και δεν το λέω εγώ αλλά η ιστορία από την εποχή του θανάτου του Χαράλαμπου Μπλιώνα στις 26 Οκτωβρίου του 1986. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για τη πάταξη της βίας. Ισα – ίσα που έχουν γίνει άλματα προς τα πίσω.
Καμία Κυβέρνηση δεν τόλμησε ποτέ να τα βάλει με αυτούς που πραγματικά έχουν την ευθύνη για όλα αυτά που γίνονται π.χ. στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ο λόγος που δεν τα βάζει είναι γιατί κατά πολύ μεγάλο ποσοστό θα έχει τεράστιο κόστος σε ψήφους. Αλλωστε -όπως έχουμε πει πολλές φορές- όλοι οι «δυνάστες» έχουν «ενισχύσει» τις ομάδες τους με πολλά και ισχυρά Μέσα Ενημέρωσης και μέσα από αυτά κάνουν «πόλεμο» στην εκάστοτε Κυβέρνηση και τις αποφάσεις της. Και επειδή δεν τολμούν να βάλουν «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» και να κοντραριστούν με τους ηθικούς αυτουργούς παίρνουν μέτρα που σε βάθος χρόνου δημιουργούν μεγαλύτερα μίση.
Γέλασα με τις προτάσεις «αναγκαία μέτρα» που τόνισε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Με κάμερες στα γήπεδα, ταυτοποίηση φιλάθλων, αρίθμηση στις θέσεις και πιστοποιητικό ασφαλείας θεωρεί ο κ. Κασσελάκης ότι θα λυθεί το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα. Αδιάβαστος πιάστηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτά τα μέτρα τα έχουν προτείνει πολλές φορές, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν εφαρμόζονται.
Δυστυχώς δεν θέλουν να πάρουν τα μέτρα που πραγματικά θα φέρουν αποτελέσματα και απλά ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια και μεγαλώνουν το μίσος ανάμεσα στις ομάδες και κατ’ επέκταση το πρόβλημα της βίας.
Τα πράγματα είναι απλά και η λύση έρχεται από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ανοιγμα των γηπέδων για τους φιλοξενούμενους οπαδούς, η φύλαξη και σωστή λειτουργία του αγώνα αποκλειστική ευθύνη του γηπεδούχου, η αστυνόμευση των αθλητικών χώρων στην αποκλειστική ευθύνη του γηπεδούχου –για να σταματήσει το άλλοθι των ομάδων με την Αστυνομία- και εκτός του γηπέδου στην αστυνομία, ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις κάμερες ασφαλείας στις αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές, μεγιστοποίηση των ποινών και φυσικά ονομαστικά εισιτήρια σε όλους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η απαγόρευση μετακίνησης των οπαδών και φυσικά οι ομάδες που δεν δίνουν εξέδρα στους φιλοξενούμενους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «γεννιούνται» φίλαθλοι που μαθαίνουν ότι στο γήπεδο δεν μπορεί να είναι δίπλα στον αντίπαλο. Με λίγα λόγια μεγαλώνει το μίσος και η απόσταση μεταξύ των ομάδων. Και αυτό πρέπει να σταματήσει… χθες. Πρέπει όλα τα γήπεδα να έχουν αντίπαλους οπαδούς για να μαθαίνουν πως όλοι έχουν δικαίωμα να είναι… αντίπαλοι.
Ομως κανείς δεν τολμάει να τα ζητήσει από τους «δυνάστες» γιατί είπαμε ελέγχουν τα Μέσα και κατ’ επέκταση επηρεάζουν τη κοινή γνώμη.