Ολο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα κάνει την εμφάνισή της στον Τύπο μια λέξη που για χρόνια είχαμε μάλλον ξεχάσει: λειψυδρία.

Ο άνυδρος προηγούμενος χειμώνας στην Ελλάδα, οι ελάχιστες χιονοπτώσεις (και αυτές μάλιστα στα πολύ ορεινά) έχουν αρχίσει να αφήνουν τα αποτυπώματά τους: οι ταμιευτήρες νερού ανά την επικράτεια έχουν αρχίσει να αδειάζουν και οι αρμόδιες αρχές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Στα νησιά μάλιστα τα προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα καθώς λόγω της αύξησης των τουριστών οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και είναι πιθανό να γίνει ακόμα μεγαλύτερο, καθώς κανείς δεν μπορεί να κάνει συμβόλαιο με τον καιρό και να εξασφαλίσει ότι θα υπάρξουν οι ευεργετικές βροχοπτώσεις στο χειμώνα που έρχεται.

Είναι προφανές ότι απαιτείται η λήψη άμεσων μέτρων ώστε η χώρα να μην βρεθεί προ πλήρους αδιεξόδου. Και αυτό θα γίνει αν καταφύγει σε βιώσιμες λύσεις μακράς πνοής και όχι σε απλά μπαλώματα που θα λύσουν προς ώρας το πρόβλημα αλλά σίγουρα θα το ξαναβρούμε μπροστά μας μεγαλύτερο.
Για να γίνει αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος οι λύσεις να κινηθούν σε δύο άξονες: στην αποταμίευση του νερού με κάθε τρόπο και παράλληλα στη δημιουργία κουλτούρας εξοικονόμησης του νερού.

Ως προς την αποταμίευση του νερού αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στη θάλασσα δεν θα πρέπει να φεύγει ούτε σταγόνα νερού που είναι εκμεταλλεύσιμο.

Δεν μπορεί για παράδειγμα ο κάμπος της Θεσσαλίας πέρυσι να πνίγηκε από τόνους νερού και φέτος να αντιμετωπίζει το φάσμα της λειψυδρίας.
Θα πρέπει να κατασκευαστούν μικρά φράγματα και ταμιευτήρες νερού που και θα εξασφαλίσουν ότι θα υπάρχει άφθονο νερό για κάθε είδους ανάγκες, αλλά παράλληλα θα λειτουργούν ως αντιπλημμυρική προστασία.

Είναι εύκολο κάτι τέτοιο; Όχι. Ούτε από κατασκευαστικής, ούτε από οικονομικής πλευρά. Πρέπει όμως να γίνει.

Όπως πρέπει να υπάρξει κουλτούρα εξοικονόμησης του νερού, κάτι που θα ξεκινήσει να καλλιεργείται πρωτίστως από τα σχολεία. Ούτε αυτό είναι εύκολο. Τα ωραία πράγματα στη ζωή όμως είναι δύσκολα. Οι εύκολες λύσεις είναι μόνο στα λόγια.