Ηταν στις 14 Αυγούστου του 1974 όταν την αποφράδα εκείνη ημέρα η τουρκική εισβολή εισήλθε στη δεύτερή της φάση. Οι τουρκικές δυνάμεις εξαπέλυσαν γενική επίθεση αποκόπτοντας ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου.

Και καθώς οι σκοτεινές μνήμες ανασύρθηκαν κατά τη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τη δεύτερη φάση της τουρκικής επέλασης την τρέχουσα εβδομάδα, ο Κύπριος ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου, κατόπιν ανακοίνωσης της νέας συνεργασίας του με τον Τουρκοκύπριο έτερο influencer Ibrahim Beycanli, έκρινε σκόπιμο να αναρτήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κοινό βίντεο των δύο ανδρών όπου, μεταξύ άλλων, ακούγεται το εξής: «Στη βόρεια πλευρά με έχουν μάθει να μισώ αυτόν τον άνθρωπο (σ.σ. με τον Τουρκοκύπριο να δείχνει τον Παναγιώτου) και σε αυτή την πλευρά, μου δίδαξαν τη μισή ιστορία και με έχουν μάθει να σε μισώ και εγώ».

Η καλλιέργεια αρνητικών συναισθημάτων μεταξύ των δύο λαών, μεταξύ των απλών ανθρώπων των δύο αντίπαλων «στρατοπέδων», συνιστά μία πιθανώς άδικη συνέπεια των δραματικών γεγονότων του ’74 και ένα ζήτημα που θα μπορούσε να αποτελέσει -στις στενές και ευρύτερες διαστάσεις του- αντικείμενο εκτενούς ανάλυσης.

Ποιος όμως μπορεί να ξεχάσει τον πόνο, τις βιαιότητες και τους θανάτους, τους αγνοουμένους και, βεβαίως, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά; Παρά τα όποια λάθη, τις αιτίες και τις αφορμές, η ιστορική αλήθεια μαρτυρά ξεκάθαρα την από τουρκικής πλευράς παράνομη κατοχή και την παραβίαση, κατ’ επανάληψη μάλιστα, κάθε κανόνα διεθνούς νομιμότητας.

Ο παράνομος χαρακτήρας της εισβολής και της βιαιότητας που ακολούθησε είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια που, μεταξύ άλλων, αποτυπώθηκε στα σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Και βεβαίως η εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό συνιστά επιθυμία και επιδίωξη όλων των πλευρών -τουλάχιστον κατά τα εξαγγελλόμενα- αλλά αυτή δεν μπορεί να λάβει χώρα παρά με γνώμονα τις πάγιες αρχές της διεθνούς δικαιοταξίας.

Ως εκπρόσωπος της πολιτείας, πλέον, ο Ελληνοκύπριος influencer ίσως θα έπρεπε να μετρά περισσότερο τις δημόσιες τοποθετήσεις του.